सहनशिलतेचा येथे संग्राम आहे
समाजात माथेफिरुंचा सरंजाम आहे
गवताची पाती सजली भयाण राती
काजव्यांचा सूर्यास जणू शाप आहे
शुरतेचे निशान फडकते रणांगणी
पाठीत खंजीर खुपसणार्‍यांचा धाक आहे
यल्गाराचा दबला आवाज येथे
उगाच खोट्यांचाच चित्कार आहे
जरी आज भयाण शांतता इथे
येणार उद्या मोठ वादळ आहे
बुधवार, २ नोव्हेंबर, २०११
शहारलो मी बरसल्यावर
शहारलो मी बरसल्यावर
पाहुन तुझे ओले ते अंग
ढगांच्या धुसर राज्यातून
स्वप्न परीचाच तो मोहक संग
नाते आपुले वेगळे
सभोवताली ऊधळले होते
सृष्टिचे ते मोहक रंग
मात्र मी बरसण्यात अन तू
मला झेलण्यातच आपण दंग
म्हणायची कायम तू
बरस रे मेघा.. आता बरस तू
कर ओलेचिंब मजला
तुझ्याच मिठीत कर मज दंग
कवयत्रीच तू, मी काय बोलणार
बरसताना मात्र, ओलाव्यात मी
तुझ्या ओठांचाच वेध घेणार
ओलावा देवून त्यास मी हि चिंब होणार
पाहुन तुझे ओले ते अंग
ढगांच्या धुसर राज्यातून
स्वप्न परीचाच तो मोहक संग
नाते आपुले वेगळे
सभोवताली ऊधळले होते
सृष्टिचे ते मोहक रंग
मात्र मी बरसण्यात अन तू
मला झेलण्यातच आपण दंग
म्हणायची कायम तू
बरस रे मेघा.. आता बरस तू
कर ओलेचिंब मजला
तुझ्याच मिठीत कर मज दंग
कवयत्रीच तू, मी काय बोलणार
बरसताना मात्र, ओलाव्यात मी
तुझ्या ओठांचाच वेध घेणार
ओलावा देवून त्यास मी हि चिंब होणार
रात्र तुझी , माझे सर्वस्व ही तुझेच
उशीरा येण्याची आता तुझ्या,
सख्या सवय झाली आहे
तरी टेबलावर जेवण
अन दारावर डोळे ठेवून
मी पुन्हा तुझीच वाट पहात आहे
अश्यातच ... आयुष्याच्या पानावरती
नव्यानेच लिहिलेले काही क्षण
मन पटलावर पुन्हा एकदा
थैमान घालू लागले..
अन विचारांच्या वादळात
अनेक अनुत्तरीत प्रश्न
पुन्हा एकदा ह्रदयाच्या दारावर
अस्त व्यस्त पणे धडकू लागले
का रे सख्या असा करतोस ?
माझाच असताना तू
प्रेम विसरुन फ़क्त क्षणीक सुखांसाठी
मज अवेळी बिलगतोस
रात्र तुझी , माझे सर्वस्व ही तुझेच
पण फ़क्त शरीरा साठीच
तुझे काही क्षण मजपाशी असणे
मला आता बोचते रे
तरी या स्त्रीचे हे विडंबन
सहन करीत मी
तोंडावर ताबा अन
दारावर डोळे ठेवून
पुन्हा तुझीच वाट पहात आहे
पुन्हा तुझीच वाट पहात आहे
सख्या सवय झाली आहे
तरी टेबलावर जेवण
अन दारावर डोळे ठेवून
मी पुन्हा तुझीच वाट पहात आहे
अश्यातच ... आयुष्याच्या पानावरती
नव्यानेच लिहिलेले काही क्षण
मन पटलावर पुन्हा एकदा
थैमान घालू लागले..
अन विचारांच्या वादळात
अनेक अनुत्तरीत प्रश्न
पुन्हा एकदा ह्रदयाच्या दारावर
अस्त व्यस्त पणे धडकू लागले
का रे सख्या असा करतोस ?
माझाच असताना तू
प्रेम विसरुन फ़क्त क्षणीक सुखांसाठी
मज अवेळी बिलगतोस
रात्र तुझी , माझे सर्वस्व ही तुझेच
पण फ़क्त शरीरा साठीच
तुझे काही क्षण मजपाशी असणे
मला आता बोचते रे
तरी या स्त्रीचे हे विडंबन
सहन करीत मी
तोंडावर ताबा अन
दारावर डोळे ठेवून
पुन्हा तुझीच वाट पहात आहे
पुन्हा तुझीच वाट पहात आहे
दीपावलीच्या मनःपूर्वक लाख लाख हार्दिक शुभेच्छा ......!!
समृध्दीच्या कणाकणात सजावी, नटावी दीपावली......!!
हासत, नाचत, गात यावी दीपावली......!!
उत्कर्षाचे अत्तर सुगंधी चोहिकडे शिंपावे,....!!
सुखाचे मंगल क्षण आपणांस लाभावे......!!
श्री लक्ष्मी-नारायण घरी तुमच्या यावे.......!!
शुभेच्छांच्या समृद्धीने अवघे अंगण तुमचे भरावे........!!
!! शुभ दीपावली !!
तुम्हाला व तुमच्या परिवाराला दीपावलीच्या मनःपूर्वक लाख लाख हार्दिक शुभेच्छा ......!!
हासत, नाचत, गात यावी दीपावली......!!
उत्कर्षाचे अत्तर सुगंधी चोहिकडे शिंपावे,....!!
सुखाचे मंगल क्षण आपणांस लाभावे......!!
श्री लक्ष्मी-नारायण घरी तुमच्या यावे.......!!
शुभेच्छांच्या समृद्धीने अवघे अंगण तुमचे भरावे........!!
!! शुभ दीपावली !!
तुम्हाला व तुमच्या परिवाराला दीपावलीच्या मनःपूर्वक लाख लाख हार्दिक शुभेच्छा ......!!
काही काळ भेटलो आपण...
काही काळ भेटलो आपण...
एक नवीन नातं जोडायला...
आपण तूटलो तरी...
ते कधीच जमलं नाही तोडायला..
भेटायचंय तुला एकदा...
अन खुप भांडायचं आहे...
खांद्यावर तुझ्या डोके ठेऊन...
मला थोडं रडायचं आहे
तू पण आठवतेस का ग मला.....
मी जसा आठवतो तुला वेड्या सारखा....
सोबत तू नसलीस तरी हि....
मी सोबत असतो तुझ्या सारखा......
एक नवीन नातं जोडायला...
आपण तूटलो तरी...
ते कधीच जमलं नाही तोडायला..
भेटायचंय तुला एकदा...
अन खुप भांडायचं आहे...
खांद्यावर तुझ्या डोके ठेऊन...
मला थोडं रडायचं आहे
तू पण आठवतेस का ग मला.....
मी जसा आठवतो तुला वेड्या सारखा....
सोबत तू नसलीस तरी हि....
मी सोबत असतो तुझ्या सारखा......
मंगळवार, १ नोव्हेंबर, २०११
स्वप्नात असतात ,पण डोळ्यात दिसतात
अनुभवलेल्या नसतात ,पण आपल्याच वाटतात
मनात असतात, पण समोर दिसतात
स्वप्नात असतात ,पण डोळ्यात दिसतात
कानात बोलतात ,पण डोळे लाजतात
पावसात भिजतात ,पण चिंब करतात
साथ देतात ,पण अदृश्य असतात
गाण्यात असतात ,पण शांत राहतात
ओठात असतात ,पण अबोल बोलतात
गंधात असतात ,पण श्वासात फुलतात
वाऱ्यात डोलतात ,पण स्वप्नात झूलतात
गर्दीत झोपतात ,पण एकट्यात जागतात
नावात नसतात ,पण गावात असतात
नात्यात नसतात ,पण भात्यात असतात
का बरं असं त्या ,कोड्यात टाकतात ?
कांही आठवणी अशा का असतात ?
मनात असतात, पण समोर दिसतात
स्वप्नात असतात ,पण डोळ्यात दिसतात
कानात बोलतात ,पण डोळे लाजतात
पावसात भिजतात ,पण चिंब करतात
साथ देतात ,पण अदृश्य असतात
गाण्यात असतात ,पण शांत राहतात
ओठात असतात ,पण अबोल बोलतात
गंधात असतात ,पण श्वासात फुलतात
वाऱ्यात डोलतात ,पण स्वप्नात झूलतात
गर्दीत झोपतात ,पण एकट्यात जागतात
नावात नसतात ,पण गावात असतात
नात्यात नसतात ,पण भात्यात असतात
का बरं असं त्या ,कोड्यात टाकतात ?
कांही आठवणी अशा का असतात ?
गुलाबाची पाहून कळी..
गुलाबाची पाहून कळी..
तू त्याच्या सारखीच फुलून जातेस...
त्याच्या बदल्यात मग तू मला....
एक चुंबन देऊन जातेस....
लाजेने चूर होऊन तू..
माझ्या पासून दूर जायचीस....
दूर जात असलीस तरी.....
एकदा मागे वळून पहायचीस......
तू त्याच्या सारखीच फुलून जातेस...
त्याच्या बदल्यात मग तू मला....
एक चुंबन देऊन जातेस....
लाजेने चूर होऊन तू..
माझ्या पासून दूर जायचीस....
दूर जात असलीस तरी.....
एकदा मागे वळून पहायचीस......
याच तुझ्या अदेवर ... झालो मी फिदा..
प्रेमाला तुझ्या मी...
हातावरी फोडा प्रमाणे जपतोय ....
तुला त्रास होऊन नये म्हणून.....
तुला पाहताना चोरा प्रमाणे वागतोय...
मी समोर येताच....
तू हळूच लाजतेस....
स्पर्श माझा होताच मग....
फुला सारखी फुलून जातेस...
वेड लावते मला..
हसून लाजणे तुझे......
गालावरच्या खळीतले ...
ते गोड हसणे तुझे....
याच तुझ्या अदेवर ...
झालो मी फिदा......
कुणालाही वेद लासेल..
अशी कातील तुझी अदा
हातावरी फोडा प्रमाणे जपतोय ....
तुला त्रास होऊन नये म्हणून.....
तुला पाहताना चोरा प्रमाणे वागतोय...
मी समोर येताच....
तू हळूच लाजतेस....
स्पर्श माझा होताच मग....
फुला सारखी फुलून जातेस...
वेड लावते मला..
हसून लाजणे तुझे......
गालावरच्या खळीतले ...
ते गोड हसणे तुझे....
याच तुझ्या अदेवर ...
झालो मी फिदा......
कुणालाही वेद लासेल..
अशी कातील तुझी अदा
मना बाहेरच्या स्मशानात
मना बाहेरच्या स्मशानात
जाळले मी प्रेमाचे प्रेत
अखात बसलो त्याच राखेत
नवीन दुःखांचे बेत....
पाहत बसतो मी क्षितिजावर
पक्षी उडत जाताना
परत येईल प्रेम तसेच
एक एक धागा तोडत जाताना...
तू फक्त हसलीस
तर शब्द फुले होतात
तुझ्या स्पर्शाने काटेही
बोथट होण्यास तरसतात...
जाळले मी प्रेमाचे प्रेत
अखात बसलो त्याच राखेत
नवीन दुःखांचे बेत....
पाहत बसतो मी क्षितिजावर
पक्षी उडत जाताना
परत येईल प्रेम तसेच
एक एक धागा तोडत जाताना...
तू फक्त हसलीस
तर शब्द फुले होतात
तुझ्या स्पर्शाने काटेही
बोथट होण्यास तरसतात...
दिवस होतात आठवडे, आठवडे महिने न महिने वर्ष,
दिवस होतात आठवडे, आठवडे महिने न महिने वर्ष,
पण काही आठवणींचा मात्र कधीच सुटत नाही स्पर्श...
आईनी गायलेली ती बेसूर अंगाई,
तिच्या कुशीत घेतलेला तो सुखाचा श्वास,
आजही कधीतरी होतो त्याचा आभास.
ओल्या मातीचा तो सुगंध,
पहिल्या पावसाचा आतुर आनंद.
शाळेत जाण्याची प्रचंड भीती,
एकदा मित्र मिळाले की परत न येण्याची विनंती.
उशिरा येणार्या बाबांची वाट पाहणं,
ते आले की त्यांना पळत जाऊन मिठी मारणं.
त्यांनी सांगितलेल्या रात्रीच्या गोष्टी
ऐकून परी राणीच्या जगात रमण.
ते लपाछापी चे डाव,
तो लपंडाव चा खेळ...
ह्या निमित्ताने होणारा ,
रोज मित्रांशी मेळ.
रोजचे तेच खेळ,
न त्यात खरचटलेले पाय...
ते नसते तर
लहानपण असत तरी काय.
अंधारात जायची अतोनात भीती,
अश्या वेळी धड धड्णारी छाती...
त्या मधून येणारा आजोबांचा हात,
तो प्रेमाचा स्पर्श करी त्या भीती वर पण मात.
खाण्याची नाटकं ,
आवडी निवडी अनेक...
त्या साठी आईनी करावे
पदार्थ कित्येक...
गरम गरम वरण भात.,
न त्यावर साजूक तूप,
आजी नी ते भरवलं की मात्र,
आपोआप भूक लागे खूप.
रोजची शाळा
न शाळे नंतर खायचे पेरू व दाणे..
त्या साठी घरून मिळणारे फक्त ४ आणे.
हिवाळ्याची सुट्टी,
त्यात दुपारचे पेप्सी न गोळा...
पत्त्यांचे डाव रचायला जमणारा मित्रांचा मेळा.
अजूनही आठवतात ते दिवस
न होऊन जाता मन अवाक
जणू कानावर ऐकू आलेली एक अलगद हाक.
पण काही आठवणींचा मात्र कधीच सुटत नाही स्पर्श...
आईनी गायलेली ती बेसूर अंगाई,
तिच्या कुशीत घेतलेला तो सुखाचा श्वास,
आजही कधीतरी होतो त्याचा आभास.
ओल्या मातीचा तो सुगंध,
पहिल्या पावसाचा आतुर आनंद.
शाळेत जाण्याची प्रचंड भीती,
एकदा मित्र मिळाले की परत न येण्याची विनंती.
उशिरा येणार्या बाबांची वाट पाहणं,
ते आले की त्यांना पळत जाऊन मिठी मारणं.
त्यांनी सांगितलेल्या रात्रीच्या गोष्टी
ऐकून परी राणीच्या जगात रमण.
ते लपाछापी चे डाव,
तो लपंडाव चा खेळ...
ह्या निमित्ताने होणारा ,
रोज मित्रांशी मेळ.
रोजचे तेच खेळ,
न त्यात खरचटलेले पाय...
ते नसते तर
लहानपण असत तरी काय.
अंधारात जायची अतोनात भीती,
अश्या वेळी धड धड्णारी छाती...
त्या मधून येणारा आजोबांचा हात,
तो प्रेमाचा स्पर्श करी त्या भीती वर पण मात.
खाण्याची नाटकं ,
आवडी निवडी अनेक...
त्या साठी आईनी करावे
पदार्थ कित्येक...
गरम गरम वरण भात.,
न त्यावर साजूक तूप,
आजी नी ते भरवलं की मात्र,
आपोआप भूक लागे खूप.
रोजची शाळा
न शाळे नंतर खायचे पेरू व दाणे..
त्या साठी घरून मिळणारे फक्त ४ आणे.
हिवाळ्याची सुट्टी,
त्यात दुपारचे पेप्सी न गोळा...
पत्त्यांचे डाव रचायला जमणारा मित्रांचा मेळा.
अजूनही आठवतात ते दिवस
न होऊन जाता मन अवाक
जणू कानावर ऐकू आलेली एक अलगद हाक.
रविवार, २३ ऑक्टोबर, २०११
तू असतोस सोबतीला, म्हणूनच सख्या ,असं करावंसं वाटत !
तू असतोस सोबतीला, म्हणूनच सख्या ,असं करावंसं वाटत !
आधीच गुंतलेल्या
शब्दांना माझ्या
तुझ्यातच विरून
जावसं वाटतं !
तू असतोस सोबतीला.......
रात्रीचं चांदणं
चंद्राकडे मागून
दिवसाही सख्या
त्यांना उधळावसं वाटतं !
तू असतोस सोबतीला ......
आभाळातून काळ्या
पावसाला चोरून
इंद्रधनुच्या रंगात
न्हावसं वाटतं
तू असतोस सोबतीला ..........
.
नजरेला माझ्या
उडायला सांगून
मनात तुझ्या रे
डोकावंसं वाटतं
तू असतोस सोबतीला ............
.
रात्रीला जागवणाऱ्या
डोळ्यातल्या स्वप्नांना
दिवसाही सख्या
बोलवावसं वाटतंय
तू असतोस सोबतीला, म्हणूनच सख्या, असं करावस वाटतंय !!!!!
आधीच गुंतलेल्या
शब्दांना माझ्या
तुझ्यातच विरून
जावसं वाटतं !
तू असतोस सोबतीला.......
रात्रीचं चांदणं
चंद्राकडे मागून
दिवसाही सख्या
त्यांना उधळावसं वाटतं !
तू असतोस सोबतीला ......
आभाळातून काळ्या
पावसाला चोरून
इंद्रधनुच्या रंगात
न्हावसं वाटतं
तू असतोस सोबतीला ..........
.
नजरेला माझ्या
उडायला सांगून
मनात तुझ्या रे
डोकावंसं वाटतं
तू असतोस सोबतीला ............
.
रात्रीला जागवणाऱ्या
डोळ्यातल्या स्वप्नांना
दिवसाही सख्या
बोलवावसं वाटतंय
तू असतोस सोबतीला, म्हणूनच सख्या, असं करावस वाटतंय !!!!!
आधीच गुंतलेल्या
शब्दांना माझ्या
तुझ्यातच विरून
जावसं वाटतं !
तू असतोस सोबतीला.......
रात्रीचं चांदणं
चंद्राकडे मागून
दिवसाही सख्या
त्यांना उधळावसं वाटतं !
तू असतोस सोबतीला ......
आभाळातून काळ्या
पावसाला चोरून
इंद्रधनुच्या रंगात
न्हावसं वाटतं
तू असतोस सोबतीला ..........
.
नजरेला माझ्या
उडायला सांगून
मनात तुझ्या रे
डोकावंसं वाटतं
तू असतोस सोबतीला ............
.
रात्रीला जागवणाऱ्या
डोळ्यातल्या स्वप्नांना
दिवसाही सख्या
बोलवावसं वाटतंय
तू असतोस सोबतीला, म्हणूनच सख्या, असं करावस वाटतंय !!!!!
आधीच गुंतलेल्या
शब्दांना माझ्या
तुझ्यातच विरून
जावसं वाटतं !
तू असतोस सोबतीला.......
रात्रीचं चांदणं
चंद्राकडे मागून
दिवसाही सख्या
त्यांना उधळावसं वाटतं !
तू असतोस सोबतीला ......
आभाळातून काळ्या
पावसाला चोरून
इंद्रधनुच्या रंगात
न्हावसं वाटतं
तू असतोस सोबतीला ..........
.
नजरेला माझ्या
उडायला सांगून
मनात तुझ्या रे
डोकावंसं वाटतं
तू असतोस सोबतीला ............
.
रात्रीला जागवणाऱ्या
डोळ्यातल्या स्वप्नांना
दिवसाही सख्या
बोलवावसं वाटतंय
तू असतोस सोबतीला, म्हणूनच सख्या, असं करावस वाटतंय !!!!!
कालच्या रातीला आवं भलतंच हो घडलं,
कालच्या रातीला आवं भलतंच हो घडलं,
कदी नव्ह ते दारात तिचं पाऊल पडलं..!!
लाजत मुरडत ठुमकत आली देखणी नार
नजर ठरना माझी आसं सोळा शिणगार..!!
आभाळातली अप्सराचं जणू परसन्न झाली,
मनातलं वळखून मला खेटून हो बसली..!!
मझ्याकडं बगून अशी हासली कल्लास,
आदीचं खुळा झालो मंग पुरता खल्लास..!!
हाळूचं कानात म्हटली मला "दिलाच्या दिलवरा",
तुमच्यासाटीचं केलाय बगा झ्याक ह्यो नखरा..!!
आवाज आयकून मोरपिसं काय अख्खा मोरचं फिरला,
पुढ्यात बसली ती जिच्यासाठी व्हता जीव झुरला..!!
नाजूक हाताची मिठी तिनं घातली जवा गळ्यात,
पिरतिचं पाखरू तवा धडपडू लागलं जाळ्यात..!!
मुका घ्याया तिचा केला म्या फुटक्या व्हटांचा चंबू,
रापकन हाणला तवाचं माझ्या आयन पेकाटात बांबू..!!
काय सांगू तऱ्हा राव...खरी नाय ती आली व्हती सपनात,
हात पिवळ करण्याचं कंदी यायचं आयसायबांच्या मनात..!!
कदी नव्ह ते दारात तिचं पाऊल पडलं..!!
लाजत मुरडत ठुमकत आली देखणी नार
नजर ठरना माझी आसं सोळा शिणगार..!!
आभाळातली अप्सराचं जणू परसन्न झाली,
मनातलं वळखून मला खेटून हो बसली..!!
मझ्याकडं बगून अशी हासली कल्लास,
आदीचं खुळा झालो मंग पुरता खल्लास..!!
हाळूचं कानात म्हटली मला "दिलाच्या दिलवरा",
तुमच्यासाटीचं केलाय बगा झ्याक ह्यो नखरा..!!
आवाज आयकून मोरपिसं काय अख्खा मोरचं फिरला,
पुढ्यात बसली ती जिच्यासाठी व्हता जीव झुरला..!!
नाजूक हाताची मिठी तिनं घातली जवा गळ्यात,
पिरतिचं पाखरू तवा धडपडू लागलं जाळ्यात..!!
मुका घ्याया तिचा केला म्या फुटक्या व्हटांचा चंबू,
रापकन हाणला तवाचं माझ्या आयन पेकाटात बांबू..!!
काय सांगू तऱ्हा राव...खरी नाय ती आली व्हती सपनात,
हात पिवळ करण्याचं कंदी यायचं आयसायबांच्या मनात..!!
मी शेंगा खाल्ल्या नाही, मी टरफले टाकली नाही
मी शेंगा खाल्ल्या नाही, मी टरफले टाकली नाही
मी शिक्षा करतील म्हणुनी, ती कधी उचलली नाही
भवताली दंगा चाले, तो शांतपणे बघताना,
कुणी हसता-खिदळताना, कुणी गाणी ही म्हणताना
मी निवांत वाचत बसलो, भूगोलाचे पुस्तक जेव्हा,
मज चिडवायाला देखील, पण कुणी डिवचले नाही
बेशिस्त वर्ग हा आहे, एकाहून वरचढ येथे
येताच परीक्षा जवळी, चोरुनी फाडती पाने
पण खिशात माझ्या कुठली, कॉपी वा चिट्ठी नाही
मी वळून पाहिले नाही, वा पाहू दिले नाही
धुतले न अजून मजला, मी खोडी न केली काही
निकालावर सजून दिसते, बाबांची लांबशी सही
मी मनात नाही भ्यालो, मी कुणास नाही भ्यालो
मी घरात सुद्धा माझ्या, कधी दंगा केला नाही
मी शिक्षा करतील म्हणुनी, ती कधी उचलली नाही
भवताली दंगा चाले, तो शांतपणे बघताना,
कुणी हसता-खिदळताना, कुणी गाणी ही म्हणताना
मी निवांत वाचत बसलो, भूगोलाचे पुस्तक जेव्हा,
मज चिडवायाला देखील, पण कुणी डिवचले नाही
बेशिस्त वर्ग हा आहे, एकाहून वरचढ येथे
येताच परीक्षा जवळी, चोरुनी फाडती पाने
पण खिशात माझ्या कुठली, कॉपी वा चिट्ठी नाही
मी वळून पाहिले नाही, वा पाहू दिले नाही
धुतले न अजून मजला, मी खोडी न केली काही
निकालावर सजून दिसते, बाबांची लांबशी सही
मी मनात नाही भ्यालो, मी कुणास नाही भ्यालो
मी घरात सुद्धा माझ्या, कधी दंगा केला नाही
कधी तरी विचार करतो
चुकलेला तो क्षण
आज हि चुकवतोय
प्रेत्यक कथा .......आसवाच्या
शब्दात मांडतोय
आम्ही तिरडी वर पडाव
लोकांनी चार असाव गाळाव
त्या असावच देन म्हणून
दहा दिवसांनी जेवणाचे बेत आखाव
फासावर लटकलेली पाहुनी
ती शय्या .. नक्कीच तो सुटला असेल
कि सुखाच्या शोधात तो असुनी
दुखाच्या गर्दीत तो विरला असेल
कधी तरी विचार करतो
व्यहारिक जगात मीच मारतो
देणे-घेणे लागू पडते सर्वना
तो मात्र जीव देण्यातच रमतो
अविरत चालण्याचा
प्रयास असा फसला
त्या वाटेवरच्या वळणावर
तिचा माझा हाथ अपुसकच सुटला
आज हि चुकवतोय
प्रेत्यक कथा .......आसवाच्या
शब्दात मांडतोय
आम्ही तिरडी वर पडाव
लोकांनी चार असाव गाळाव
त्या असावच देन म्हणून
दहा दिवसांनी जेवणाचे बेत आखाव
फासावर लटकलेली पाहुनी
ती शय्या .. नक्कीच तो सुटला असेल
कि सुखाच्या शोधात तो असुनी
दुखाच्या गर्दीत तो विरला असेल
कधी तरी विचार करतो
व्यहारिक जगात मीच मारतो
देणे-घेणे लागू पडते सर्वना
तो मात्र जीव देण्यातच रमतो
अविरत चालण्याचा
प्रयास असा फसला
त्या वाटेवरच्या वळणावर
तिचा माझा हाथ अपुसकच सुटला
तुझ्या साठी वाहलेला प्रत्येक थेंब
तुझ्या साठी वाहलेला प्रत्येक थेंब....
मी जपून ठेवलाय मनाच्या गाभाऱ्यात...
हळूच येतो कधीकधी तो पापण्यांवर......
जेव्हा कधी आठवतो तुला एकांतात...
आनंदाचे डोहे फुटताना
अश्रूच्या सरीने वाहून यावे
नियती हा खेळ खेळताना
मी फ़क़्त मनन करावे
मी जपून ठेवलाय मनाच्या गाभाऱ्यात...
हळूच येतो कधीकधी तो पापण्यांवर......
जेव्हा कधी आठवतो तुला एकांतात...
आनंदाचे डोहे फुटताना
अश्रूच्या सरीने वाहून यावे
नियती हा खेळ खेळताना
मी फ़क़्त मनन करावे
चुकली दिशा तरीही
चुकली दिशा तरीही
चुकली दिशा तरीही हुकले न श्रेय सारे ;
वेड्या मुशाफिराला सामील सर्व तारे .
मी चालतो अखंड चालायचे म्हणून ;
धुंदीत या गतीच्या सारेच पंथ प्यारे .
डरतात वादळांना जे दास त्या ध्रुवाचे ;
हे शीड तोडले की अनुकुल सर्व वारे .
मग्रूर प्राक्तनाचा मी फाडला नकाशा ;
विझले तिथेच सारे ते मागचे इशारे .
चुकली दिशा तरीही आकश एक आहे ,
हे जाणतो तयाला वाटेल तेथ न्या रे .
आशा तशी निराशा , हे श्रेय सावधांचे ;
बेसावधास कैसे डसणार हे निखारे..
चुकली दिशा तरीही हुकले न श्रेय सारे ;
वेड्या मुशाफिराला सामील सर्व तारे .
मी चालतो अखंड चालायचे म्हणून ;
धुंदीत या गतीच्या सारेच पंथ प्यारे .
डरतात वादळांना जे दास त्या ध्रुवाचे ;
हे शीड तोडले की अनुकुल सर्व वारे .
मग्रूर प्राक्तनाचा मी फाडला नकाशा ;
विझले तिथेच सारे ते मागचे इशारे .
चुकली दिशा तरीही आकश एक आहे ,
हे जाणतो तयाला वाटेल तेथ न्या रे .
आशा तशी निराशा , हे श्रेय सावधांचे ;
बेसावधास कैसे डसणार हे निखारे..
माकड हसले त्याच क्षणाला,
माकड हसले त्याच क्षणाला,
माकड मेले; माणूस झाला,
पर दु:खाने रडला प्राणी
देव प्रकटला त्याच ठिकाणी
माकड मेले; माणूस झाला,
पर दु:खाने रडला प्राणी
देव प्रकटला त्याच ठिकाणी
आयुष्यातील ८ मोल्यवान क्षण....!!
आयुष्यातील ८ मोल्यवान क्षण....!!!!
आयुष्यातील ८ मोल्यवान क्षण....!!!!
१)आपला पहिला पगार आपल्या आई वडिलांना देणे...!!!
२)आपल्या प्रेमाचा विचार डोळ्यात पाणी आणून करने...!!!
३)जुने फोटो बघून आठवणीत रमून हसणे...!!!
४)हसत खेळत आणि भावूक गप्पा मित्रासोबत मारणे...!!!
५)ज्या व्यक्तीवर आपण प्रेम करतो त्या व्यक्तीचा हात प्रेमाने हातात घेवून चालणे...!!!!
६)जे आपली मनापासून काळजी करतात त्यांच्या कडून एक प्रेमळ मिठी मिळवणे...!!!
७)आपल्या पहिल्या मुलाच्या अथवा मुलीच्या कपाळावर चुंबन घेणे जेंव्हा त्याचा जन्म होतो...!!!
८)असा क्षण जेंव्हा कोणी तरी आपल्याला मिठीत घेते आणि आपल्याला अश्रू आवरत नाही....!!!!
हे सर्व मोल्यवान क्षण आयुष्यातून कधीच जावू नका देवू....!!!
!नेहमी सांभाळून ठेवा हृदयाच्या कोपऱ्यात कुठे तरी हे क्षण
आयुष्यातील ८ मोल्यवान क्षण....!!!!
१)आपला पहिला पगार आपल्या आई वडिलांना देणे...!!!
२)आपल्या प्रेमाचा विचार डोळ्यात पाणी आणून करने...!!!
३)जुने फोटो बघून आठवणीत रमून हसणे...!!!
४)हसत खेळत आणि भावूक गप्पा मित्रासोबत मारणे...!!!
५)ज्या व्यक्तीवर आपण प्रेम करतो त्या व्यक्तीचा हात प्रेमाने हातात घेवून चालणे...!!!!
६)जे आपली मनापासून काळजी करतात त्यांच्या कडून एक प्रेमळ मिठी मिळवणे...!!!
७)आपल्या पहिल्या मुलाच्या अथवा मुलीच्या कपाळावर चुंबन घेणे जेंव्हा त्याचा जन्म होतो...!!!
८)असा क्षण जेंव्हा कोणी तरी आपल्याला मिठीत घेते आणि आपल्याला अश्रू आवरत नाही....!!!!
हे सर्व मोल्यवान क्षण आयुष्यातून कधीच जावू नका देवू....!!!
!नेहमी सांभाळून ठेवा हृदयाच्या कोपऱ्यात कुठे तरी हे क्षण
काही शब्द येतात ओठातून ukhane
मनी असे ते स्वप्नी दिस ओठी मी हे आणू कसे
...माझी नववधू शब्दात मी हे सांगू कसे
निळे पाणी, निळे डोगर, हिरवे हिरवे रान,
.... चे नाव घेउन राखतो सर्वांचा मान
काही शब्द येतात ओठातून
काही येतात गळ्यातून
राणी चं नाव येतं मात्र थेट हृदयातून
भाजित भाजि पालक,
...माझि मालकिन अन् मि मालक !
*खोक्यात खोका टि वी चा खोका,
खोक्यात खोका टि वी चा खोका
.......माझी मांजर मि बोका..*
उमाचा महादेव आणि सितेचा राम
... आलि जीवनी आता आयुषयभर आराम
पुणे तेथे नाही काही उणे,
.... गेले गावाला तर घर होते सुणेसुणे
अंगावरच्या शेलारीला बांधुनी त्यांचा शेला,
....चे नाव घेण्यास आज शुभारंभ केला
मितालि बिल्डींग, तिसरा मजला, घर न - ११, घराला लावलि घंटी,
वर्षा माझी बबली आणि मी तिचा बंटी
पाच बोटातुन होते कलेची निर्मीती,
........ ची व माझी जडली प्रिती
...माझी नववधू शब्दात मी हे सांगू कसे
निळे पाणी, निळे डोगर, हिरवे हिरवे रान,
.... चे नाव घेउन राखतो सर्वांचा मान
काही शब्द येतात ओठातून
काही येतात गळ्यातून
राणी चं नाव येतं मात्र थेट हृदयातून
भाजित भाजि पालक,
...माझि मालकिन अन् मि मालक !
*खोक्यात खोका टि वी चा खोका,
खोक्यात खोका टि वी चा खोका
.......माझी मांजर मि बोका..*
उमाचा महादेव आणि सितेचा राम
... आलि जीवनी आता आयुषयभर आराम
पुणे तेथे नाही काही उणे,
.... गेले गावाला तर घर होते सुणेसुणे
अंगावरच्या शेलारीला बांधुनी त्यांचा शेला,
....चे नाव घेण्यास आज शुभारंभ केला
मितालि बिल्डींग, तिसरा मजला, घर न - ११, घराला लावलि घंटी,
वर्षा माझी बबली आणि मी तिचा बंटी
पाच बोटातुन होते कलेची निर्मीती,
........ ची व माझी जडली प्रिती
बुधवार, १९ ऑक्टोबर, २०११
उखाणे नाशिकची द्राक्ष, गोव्याचे काजू
कपावर कप कपाखालि बशि
माझी बायको उवर्शी बाकी सगळ्या म्ह्शी *
आकाशात उडतोय पक्शान्चा थवा
--चे नाव घ्यायला उखाणा कशाला हवा
अमुल्य आहेत तुम्हा सर्वान्चे आशिर्वाद आणि सदिच्छा
आणि असेच सदैव -- आणि -- च्या पाठिशि राहोत हिच माझि मनिषा
नाव घ्या नाव घ्या सगळे झाले गोळा
.....च नाव आहे लाख रुपये तोळा
नाशिकची द्राक्ष, गोव्याचे काजू
.... चे नाव घ्यायला मी कशाला लाजू
चिवड्यात घालतात खोब्ररयाचे काप
--- रावां समवेत ओलांडते माप
*पाव शेर रवा पाव शेर खवा
...चे नाव घेते हजार रुपये ठेवा.
*
*दही,साखर,तुप
...राव माला आवडतात खुप*
* *
बंगलौर.म्हैसूर,उटी म्हणशील तिथे जाऊ.
घास घालतो .........बोट नको चाउस
मैत्रि आणी नात्यात नसावा स्वार्थ
--- मुळेच माझ्या जीवनाला अर्थ
सूपभर सुपारी निवडू कशी,
गळ्यात माळ वाकु कशी,
पायात पैंजण चालू कशी,
........ बसले मित्रपाशी,
कपाटाची चावी मागू कशी..?
हिरव्या शालुला जरिचे काठ
चे नाव घेते, सोडा माझी वाट
कोल्हापुरला आहे महालक्ष्मीचा वास
मि देतो ...... ला श्रिखद चा घास
एक होति चिऊ, एक होता काऊ,
.. ना घास भरवला तर मि काय खाऊ?
लग्नात्त लागतात हार आणी तुरे
.... च्या नाव घेण्याचा आगृह् आता पुरे
कलीयुगात घडलाय यांच्या रुपाने चमत्कार...
आमुकरावांचे नाव घेऊन सर्वांना करते नमस्कार!!!
आकाशाच्या प्रागंणात ब्रन्हाविश्नु आणि महेश ,
......च नाव घेवुन करते मि ग्रुह प्रवेश
द्राक्षाच्या वेलीला त्रिकोणी पान
...चे नाव घेते राखते तुमचा मान
सुखद वाटते हिवाऴ्यातले ऊन,
...रावाचे नाव घेते ...ची सुन
शिवाजी राजांनी किल्ला जिंकला शक्ति पेक्षा युक्ति ने,
.......रावांच नाव घेते प्रेमा पेक्षा भक्ति ने
एक होति परि .....
नाव घेते आता जावा आपापल्या घरि
केलेीच पान चुरुचुरु फाटत ...
....रावाच नाव घेताना कस कस वाटत
*नाव घ्या नाव घ्या हा काय कायदा
...रावाच नाव मी घेईल तुमचा काय फायदा*
*एवढा मोठा वाडा , वाडया समोर विहिर , विहिरीत होता कोनडा , कोनाडयात होती कोरी
पाटी , पाटीत काळी माती , मातीत पेरले गहु , गव्हाला टाकलं पाणी , म्हणुन फुटले
कोंब , कोंब दिसतात हिरवे पण काढायला कशी जाऊ , माझ लग्नच अजुन झालं नाही तर
नाव कुणाच घेऊ . *
* *
दोन वाति एक ज्योति,दोन शिम्पले एक मोति ----रावाचि मि सौभाग्यवति.
ग़ूलाबाचे फुल दिसायला ताजे
---- नाव घेते सौभाग्य माझे
श्रावणात पडतात सरीवर सरी
-----रावा्ंचे नाव घेते ---- हि बावरी
गुलाबाच्या झाडाला कळ्या येतात दाट
----- नाव घेते सोडा माझी वाट
माझी बायको उवर्शी बाकी सगळ्या म्ह्शी *
आकाशात उडतोय पक्शान्चा थवा
--चे नाव घ्यायला उखाणा कशाला हवा
अमुल्य आहेत तुम्हा सर्वान्चे आशिर्वाद आणि सदिच्छा
आणि असेच सदैव -- आणि -- च्या पाठिशि राहोत हिच माझि मनिषा
नाव घ्या नाव घ्या सगळे झाले गोळा
.....च नाव आहे लाख रुपये तोळा
नाशिकची द्राक्ष, गोव्याचे काजू
.... चे नाव घ्यायला मी कशाला लाजू
चिवड्यात घालतात खोब्ररयाचे काप
--- रावां समवेत ओलांडते माप
*पाव शेर रवा पाव शेर खवा
...चे नाव घेते हजार रुपये ठेवा.
*
*दही,साखर,तुप
...राव माला आवडतात खुप*
* *
बंगलौर.म्हैसूर,उटी म्हणशील तिथे जाऊ.
घास घालतो .........बोट नको चाउस
मैत्रि आणी नात्यात नसावा स्वार्थ
--- मुळेच माझ्या जीवनाला अर्थ
सूपभर सुपारी निवडू कशी,
गळ्यात माळ वाकु कशी,
पायात पैंजण चालू कशी,
........ बसले मित्रपाशी,
कपाटाची चावी मागू कशी..?
हिरव्या शालुला जरिचे काठ
चे नाव घेते, सोडा माझी वाट
कोल्हापुरला आहे महालक्ष्मीचा वास
मि देतो ...... ला श्रिखद चा घास
एक होति चिऊ, एक होता काऊ,
.. ना घास भरवला तर मि काय खाऊ?
लग्नात्त लागतात हार आणी तुरे
.... च्या नाव घेण्याचा आगृह् आता पुरे
कलीयुगात घडलाय यांच्या रुपाने चमत्कार...
आमुकरावांचे नाव घेऊन सर्वांना करते नमस्कार!!!
आकाशाच्या प्रागंणात ब्रन्हाविश्नु आणि महेश ,
......च नाव घेवुन करते मि ग्रुह प्रवेश
द्राक्षाच्या वेलीला त्रिकोणी पान
...चे नाव घेते राखते तुमचा मान
सुखद वाटते हिवाऴ्यातले ऊन,
...रावाचे नाव घेते ...ची सुन
शिवाजी राजांनी किल्ला जिंकला शक्ति पेक्षा युक्ति ने,
.......रावांच नाव घेते प्रेमा पेक्षा भक्ति ने
एक होति परि .....
नाव घेते आता जावा आपापल्या घरि
केलेीच पान चुरुचुरु फाटत ...
....रावाच नाव घेताना कस कस वाटत
*नाव घ्या नाव घ्या हा काय कायदा
...रावाच नाव मी घेईल तुमचा काय फायदा*
*एवढा मोठा वाडा , वाडया समोर विहिर , विहिरीत होता कोनडा , कोनाडयात होती कोरी
पाटी , पाटीत काळी माती , मातीत पेरले गहु , गव्हाला टाकलं पाणी , म्हणुन फुटले
कोंब , कोंब दिसतात हिरवे पण काढायला कशी जाऊ , माझ लग्नच अजुन झालं नाही तर
नाव कुणाच घेऊ . *
* *
दोन वाति एक ज्योति,दोन शिम्पले एक मोति ----रावाचि मि सौभाग्यवति.
ग़ूलाबाचे फुल दिसायला ताजे
---- नाव घेते सौभाग्य माझे
श्रावणात पडतात सरीवर सरी
-----रावा्ंचे नाव घेते ---- हि बावरी
गुलाबाच्या झाडाला कळ्या येतात दाट
----- नाव घेते सोडा माझी वाट
पोरीं वर बोलू काही......
पोरीं वर बोलू काही......
जरा चुकीचे... तरी बरोबर......
जरा चुकीचे, तरी बरोबर , बोलू काही.....
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
उगाच वळसे शब्दांचे ह्या देत रहाती ...
उगाच वळसे शब्दांचे ह्या देत रहाती ...
भीडले नाहीत डोळे तोवर, बोलू काही......
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
आम्हास पाहून कट्या वर, कुजबुज्ल्या वेड्या ..
आम्हास पाहून कट्या वर, कुजबुज्ल्या वेड्या ..
पाठ फीरू दे त्याची, नंतर बोलू काही........
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
नको - नको से दुखः तुम्हा जर, नकोच आहे ..
नको - नको से दुखः तुम्हा जर, नकोच आहे ..
हवे-हवे ते हळवे कातर, बोलू काही.......
चला दोस्त हो ; पोरींवर बोलू काही......
"तिची-तिची" च ती कीती काळजी, बघा झुगारून..
"तिची-तिची" च ती कीती काळजी, बघा झुगारून..
आज "हिचे" रे "तिचे"ते नंतर, बोलू काही........
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
राखी असू दे हातां मध्ये, ढाल म्हनुनी..
राखी असू दे हातां मध्ये, ढाल म्हनुनी..
वाट आंधळी, प्रवास खडतर ,बोलू काही .......
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
जरा चुकीचे... तरी बरोबर......
जरा चुकीचे, तरी बरोबर , बोलू काही.....
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
उगाच वळसे शब्दांचे ह्या देत रहाती ...
उगाच वळसे शब्दांचे ह्या देत रहाती ...
भीडले नाहीत डोळे तोवर, बोलू काही......
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
आम्हास पाहून कट्या वर, कुजबुज्ल्या वेड्या ..
आम्हास पाहून कट्या वर, कुजबुज्ल्या वेड्या ..
पाठ फीरू दे त्याची, नंतर बोलू काही........
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
नको - नको से दुखः तुम्हा जर, नकोच आहे ..
नको - नको से दुखः तुम्हा जर, नकोच आहे ..
हवे-हवे ते हळवे कातर, बोलू काही.......
चला दोस्त हो ; पोरींवर बोलू काही......
"तिची-तिची" च ती कीती काळजी, बघा झुगारून..
"तिची-तिची" च ती कीती काळजी, बघा झुगारून..
आज "हिचे" रे "तिचे"ते नंतर, बोलू काही........
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
राखी असू दे हातां मध्ये, ढाल म्हनुनी..
राखी असू दे हातां मध्ये, ढाल म्हनुनी..
वाट आंधळी, प्रवास खडतर ,बोलू काही .......
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
चला दोस्त हो ; पोरीं वर बोलू काही......
न जाने कौनसा मोड आखरी हो
न जाने कौनसा मोड आखरी हो
===============================
कल तक जिस राह पर चलते आये है
वो आज भी सुनी डगर है
कल भी कल की खबर नहीं थी
न आज कोई खबर है
सपने बहुत सजाये है
अरमानो के पंख लगाये है
तूफान के कश्ती फस भी जाये तो
इरादों के सैलाब को रोक नहीं पाए है
पर क्या पता इन्ते जो ख्वाब है
कब टूट कर बिखर जाये
ये जो चलती सास है
कब धड़कन अधूरी छुट जाये
कब जिंदगी हमसे नाता तोड़ दे
नहीं जानते इस सफ़र में कौनसा आखरी मोड़ है ........
===============================
कल तक जिस राह पर चलते आये है
वो आज भी सुनी डगर है
कल भी कल की खबर नहीं थी
न आज कोई खबर है
सपने बहुत सजाये है
अरमानो के पंख लगाये है
तूफान के कश्ती फस भी जाये तो
इरादों के सैलाब को रोक नहीं पाए है
पर क्या पता इन्ते जो ख्वाब है
कब टूट कर बिखर जाये
ये जो चलती सास है
कब धड़कन अधूरी छुट जाये
कब जिंदगी हमसे नाता तोड़ दे
नहीं जानते इस सफ़र में कौनसा आखरी मोड़ है ........
जगजीत सिंग यांची एक गझल
जगजीत सिंग यांची एक गझल नक्की ऐका
(ठूकरावो के अब के प्यार करो.. मै नशे मे हु)}
"दारू" ....(कधी ब्याड कधी वायीट असते :))
मोरू,दारू कधी चागली कधी वायीट असते
चढणारी,झोंबणारी तर कधी लायीट असते
ती वाट पाहत कोरड्या गळ्यांची, गर्द होते
कधी ब्याड मोरनिग तर कधी गुड नायीट असते
नसातला प्रवास तिचा गार वार्याने वेग धरतो
आपल्याच सुताने कापलेली आपली कायीट असते
संत्रा,मोसंबी,कधी विलायती,नावात काय आहे
ज्याच्या त्याच्या परीने झेपलेली फायीट असते
परवाना प्राप्त जिभेला ते कुणी कायदे काय सांगावे
थेंब थेंब शोषनार्यांना सागराचे खुले परमिट असते
बंद भिंतीत,मंद प्रकाशात सुख-दुख साजरे होतात
निर्व्यसनी मताने 'ब्याड',पिणाऱ्याना ते रायीट असते
(ठूकरावो के अब के प्यार करो.. मै नशे मे हु)}
"दारू" ....(कधी ब्याड कधी वायीट असते :))
मोरू,दारू कधी चागली कधी वायीट असते
चढणारी,झोंबणारी तर कधी लायीट असते
ती वाट पाहत कोरड्या गळ्यांची, गर्द होते
कधी ब्याड मोरनिग तर कधी गुड नायीट असते
नसातला प्रवास तिचा गार वार्याने वेग धरतो
आपल्याच सुताने कापलेली आपली कायीट असते
संत्रा,मोसंबी,कधी विलायती,नावात काय आहे
ज्याच्या त्याच्या परीने झेपलेली फायीट असते
परवाना प्राप्त जिभेला ते कुणी कायदे काय सांगावे
थेंब थेंब शोषनार्यांना सागराचे खुले परमिट असते
बंद भिंतीत,मंद प्रकाशात सुख-दुख साजरे होतात
निर्व्यसनी मताने 'ब्याड',पिणाऱ्याना ते रायीट असते
कुछ छोटे से ख्वाब है मेरे
कुछ छोटे से ख्वाब है मेरे
=======================
युही चलते हुए
परछाई को भी मै थामना चाहती हु
उस बहती हवा के रफ़्तार से उड़न चाहती हु
असमान को ज़मी से देखे ज़माने बीत रहे है
एक बार मै उसे अपने आगोश में भरना चाहती हु
आग के दरिया से तो आज भी डरता लगत है
उसी आग को अपने अरमानो के पंख बनाना चाहती हु
उन हसती कलिओ की खूबसूरती,
फूलो की खुशबू को अपने नूर में सजाना चाहती हु
चकता है जैसे सितारा असमान में
मै दुनिया की भीड़ में ऐसे ही जगमगाना चाहती हु
उस सूरज नज़र किसने मिलाली है आज तक
मै उसकी रौशनी से बाते करना चाहती हु
एक ख्वाइश है छोटी सी
एक अरमान है दिल
इरादों का दामन थाम कर
मै पंछी की बनती उड़ना चाहती हु..
मै ये जिन्दगी अपनी शर्तो पे जीना चाहती हु
=======================
युही चलते हुए
परछाई को भी मै थामना चाहती हु
उस बहती हवा के रफ़्तार से उड़न चाहती हु
असमान को ज़मी से देखे ज़माने बीत रहे है
एक बार मै उसे अपने आगोश में भरना चाहती हु
आग के दरिया से तो आज भी डरता लगत है
उसी आग को अपने अरमानो के पंख बनाना चाहती हु
उन हसती कलिओ की खूबसूरती,
फूलो की खुशबू को अपने नूर में सजाना चाहती हु
चकता है जैसे सितारा असमान में
मै दुनिया की भीड़ में ऐसे ही जगमगाना चाहती हु
उस सूरज नज़र किसने मिलाली है आज तक
मै उसकी रौशनी से बाते करना चाहती हु
एक ख्वाइश है छोटी सी
एक अरमान है दिल
इरादों का दामन थाम कर
मै पंछी की बनती उड़ना चाहती हु..
मै ये जिन्दगी अपनी शर्तो पे जीना चाहती हु
भेटली होतीस एकदा... फ़क्त तुझ्या श्वासाने... milind
आजची ही रात्र वैरयाची...
सारेच रुसतात माझे साथी...
जे होते कधी सुख दुखात सोबत...
त्यांनीच तोडली आज सारी नाती.
माझे नाव तुझ्या...
नावा शिवाय अपुरे....
जसे तुझ्या शिवाय..
माझे हे जिवन अधुरे..
बहरुदे तुझे जिवन...
हेच माझे मागणे...
परत नको वळून पाहूस...
हेच तुला माझे सांगणे..
भेटली होतीस एकदा...
फ़क्त तुझ्या श्वासाने...
समोर तु येताच ...
तुझं कुंकु मध्ये आले...
जाणवतो मला अजुनही...
तुझा न झालेला स्पर्श....
अन त्या स्पर्शा मागील...
तुझ्या ओठावरील हर्ष..
सारेच रुसतात माझे साथी...
जे होते कधी सुख दुखात सोबत...
त्यांनीच तोडली आज सारी नाती.
माझे नाव तुझ्या...
नावा शिवाय अपुरे....
जसे तुझ्या शिवाय..
माझे हे जिवन अधुरे..
बहरुदे तुझे जिवन...
हेच माझे मागणे...
परत नको वळून पाहूस...
हेच तुला माझे सांगणे..
भेटली होतीस एकदा...
फ़क्त तुझ्या श्वासाने...
समोर तु येताच ...
तुझं कुंकु मध्ये आले...
जाणवतो मला अजुनही...
तुझा न झालेला स्पर्श....
अन त्या स्पर्शा मागील...
तुझ्या ओठावरील हर्ष..
मन वढाय वढाय उभ्या पिकातल ढोर
मन -----
मन वढाय वढाय
उभ्या पिकातल ढोर
किती हाकलं हाकलं
फिरी येते पिकावर
मन पाखरू पाखरू
त्याची काय सांगू मात
आता व्हत भुइवर
गेल गेल आभायात
मन लहरी लहरी
त्याले हाती धरे कोन
उंडारल उंडारल
जस वारा वाहादन
मन जह्यरी जह्यरी
याच न्यार रे तन्तर
आरे इचू साप बरा
त्याले उतारे मन्तर
मन एव्हड एव्हड
जस खसखसच दान
मन केवढ केवढ
आभायतबि मावेन
देवा आस कस मन
आस कस रे घडल
कुठे जागेपनी तुले
अस सपन पडल
- बहीणाबाई चौधरी
मन वढाय वढाय
उभ्या पिकातल ढोर
किती हाकलं हाकलं
फिरी येते पिकावर
मन पाखरू पाखरू
त्याची काय सांगू मात
आता व्हत भुइवर
गेल गेल आभायात
मन लहरी लहरी
त्याले हाती धरे कोन
उंडारल उंडारल
जस वारा वाहादन
मन जह्यरी जह्यरी
याच न्यार रे तन्तर
आरे इचू साप बरा
त्याले उतारे मन्तर
मन एव्हड एव्हड
जस खसखसच दान
मन केवढ केवढ
आभायतबि मावेन
देवा आस कस मन
आस कस रे घडल
कुठे जागेपनी तुले
अस सपन पडल
- बहीणाबाई चौधरी
एक नातं जोडताना आपण
एक नातं जोडताना आपण
किती नात्यांना दुरावतो
एकाच्या जवळ जाताना
दुसऱ्याला .....विसरतो !
उन्हात आपण असलो कि
सावलीला नुसतं आठवतो
पण सावलीत गेलं कि मात्र
उन्हाला झिडकारतो !
जमिनीवर असलो कि
आभाळाला घाबरतो
पण उंच उडताना मात्र
जमिनीला सोडतो !
जगताना आपण नेहमी
स्वप्नांमागे चालतो
पण स्वप्नात असलो कि मात्र
जगण्याला सुनावतो !
का असं होत असेल
हेही तुम्हाला सांगतो
माणूस म्हणून जगताना
आपण माणसालाच विसरतो !
किती नात्यांना दुरावतो
एकाच्या जवळ जाताना
दुसऱ्याला .....विसरतो !
उन्हात आपण असलो कि
सावलीला नुसतं आठवतो
पण सावलीत गेलं कि मात्र
उन्हाला झिडकारतो !
जमिनीवर असलो कि
आभाळाला घाबरतो
पण उंच उडताना मात्र
जमिनीला सोडतो !
जगताना आपण नेहमी
स्वप्नांमागे चालतो
पण स्वप्नात असलो कि मात्र
जगण्याला सुनावतो !
का असं होत असेल
हेही तुम्हाला सांगतो
माणूस म्हणून जगताना
आपण माणसालाच विसरतो !
असंच असतं...... तू हात हातात घेतलास कि मी
असंच असतं......
तू हात हातात
घेतलास कि मी
सोड सोड म्हणायचं ,
हवा असणारा
स्पर्श झाला कि
मोहरून जायचं !
असंच असतं .......
तू बोलत असताना
मी तुला एकटक
पाहत राहायचं ,
ते तुझ्या लक्षात आलं कि
मग मी लगेच नजरेला
दुसरीकडे वळवायचं !
असंच असतं.......
सर्दी होईल म्हणून
पावसात भिजायला
खोटं खोटं टाळायचं,
पण तू सोबत आलास कि
आणलेली छत्री मिटवून
तुझ्यासोबत भिजायचं !
असंच असतं........
रोज रात्री उगाच
झोपेचं सोंग घेऊन
सगळ्यांना फसवयाचं,
पण खोट्याच मिटलेल्या
त्या डोळ्यांनी गुपचूप
तुला स्वप्नात आणायचं !
असंच असतं ....
तुझ्यासमोर अबोल होणाऱ्या
लाजऱ्या माझ्या मनाला
एकांतात तुला भेटवायचं ,
आणि माझ्याही नकळत मग
तू पसरलेल्या मिठीत
स्वत :ला मिटून घ्यायचं !
असंच असतं ..................
तू हात हातात
घेतलास कि मी
सोड सोड म्हणायचं ,
हवा असणारा
स्पर्श झाला कि
मोहरून जायचं !
असंच असतं .......
तू बोलत असताना
मी तुला एकटक
पाहत राहायचं ,
ते तुझ्या लक्षात आलं कि
मग मी लगेच नजरेला
दुसरीकडे वळवायचं !
असंच असतं.......
सर्दी होईल म्हणून
पावसात भिजायला
खोटं खोटं टाळायचं,
पण तू सोबत आलास कि
आणलेली छत्री मिटवून
तुझ्यासोबत भिजायचं !
असंच असतं........
रोज रात्री उगाच
झोपेचं सोंग घेऊन
सगळ्यांना फसवयाचं,
पण खोट्याच मिटलेल्या
त्या डोळ्यांनी गुपचूप
तुला स्वप्नात आणायचं !
असंच असतं ....
तुझ्यासमोर अबोल होणाऱ्या
लाजऱ्या माझ्या मनाला
एकांतात तुला भेटवायचं ,
आणि माझ्याही नकळत मग
तू पसरलेल्या मिठीत
स्वत :ला मिटून घ्यायचं !
असंच असतं ..................
कातरवेळी स्पर्शुनी गेली मंद वारयाची झुळूक,
आज माझ्या स्वप्नांना...
तु आपलेले करुन जा...
जाता जाता स्वप्नांना त्या...
मला प्रत्यक्षात देऊन जा..
एकदा भेटायचे आहे मला..
या चंद्र चांदण्यांना..
विचारायचयं रात्रीच का पसरवतात..
हा खेळ चांदण्यांचा..
कातरवेळी स्पर्शुनी गेली मंद वारयाची झुळूक,
मिसळूनी सारे रंग ते, गडद झाले आभाळ,
बरसुनी त्या वर्षाधारा, ओघळते थेंब ते टिपताना,
तुझ्या कांतीवरती ते खेळताना, आठवले ते दिवस,
माझ्या मिठीत मिळणारी उब, अन तुझ्या स्पर्शासाठी मी अधीर,
जमले नाही जे मला, तुला सहजच जमले,
प्रेम माझे एकाकी, ते तसेच कावरेबावरे,
कैक प्रयत्न करुनी, नाही शमले ते, विजल्या अनंत पणत्या,
उरल्या फक्त माझ्या प्रेमाच्या अनंत पाउलखुणा, गहीरया, पावसात भिजलेल्या,
तुझ्या वाटेकडे डोळे लावून बसलेल्या,,
amol ghayal
तु आपलेले करुन जा...
जाता जाता स्वप्नांना त्या...
मला प्रत्यक्षात देऊन जा..
एकदा भेटायचे आहे मला..
या चंद्र चांदण्यांना..
विचारायचयं रात्रीच का पसरवतात..
हा खेळ चांदण्यांचा..
कातरवेळी स्पर्शुनी गेली मंद वारयाची झुळूक,
मिसळूनी सारे रंग ते, गडद झाले आभाळ,
बरसुनी त्या वर्षाधारा, ओघळते थेंब ते टिपताना,
तुझ्या कांतीवरती ते खेळताना, आठवले ते दिवस,
माझ्या मिठीत मिळणारी उब, अन तुझ्या स्पर्शासाठी मी अधीर,
जमले नाही जे मला, तुला सहजच जमले,
प्रेम माझे एकाकी, ते तसेच कावरेबावरे,
कैक प्रयत्न करुनी, नाही शमले ते, विजल्या अनंत पणत्या,
उरल्या फक्त माझ्या प्रेमाच्या अनंत पाउलखुणा, गहीरया, पावसात भिजलेल्या,
तुझ्या वाटेकडे डोळे लावून बसलेल्या,,
amol ghayal
पुन्हा .........मीच असेल ...
खूप वाट पहिली
अजून तो आलाच नाही
जगत होते खरी मी
पण श्वास काही चालला नाही ......
पुन्हा .........मीच असेल .........
पुन्हा तुझ्या विचारात .... मीच असेल
पाहशील जेव्हा स्वताला.... मीच दिसेल
दाटतील हुंदके,तू मोकळी रडशील कशी
डोळे जागतील माझ्यासाठी,रात्र घेयील कुशी
तू शोधशील स्वप्नात मला ,मी तिथे नसेल
रिकाम्या डोळ्यात मग पाणीच पाणी साचेल
कविता माझ्या तू पुन्हा पुन्हा वाचून काढशील
शब्द भरशील डोळ्यात आणि स्तब्ध रडशील
मग हळूच आठवणींच्या गर्दीत तुला एकट वाटेल
ऐन कोरड्या मनात तुझ्या . भेटीचं एक ढग दाटेल
एकटी असशील जेव्हा जेव्हा ..सोबत मीच असेल
दूर जाणाऱ्या वाटेवर ठेव पाऊल ...पलीकडे
...........................वाट पाहणारा हि मीच असेल
अजून तो आलाच नाही
जगत होते खरी मी
पण श्वास काही चालला नाही ......
पुन्हा .........मीच असेल .........
पुन्हा तुझ्या विचारात .... मीच असेल
पाहशील जेव्हा स्वताला.... मीच दिसेल
दाटतील हुंदके,तू मोकळी रडशील कशी
डोळे जागतील माझ्यासाठी,रात्र घेयील कुशी
तू शोधशील स्वप्नात मला ,मी तिथे नसेल
रिकाम्या डोळ्यात मग पाणीच पाणी साचेल
कविता माझ्या तू पुन्हा पुन्हा वाचून काढशील
शब्द भरशील डोळ्यात आणि स्तब्ध रडशील
मग हळूच आठवणींच्या गर्दीत तुला एकट वाटेल
ऐन कोरड्या मनात तुझ्या . भेटीचं एक ढग दाटेल
एकटी असशील जेव्हा जेव्हा ..सोबत मीच असेल
दूर जाणाऱ्या वाटेवर ठेव पाऊल ...पलीकडे
...........................वाट पाहणारा हि मीच असेल
उद्या जेव्हा तू नसशील
उद्या जेव्हा तू नसशील
===============
जगते आयुष तुझ्या सोबतीने
क्षणाचा हि विचार नाही
उद्या जेव्हा तू नसशील माझ्या सवे
कसे हे जीवनात सख्या श्वास उरेल
आज हृद्य चे स्पंदन
तुला साद देतात
पापण्या ओलावल्या तरी हसतात
उद्या या हाकेला कोण होकार देणार
पापण्यांचे ओझे कसे हलके होणार
उद्या जेव्हा तू नसशील माझ्या सवे
कसे हे जीवनात सख्या श्वास उरेल
तुझ्या स्पर्श नि मी रोमांचित होते
तुझ्या गोड आठवणीत दिवस रात्र सरते
उद्या फक्त आठवांचे काळे ढग येतील
मनसोक्त बरसतील तरी उणीव राहील
सरीच्या रुपात तुझे दुख वाहील
प्रत्येक थेंब फक्त तुला पाहिलं
उद्या जेव्हा तू नसशील माझ्या सवे
कसे हे जीवनात सख्या श्वास उरेल
आज जागते तुझ्या सवे
मी गुतले श्वास तुझ्या श्वासात
उद्या कसे कुणाला तो श्वास मोहरून जाईल
कसे त्या स्पर्शाला माझे मन बरवून घेईल
उद्या जेव्हा तू नसशील माझ्या सवे
कसे हे जीवनात सख्या श्वास उरेल
===============
जगते आयुष तुझ्या सोबतीने
क्षणाचा हि विचार नाही
उद्या जेव्हा तू नसशील माझ्या सवे
कसे हे जीवनात सख्या श्वास उरेल
आज हृद्य चे स्पंदन
तुला साद देतात
पापण्या ओलावल्या तरी हसतात
उद्या या हाकेला कोण होकार देणार
पापण्यांचे ओझे कसे हलके होणार
उद्या जेव्हा तू नसशील माझ्या सवे
कसे हे जीवनात सख्या श्वास उरेल
तुझ्या स्पर्श नि मी रोमांचित होते
तुझ्या गोड आठवणीत दिवस रात्र सरते
उद्या फक्त आठवांचे काळे ढग येतील
मनसोक्त बरसतील तरी उणीव राहील
सरीच्या रुपात तुझे दुख वाहील
प्रत्येक थेंब फक्त तुला पाहिलं
उद्या जेव्हा तू नसशील माझ्या सवे
कसे हे जीवनात सख्या श्वास उरेल
आज जागते तुझ्या सवे
मी गुतले श्वास तुझ्या श्वासात
उद्या कसे कुणाला तो श्वास मोहरून जाईल
कसे त्या स्पर्शाला माझे मन बरवून घेईल
उद्या जेव्हा तू नसशील माझ्या सवे
कसे हे जीवनात सख्या श्वास उरेल
भरलं होतं सख्या आभाळ माझही
भरलं होतं सख्या आभाळ माझही
म्हणून तर पावसाला मी यायला सांगितल
विरहाचं गीत त्याला थांबवायला सांगून
आठ्वणींच गाठोडं खोलायला सांगितल !
म्हणून तर पावसाला मी यायला सांगितल
विरहाचं गीत त्याला थांबवायला सांगून
आठ्वणींच गाठोडं खोलायला सांगितल !
पावसाने मला एकदा विचारल होतं,
कवितेत काल ज्याला
होता जपला
तोच चंद्र आज
काळ्या ढगांत लपला
रागाने त्याच्या
वीज हि चिडली
नभी नाही चंद्र म्हणून
चांदणी हि रडली
पावसाने मला एकदा विचारल होतं,
तुला कोणासोबत जगायला आवडेल?
मी पण त्याला सहजच विचारलं,
मला एकटीला तुला भिजवायला आवडेल ?
होता जपला
तोच चंद्र आज
काळ्या ढगांत लपला
रागाने त्याच्या
वीज हि चिडली
नभी नाही चंद्र म्हणून
चांदणी हि रडली
पावसाने मला एकदा विचारल होतं,
तुला कोणासोबत जगायला आवडेल?
मी पण त्याला सहजच विचारलं,
मला एकटीला तुला भिजवायला आवडेल ?
तू मला आभाळ दाखवलस,
खिडकीतून बोट करून
तू मला आभाळ दाखवलस,
...भरलेलं ...
पण ते तर माझ्याकडे
आधीपासूनच होतं ..
तेही तूच दिलेलं ...
ते रितं का करत नाहीस
म्हणून तू मला विचारलस .
पण ते रितं झाल्यावर
माझ्याजवळ कांही
उरतंच नाही ..
हे तू सोयीस्कर विसरलस!
तू मला आभाळ दाखवलस,
...भरलेलं ...
पण ते तर माझ्याकडे
आधीपासूनच होतं ..
तेही तूच दिलेलं ...
ते रितं का करत नाहीस
म्हणून तू मला विचारलस .
पण ते रितं झाल्यावर
माझ्याजवळ कांही
उरतंच नाही ..
हे तू सोयीस्कर विसरलस!
मृत्यूस दाद देवून गेले.....
मृत्यूस दाद देवून गेले.....
पुरावे तिथले सारे ते मिटवून गेले
मृत्यूस माझ्या अपघात पटवून गेले
लेखणीत शब्द काही रक्तबंबाळ होते
आंधळे,बघ्याची भूमिका वठवून गेले
भिनभिणत्या ओळी प्रतेक्ष्य दर्शी होत्या
खऱ्या कवितेसही ते खोटे वदवून गेले
ओठात मिळाल्या अर्धवट चार ओळी
अंधारात निष्कर्ष ते पणतीचे ठरवून गेले
पंचनामा लेखकाचा वाचकाच्या हाती
कागदी ताबुतात ते मज पुरवून गेले
मी मागितली होती तुकडा दाद त्यांना
पश्चात माझ्या ते पाखरा घास भरवून गेले
पुरावे तिथले सारे ते मिटवून गेले
मृत्यूस माझ्या अपघात पटवून गेले
लेखणीत शब्द काही रक्तबंबाळ होते
आंधळे,बघ्याची भूमिका वठवून गेले
भिनभिणत्या ओळी प्रतेक्ष्य दर्शी होत्या
खऱ्या कवितेसही ते खोटे वदवून गेले
ओठात मिळाल्या अर्धवट चार ओळी
अंधारात निष्कर्ष ते पणतीचे ठरवून गेले
पंचनामा लेखकाचा वाचकाच्या हाती
कागदी ताबुतात ते मज पुरवून गेले
मी मागितली होती तुकडा दाद त्यांना
पश्चात माझ्या ते पाखरा घास भरवून गेले
शुक्रवार, १४ ऑक्टोबर, २०११
भीमाशंकर च्या पुण्य भूमीत, सह्याद्री च्या कुशीत,
भीमाशंकर च्या पुण्य भूमीत, सह्याद्री च्या कुशीत,
लेण्याद्री,शिवनेरी ओझर च्या शेजारी,
पुणे जिल्यात एका हुतात्म्याचे गाव आहे ,
गावचे नाव भले "महाळुंगे पडवळ" असु दे,पण ,
" महाराष्ट्र " राज्यात प्रसिद्ध ओळख आहे.
हुतात्मा बाबु गेनू सैद याच गावचे सुपुत्र आहेत ,
१२ डिसेंबर हुतात्मा बाबु गेनू यांचा पुण्यतिथि दिवस आहे .
गांधी टोपी या गावात प्रसिद्ध आहे ,,
.२० वाड्या वस्त्यांचा असा हा गाव आहे ,,.
५ दुध डेअरी ,८ केश कर्तनालय ,६ हुंडेकरी .
३ ट्रान्स पोर्ट ,३ मराठी शाळा ,२ सोसायटी .
ग्रामपंचायत,तलाठी कार्यालय ,बँक, गावात आहेत .
डिंभे कॅनॉल ने सारा गाव हिरवा गार दिसत आहे
मुंबईकर ,पुणेकर गावच्या महान व्यक्ति आहेत
गावची वेस,सभा मंडप,भली मोठी मंदिरे गावची शान आहे,
बाबु गेनू हायस्कूल आमची मान आहे.
बैल पोळा गावचा सन खास आहे ,
दत्त मंदीर,शिवाई मंदिर आमची आस आहे..
"दहितुले ची ’ मिसळ "लोखंडे "आवटे ,,ची भेळ . ,
"शिवाजी " वडापाव प्रसिद्ध आहे.
साहेब, दादा ,आण्णा यांचे आशीर्वाद आम्हास लाभले आहेत ,
म्हणूनच तर "महाळुंगे पडवळ" आमचा खास आहे..
यालाच २ रे नाव हुतात्मा बाबू गेनू नगर आहे ,
म्हणूनच आंबेगाव तालुक्यात महाळुंगे नंबर १ आहे ;
गर्व आहे मी "महाळुंगे कर" असल्याचा.
आमोल घायाळ
लेण्याद्री,शिवनेरी ओझर च्या शेजारी,
पुणे जिल्यात एका हुतात्म्याचे गाव आहे ,
गावचे नाव भले "महाळुंगे पडवळ" असु दे,पण ,
" महाराष्ट्र " राज्यात प्रसिद्ध ओळख आहे.
हुतात्मा बाबु गेनू सैद याच गावचे सुपुत्र आहेत ,
१२ डिसेंबर हुतात्मा बाबु गेनू यांचा पुण्यतिथि दिवस आहे .
गांधी टोपी या गावात प्रसिद्ध आहे ,,
.२० वाड्या वस्त्यांचा असा हा गाव आहे ,,.
५ दुध डेअरी ,८ केश कर्तनालय ,६ हुंडेकरी .
३ ट्रान्स पोर्ट ,३ मराठी शाळा ,२ सोसायटी .
ग्रामपंचायत,तलाठी कार्यालय ,बँक, गावात आहेत .
डिंभे कॅनॉल ने सारा गाव हिरवा गार दिसत आहे
मुंबईकर ,पुणेकर गावच्या महान व्यक्ति आहेत
गावची वेस,सभा मंडप,भली मोठी मंदिरे गावची शान आहे,
बाबु गेनू हायस्कूल आमची मान आहे.
बैल पोळा गावचा सन खास आहे ,
दत्त मंदीर,शिवाई मंदिर आमची आस आहे..
"दहितुले ची ’ मिसळ "लोखंडे "आवटे ,,ची भेळ . ,
"शिवाजी " वडापाव प्रसिद्ध आहे.
साहेब, दादा ,आण्णा यांचे आशीर्वाद आम्हास लाभले आहेत ,
म्हणूनच तर "महाळुंगे पडवळ" आमचा खास आहे..
यालाच २ रे नाव हुतात्मा बाबू गेनू नगर आहे ,
म्हणूनच आंबेगाव तालुक्यात महाळुंगे नंबर १ आहे ;
गर्व आहे मी "महाळुंगे कर" असल्याचा.
आमोल घायाळ
विलक्षण सुकुमार तेजात झळकला,
विलक्षण सुकुमार तेजात झळकला,
लाजेची लाली त्याच्या मुखड्यावरची
ठेवणीतला त्याचा इशारा ओळखला..!!
भुलवतो चंद्र शुक्ल-कृष्णाच्या कलेकलेने
नेहमीचाचं त्याचा हा संमोहनाचा डाव,
मनही मग उचंबळून त्याला भिडलं
धडधडणाऱ्या काळजाचा घेतला ठाव..!!
शेजारची अवखळ चांदणी खुदकन हसली
म्हणे माझ्या चंद्रावर हा देखील भाळला,
उत्तरलो मी तुझ्या मंगलमय प्रियकराने
कोजागिरीत पापाचा अंधार बघ जाळला..!!
तारकांच्या गुजगोष्टींनी कमाल तेव्हा केली
प्रकाशाच्या सोहळ्यात सखीची याद आली,
एकलेपणाची हुरहूर क्षणात मनी ह्या दाटली
रम्यतेची भावना तेव्हा आपसूक बाद झाली..!!
युगानुयुगे जगाच्या प्रेमाचा जो उद्घाता
खट्टू झालेलं माझं मन त्याने जाणलं,
प्रितीचं तेज माझ्या ओंजळीत ओतून
मी प्यायलेल्या चैतन्याने सुख भिनलं..!!
मनी जोपासलेल्या प्रीतीच्या चंद्राचा
अधिकचं खुलला रंग छान गव्हाळी,
चंद्राच्या इष्काचा अमृतप्याला रिचवून
माझ्या चंद्रकोरीला लाभली नव्हाळी..!!
लाजेची लाली त्याच्या मुखड्यावरची
ठेवणीतला त्याचा इशारा ओळखला..!!
भुलवतो चंद्र शुक्ल-कृष्णाच्या कलेकलेने
नेहमीचाचं त्याचा हा संमोहनाचा डाव,
मनही मग उचंबळून त्याला भिडलं
धडधडणाऱ्या काळजाचा घेतला ठाव..!!
शेजारची अवखळ चांदणी खुदकन हसली
म्हणे माझ्या चंद्रावर हा देखील भाळला,
उत्तरलो मी तुझ्या मंगलमय प्रियकराने
कोजागिरीत पापाचा अंधार बघ जाळला..!!
तारकांच्या गुजगोष्टींनी कमाल तेव्हा केली
प्रकाशाच्या सोहळ्यात सखीची याद आली,
एकलेपणाची हुरहूर क्षणात मनी ह्या दाटली
रम्यतेची भावना तेव्हा आपसूक बाद झाली..!!
युगानुयुगे जगाच्या प्रेमाचा जो उद्घाता
खट्टू झालेलं माझं मन त्याने जाणलं,
प्रितीचं तेज माझ्या ओंजळीत ओतून
मी प्यायलेल्या चैतन्याने सुख भिनलं..!!
मनी जोपासलेल्या प्रीतीच्या चंद्राचा
अधिकचं खुलला रंग छान गव्हाळी,
चंद्राच्या इष्काचा अमृतप्याला रिचवून
माझ्या चंद्रकोरीला लाभली नव्हाळी..!!
म्हणुन सांगतो मित्रा, प्रेमात कधी पडू नकोस
म्हणुन सांगतो मित्रा, प्रेमात कधी पडू नकोस
ऐक सांगतो मित्रा, प्रेमात कधी पडू नकोस
पडलास जर एकदा, तर नशीबावर मात्र रडु नकोस
प्रेम म्हणजे विरह, प्रेम म्हणजे भ्रमवारा
मित्रांशी संबंध तुटणार, मैत्रीपासुन दुरावा
...
प्रेम म्हणजे दिवास्वप्ने, प्रेम म्हणजे जागरण
आपल्या आवडी-निवडीवर बदलाचे आक्रमण
म्हणुन सांगतो मित्रा, प्रेमात कधी पडू नकोस
पडलास जर एकदा, तर नशीबावर मात्र रडु नको..........
ऐक सांगतो मित्रा, प्रेमात कधी पडू नकोस
पडलास जर एकदा, तर नशीबावर मात्र रडु नकोस
प्रेम म्हणजे विरह, प्रेम म्हणजे भ्रमवारा
मित्रांशी संबंध तुटणार, मैत्रीपासुन दुरावा
...
प्रेम म्हणजे दिवास्वप्ने, प्रेम म्हणजे जागरण
आपल्या आवडी-निवडीवर बदलाचे आक्रमण
म्हणुन सांगतो मित्रा, प्रेमात कधी पडू नकोस
पडलास जर एकदा, तर नशीबावर मात्र रडु नको..........
सोबतीला कुणी कधीचं जन्मभर राहत नाही
सोबतीला कुणी कधीचं जन्मभर राहत नाही
आपल्या वाटा चोखंदळ निवडायच्या आपण,
आशा कुणाची करण्यात वाया जात हे जीवन
चंदनाच्या शोधात हाती लागत राहत सरपण..!!
आपल्या वाटा चोखंदळ निवडायच्या आपण,
आशा कुणाची करण्यात वाया जात हे जीवन
चंदनाच्या शोधात हाती लागत राहत सरपण..!!
मला तर वाटत कोणी प्रेम करूच नये
तु मला भेटतेस रोजच स्वप्नामधे,
हुरळून जातो मी त्या एका स्पर्‍शामधे,
मधेच कधि जाग न यवी तु स्वप्नी अस्ताना
पहुडून जावे आपण दोघे चीम्ब ओल्या काळोखामधे....
मला तर वाटत कोणी प्रेम करूच नये
कारण प्रेम असताच न मिळण्या साठी..
आणि दु:ख देण्या साठी..
हुरळून जातो मी त्या एका स्पर्‍शामधे,
मधेच कधि जाग न यवी तु स्वप्नी अस्ताना
पहुडून जावे आपण दोघे चीम्ब ओल्या काळोखामधे....
मला तर वाटत कोणी प्रेम करूच नये
कारण प्रेम असताच न मिळण्या साठी..
आणि दु:ख देण्या साठी..
नदीकाठी माझं घर प्रत्येकाचा आरडा ओरडा आहे
नदीकाठी माझं घर
प्रत्येकाचा आरडा ओरडा आहे
कसं सांगू मी त्यांना,
माझा घसा किती कोरडा आहे
समजून घे तू फरक
स्वप्न आणि सत्यातला
तुझा आणि माझ्यातला
फक्त वास्तव असलेला.
आहे बरेच काही सांगायला मला
काळीज ठेव तूही ऐकायला मला!
ठेवून ओळ गेली माझ्या वहीत ती
(झाला उशीर थोडा वाचायला मला)
असतो कधी इथे मी, असतो कधी तिथे
जावे कुण्या दिशेने शोधायला मला?
का रात्र मी अमेची जागून काढली?
येणार चंद्र नव्हता भेटायला मला
भेटायला हवे ते, का भेटले कधी?
आले नको नको ते बिलगायला मला!
हलकेच हात मीही हातात घेतला
होतेच शब्द कोठे बोलायला मला?
प्रत्येकाचा आरडा ओरडा आहे
कसं सांगू मी त्यांना,
माझा घसा किती कोरडा आहे
समजून घे तू फरक
स्वप्न आणि सत्यातला
तुझा आणि माझ्यातला
फक्त वास्तव असलेला.
आहे बरेच काही सांगायला मला
काळीज ठेव तूही ऐकायला मला!
ठेवून ओळ गेली माझ्या वहीत ती
(झाला उशीर थोडा वाचायला मला)
असतो कधी इथे मी, असतो कधी तिथे
जावे कुण्या दिशेने शोधायला मला?
का रात्र मी अमेची जागून काढली?
येणार चंद्र नव्हता भेटायला मला
भेटायला हवे ते, का भेटले कधी?
आले नको नको ते बिलगायला मला!
हलकेच हात मीही हातात घेतला
होतेच शब्द कोठे बोलायला मला?
एकदा कधी चुकतात माणसं
एकदा कधी चुकतात माणसं,
सारंच श्रेय हुकतात माणसं...
प्रेम करुन का प्रेम कधी मिळतं,
सावकाश हे शिकतात माणसं...
गंधासाठी दररोज कोवळ्या,
कितीक फुलांस विकतात माणसं
शतकानुशतके कुठलीशी आस,
जपून मनात थकतात माणसं...
जुनाट जखमा भरू लागल्या की,
नवीन सिगार फुकतात माणसं...
हरेक पाकळी गळुनिया जाते
अन अखेरीस सुकतात माणसं...
नको रे असं कडू बोलू 'शता'..
उगाचच किती दुखतात माणसं !!!
सारंच श्रेय हुकतात माणसं...
प्रेम करुन का प्रेम कधी मिळतं,
सावकाश हे शिकतात माणसं...
गंधासाठी दररोज कोवळ्या,
कितीक फुलांस विकतात माणसं
शतकानुशतके कुठलीशी आस,
जपून मनात थकतात माणसं...
जुनाट जखमा भरू लागल्या की,
नवीन सिगार फुकतात माणसं...
हरेक पाकळी गळुनिया जाते
अन अखेरीस सुकतात माणसं...
नको रे असं कडू बोलू 'शता'..
उगाचच किती दुखतात माणसं !!!
मूक अश्रू, ढाळणे, दिनरात ते- स्मरते मला
मूक अश्रू, ढाळणे, दिनरात ते- स्मरते मला
प्रेमवेड्या भावनांचे, पर्व ते- स्मरते मला
खेचता, अवचित मी पडदा तुझे ते लाजुनी,
ओढणीने चेहऱ्याला झाकणे-स्मरते मला.
तुजसी मी बोलाविता, मज भेटण्या, येणे तुझे,
भर दुपारी, तेही अनवाणीच गे-स्मरते मला
विषय विरहाचा, कधी निघताच, रात्री भेटीच्या,
ते तुझे रडुनी, मलाही रडविणे-स्मरते मला.
लपुनी तु भेटायची, मजला सखे गे, ज्या स्थळी,
उलटली वर्षे परंतु, स्थान ते-स्मरता मला.
प्रेमवेड्या भावनांचे, पर्व ते- स्मरते मला
खेचता, अवचित मी पडदा तुझे ते लाजुनी,
ओढणीने चेहऱ्याला झाकणे-स्मरते मला.
तुजसी मी बोलाविता, मज भेटण्या, येणे तुझे,
भर दुपारी, तेही अनवाणीच गे-स्मरते मला
विषय विरहाचा, कधी निघताच, रात्री भेटीच्या,
ते तुझे रडुनी, मलाही रडविणे-स्मरते मला.
लपुनी तु भेटायची, मजला सखे गे, ज्या स्थळी,
उलटली वर्षे परंतु, स्थान ते-स्मरता मला.
हा पाऊसही तुझ्यासारखाच कधीही बरसतो
हा पाऊसही तुझ्यासारखाच
कधीही बरसतो
जाताना मला न चुकता सारी
तुझी स्वप्ने देऊन जातो
सप्तपदी ही रोज चालते तुझ्या सवेते
शतजन्मीचे हो माझे नाते
हळव्या तुझिया करात देता
करांगुळी ही रुप गोजिरी
गोड शिरशिरी उरांत फुलता
स्पर्शाने जे मुग्ध बोलते
करकमळाच्या देठाभवती
झिम्मा खेळत प्रीत बिलवरी
दृष्ट लाजरी जरीकाठी ती
तुझ्या लोचने वळूनी बघते
आठवे पाऊल प्रीत मंदिरी
अर्धांगी मी सगुण साजिरी
मूर्त होता तुझ्या शरीरी
अद्वैताचे दैवत होते
कधीही बरसतो
जाताना मला न चुकता सारी
तुझी स्वप्ने देऊन जातो
सप्तपदी ही रोज चालते तुझ्या सवेते
शतजन्मीचे हो माझे नाते
हळव्या तुझिया करात देता
करांगुळी ही रुप गोजिरी
गोड शिरशिरी उरांत फुलता
स्पर्शाने जे मुग्ध बोलते
करकमळाच्या देठाभवती
झिम्मा खेळत प्रीत बिलवरी
दृष्ट लाजरी जरीकाठी ती
तुझ्या लोचने वळूनी बघते
आठवे पाऊल प्रीत मंदिरी
अर्धांगी मी सगुण साजिरी
मूर्त होता तुझ्या शरीरी
अद्वैताचे दैवत होते
आलो जरी मी स्वप्न रुपी जीवनात राहीन सदैव तव नयनांत
कधी कधी प्रवास
संपूच नये असं वाटतं
संपण्यासाठी प्रवास
असूच नये असं वाटतं
कादंबरी म्हणून उल्लेख करावा
त्याला सुरवात असावी पण शेवट नसावा..
प्रत्येक पानावर तुझ्या प्रेमाचे शब्द असावे
फक्त त्या शब्दांना पूर्णविराम नसावा...
तुझ्यासाठी जगताना
आणखी काही काय हवं होतं
तुझ्यासाठी मरताना
मात्र मरण माझ स्वस्त होतं
मी असताना केवळ
जगण्याची आशा कर
का जातेस दूर अशी
मजसाठी मरणावरही मात कर
तुझ्यासाठी जगताना
आणखी काही काय हवं होतं
तुझ्यासाठी मरताना
मात्र मरण माझ स्वस्त होतं
आलो जरी मी स्वप्न रुपी जीवनात
राहीन सदैव तव नयनांत
ठाव घेउनी हृदयाचा
तू पाहिलेलं स्वप्न आणेन सत्यात
संपूच नये असं वाटतं
संपण्यासाठी प्रवास
असूच नये असं वाटतं
कादंबरी म्हणून उल्लेख करावा
त्याला सुरवात असावी पण शेवट नसावा..
प्रत्येक पानावर तुझ्या प्रेमाचे शब्द असावे
फक्त त्या शब्दांना पूर्णविराम नसावा...
तुझ्यासाठी जगताना
आणखी काही काय हवं होतं
तुझ्यासाठी मरताना
मात्र मरण माझ स्वस्त होतं
मी असताना केवळ
जगण्याची आशा कर
का जातेस दूर अशी
मजसाठी मरणावरही मात कर
तुझ्यासाठी जगताना
आणखी काही काय हवं होतं
तुझ्यासाठी मरताना
मात्र मरण माझ स्वस्त होतं
आलो जरी मी स्वप्न रुपी जीवनात
राहीन सदैव तव नयनांत
ठाव घेउनी हृदयाचा
तू पाहिलेलं स्वप्न आणेन सत्यात
नशीब जोरावर असतं म्हणून सोन्यासारखी माणसं लाभतात,
नशीब जोरावर असतं म्हणून
सोन्यासारखी माणसं लाभतात,
कमतरता आपल्या जीवनातल्या
त्यांच्याचं येण्याने जागतात..!!
भेटलीस आम्हास दैवयोगाने
बनू तुझ्या अंगणातील फुले,
जीवनात आणिक काय हवं
पदरात घे तुझी हि लेकरे..!!
मनास मिळतो आधार खरा
नाही जाणवत मायेची उणीव,
शब्दांच्या खेळात रमताना
आपलेपणाची दिलीस जाणीव..!!
नाही विसरणार कधीचं प्रेमाला
लाभलं जे ह्या फसव्या दुनियेत,
ताई बनून आलीस आमच्यात
आमचीचं झालीस शब्द किमयेत..!!
रुसवे-फुगवे, मस्ती-मजाक छान
गप्पा-गोष्टी समजुतीची अशी जाण,
गरज लागायची आधाराची जेव्हा
जाणवून दिलंस सत्याचं भान..!!
तुझी साथ ताई हवी आहे कायम
आयुष्याच्या ह्या खडतर प्रवासात,
दोन शब्द प्रेमाचे पाहिजेत मला
सहभागी होण्या सुख दु:खात..!!
सोन्यासारखी माणसं लाभतात,
कमतरता आपल्या जीवनातल्या
त्यांच्याचं येण्याने जागतात..!!
भेटलीस आम्हास दैवयोगाने
बनू तुझ्या अंगणातील फुले,
जीवनात आणिक काय हवं
पदरात घे तुझी हि लेकरे..!!
मनास मिळतो आधार खरा
नाही जाणवत मायेची उणीव,
शब्दांच्या खेळात रमताना
आपलेपणाची दिलीस जाणीव..!!
नाही विसरणार कधीचं प्रेमाला
लाभलं जे ह्या फसव्या दुनियेत,
ताई बनून आलीस आमच्यात
आमचीचं झालीस शब्द किमयेत..!!
रुसवे-फुगवे, मस्ती-मजाक छान
गप्पा-गोष्टी समजुतीची अशी जाण,
गरज लागायची आधाराची जेव्हा
जाणवून दिलंस सत्याचं भान..!!
तुझी साथ ताई हवी आहे कायम
आयुष्याच्या ह्या खडतर प्रवासात,
दोन शब्द प्रेमाचे पाहिजेत मला
सहभागी होण्या सुख दु:खात..!!
खूप प्रेम केले मी तिच्यावर
खूप प्रेम केले मी तिच्यावर
खूप प्रेम केले मी तिच्यावर
पण तिला कळलेच नाही
बरोबर, प्रेम आंधले असतेना
म्हणूनच कदाचित.
ती म्हणाली होती एकदा
की तुझ्याशिवाय जगू शकत नाही
पण तरी ती सोडून गेली
अरे विसरली असेल कदाचित.
खरे प्रेम करणे म्हणजे काय असते
मला माहीतच नाही, मी केल ते की
तिने केल ते? तिने केल तेच
असेल कदाचित.
ती जात होती मला सोडून
मी नाही आडवल,कारण ती खुश
होती म्हणून, कळले असेल का
तिला कदाचित?
मी अजूनही गप्पच आहे
एकाच आशेवर,
येईल ती पुन्हा माझ्या आयुष्यात
कदाचित!!!!!!!!
खूप प्रेम केले मी तिच्यावर
पण तिला कळलेच नाही
बरोबर, प्रेम आंधले असतेना
म्हणूनच कदाचित.
ती म्हणाली होती एकदा
की तुझ्याशिवाय जगू शकत नाही
पण तरी ती सोडून गेली
अरे विसरली असेल कदाचित.
खरे प्रेम करणे म्हणजे काय असते
मला माहीतच नाही, मी केल ते की
तिने केल ते? तिने केल तेच
असेल कदाचित.
ती जात होती मला सोडून
मी नाही आडवल,कारण ती खुश
होती म्हणून, कळले असेल का
तिला कदाचित?
मी अजूनही गप्पच आहे
एकाच आशेवर,
येईल ती पुन्हा माझ्या आयुष्यात
कदाचित!!!!!!!!
समोर तु येताच... होतेस अशी स्तब्ध.
खरे जगणे हे असते विदुषकाचे...
दुसरयांच्या हास्यावर घास पोटी...
मनात दु:खाचे डोंगर तरी...
सदा हसूच असते ओठी..
रित्या माझ्या हृदया मध्ये..
ना हक्क तुझा सहवास...
राहतेस तू तिथे अशी..
जसा तूच माझा श्वास..
मी भिजलो पावसात की
त्या भिजलेल्या क्षणात तू...
आठवणींनी भरलेल्या आठवनींच्या
प्रत्येक कणा कणात तू...
रचून मी शब्द ओव्या...
शब्द बांध बांधले...
मी पुन्हा त्या शब्दांना...
या कवीतेत ओवीले..
समोर तु येताच...
होतेस अशी स्तब्ध...
तुझ्या प्रत्येक अबोल प्रश्नाला...
असतो मी ही निशब्द...
दुसरयांच्या हास्यावर घास पोटी...
मनात दु:खाचे डोंगर तरी...
सदा हसूच असते ओठी..
रित्या माझ्या हृदया मध्ये..
ना हक्क तुझा सहवास...
राहतेस तू तिथे अशी..
जसा तूच माझा श्वास..
मी भिजलो पावसात की
त्या भिजलेल्या क्षणात तू...
आठवणींनी भरलेल्या आठवनींच्या
प्रत्येक कणा कणात तू...
रचून मी शब्द ओव्या...
शब्द बांध बांधले...
मी पुन्हा त्या शब्दांना...
या कवीतेत ओवीले..
समोर तु येताच...
होतेस अशी स्तब्ध...
तुझ्या प्रत्येक अबोल प्रश्नाला...
असतो मी ही निशब्द...
एक कहानी त्याची आणि तीची
एक कहानी त्याची आणि तीची
तो आणि ती दोघेही मनोरुग्ण.... एकाच इस्पीतळात ......
इस्पीतळात ज्या दिवसा पासून भेटले होते तेव्हा पासूनचं
त्यांच्यात एक बंध निर्माण झाला होता.... सार्‍यांना त्याचे अप्रूप वाटे...
सारा दिवस ते सोबतचं असायचे... एकमेकांशी कधीचं बोलत नसत...
निशब्द..... जणू त्यांचे मन एकचं होते म्हणून त्यांना शब्दांची गरज नसावी....
असेचं रोज सारखे आजही ते इस्पीतळाच्या आवारात मूकपणे फिरत होते...
चालता चालता ते स्वीमींग पुल पाशी आले... काय झाले कुणास ठावूक...
त्याने तीचा हात झटकला आणि पळत जाउन पाण्यात उडी मारली...
ना बाहेर यायसाठी धडपड्ला..... ना तरंगायसाठी हात पाय मारले
त्या पाण्याच्या तळाशी जावून स्थिरावला .... आत्महत्या करत असावा तो बहुतेक...
हे पाहून क्षणातच ती ने सुध्दा पाण्यात उडी मारली....
त्याची मान पकडून त्याला लागलीच बाहेर घेवून आली... त्याचा जीव वाचवला...
दूसर्‍या दिवशी डॉक्टर आले...हे सगळे पाहून...ऐकून....
त्यांनी तीला त्वरीत हॉस्पीटल मधून सुटी दण्याचे फर्मावले....
कारण आता ती बरी झाली होती.... तीचे मन स्थीर झाले होते ती विचार करु शकत होती...
डॉक्टरांनी तीला बोलावले आणि म्हणाले
" तुझ्यासाठी एक चांगली आणि एक वाईट बातमी आहे"
तीच्या चेहर्‍यावर तसेचं शांत भाव होते... डोक्टर पुढे म्हणाले
" चांगली बातमी ही की तुला Discharge देण्यात येत आहे कारण
काल तु जे केले त्यावरुन तु आता जबाबदार झाली आहे आणि
तु आपल्या प्रेमाच्या व्यक्तींची काळजी घेवू शकते. तुझी कालची कृती
वेड्या माणसाची असूच शकत नाही म्हणून तु आता बाहेरच्या जगात जाण्यासाठी मुक्त आहे...
वाईट बातमी अशी की.... तो काल तु ज्याला वाचवले... तो मेला
त्याने रात्री काल रात्री स्वतःला पंख्याला टांगून घेतले....."
हे सांगताना डॉक्टरांचे डोळे पाणावले ..... त्यांनी तीच्या कडे पाहीले...
ती अजूनही तशीच शांत होती......मग म्हणाली
" त्याने स्वतःला नाही टंगून घेतले... तो ओला झाला होता ना
म्हणून लवकर वाळावा यासाठी मी त्याला
पंख्याला टांगले......... मी घरी केव्हा जाउ शकते ?????
काय बोलावे डॉक्टरांना कळेनासे झाले .....!!!! डॉक्टरांकडे तीच्या प्रश्नाचे उत्तर नव्हते...
तो आणि ती दोघेही मनोरुग्ण.... एकाच इस्पीतळात ......
इस्पीतळात ज्या दिवसा पासून भेटले होते तेव्हा पासूनचं
त्यांच्यात एक बंध निर्माण झाला होता.... सार्‍यांना त्याचे अप्रूप वाटे...
सारा दिवस ते सोबतचं असायचे... एकमेकांशी कधीचं बोलत नसत...
निशब्द..... जणू त्यांचे मन एकचं होते म्हणून त्यांना शब्दांची गरज नसावी....
असेचं रोज सारखे आजही ते इस्पीतळाच्या आवारात मूकपणे फिरत होते...
चालता चालता ते स्वीमींग पुल पाशी आले... काय झाले कुणास ठावूक...
त्याने तीचा हात झटकला आणि पळत जाउन पाण्यात उडी मारली...
ना बाहेर यायसाठी धडपड्ला..... ना तरंगायसाठी हात पाय मारले
त्या पाण्याच्या तळाशी जावून स्थिरावला .... आत्महत्या करत असावा तो बहुतेक...
हे पाहून क्षणातच ती ने सुध्दा पाण्यात उडी मारली....
त्याची मान पकडून त्याला लागलीच बाहेर घेवून आली... त्याचा जीव वाचवला...
दूसर्‍या दिवशी डॉक्टर आले...हे सगळे पाहून...ऐकून....
त्यांनी तीला त्वरीत हॉस्पीटल मधून सुटी दण्याचे फर्मावले....
कारण आता ती बरी झाली होती.... तीचे मन स्थीर झाले होते ती विचार करु शकत होती...
डॉक्टरांनी तीला बोलावले आणि म्हणाले
" तुझ्यासाठी एक चांगली आणि एक वाईट बातमी आहे"
तीच्या चेहर्‍यावर तसेचं शांत भाव होते... डोक्टर पुढे म्हणाले
" चांगली बातमी ही की तुला Discharge देण्यात येत आहे कारण
काल तु जे केले त्यावरुन तु आता जबाबदार झाली आहे आणि
तु आपल्या प्रेमाच्या व्यक्तींची काळजी घेवू शकते. तुझी कालची कृती
वेड्या माणसाची असूच शकत नाही म्हणून तु आता बाहेरच्या जगात जाण्यासाठी मुक्त आहे...
वाईट बातमी अशी की.... तो काल तु ज्याला वाचवले... तो मेला
त्याने रात्री काल रात्री स्वतःला पंख्याला टांगून घेतले....."
हे सांगताना डॉक्टरांचे डोळे पाणावले ..... त्यांनी तीच्या कडे पाहीले...
ती अजूनही तशीच शांत होती......मग म्हणाली
" त्याने स्वतःला नाही टंगून घेतले... तो ओला झाला होता ना
म्हणून लवकर वाळावा यासाठी मी त्याला
पंख्याला टांगले......... मी घरी केव्हा जाउ शकते ?????
काय बोलावे डॉक्टरांना कळेनासे झाले .....!!!! डॉक्टरांकडे तीच्या प्रश्नाचे उत्तर नव्हते...
तू खुदकन हसलीस कि.... सारे जीवन गालात हसते.
तुझ्या मिठीत येण्यास
आतुर हा जीव
हतबल हे हात
करी मनाची कीव
मी आहे थोडा वेगळा...
शब्दात रमून जाणारा...
तुझ्या आठवणींना ...
शब्दात जोडणारा.
कोजागिरीचा चंद्र कसा...
तुझ्या पुढे झुकतोय....
माझ्या या चांदणी समोर...
तो हि दोन क्षण मागतोय...
चेहरा तुझा ग....
जसा चंद्र पौर्णिमेचा ....
रुसतेस कधी कधी तू...
तो दिवस अमावाशेचा...
ओठांची किमया खरी..
ओठांनाच कळते...
ओठांवर ओठ टेकवताच...
ओठ ही थर थर कापते..
तू रुसलीस कि....
नशीब माझे रुसते...
तू खुदकन हसलीस कि....
सारे जीवन गालात हसते.
भिरभिरत्या पाखराचे ...
सुंदर पंख जाळीदार ....
पंखात बळ एवढे....
कि व्यापून जाईल आकाश सारं
आतुर हा जीव
हतबल हे हात
करी मनाची कीव
मी आहे थोडा वेगळा...
शब्दात रमून जाणारा...
तुझ्या आठवणींना ...
शब्दात जोडणारा.
कोजागिरीचा चंद्र कसा...
तुझ्या पुढे झुकतोय....
माझ्या या चांदणी समोर...
तो हि दोन क्षण मागतोय...
चेहरा तुझा ग....
जसा चंद्र पौर्णिमेचा ....
रुसतेस कधी कधी तू...
तो दिवस अमावाशेचा...
ओठांची किमया खरी..
ओठांनाच कळते...
ओठांवर ओठ टेकवताच...
ओठ ही थर थर कापते..
तू रुसलीस कि....
नशीब माझे रुसते...
तू खुदकन हसलीस कि....
सारे जीवन गालात हसते.
भिरभिरत्या पाखराचे ...
सुंदर पंख जाळीदार ....
पंखात बळ एवढे....
कि व्यापून जाईल आकाश सारं
सोमवार, १० ऑक्टोबर, २०११
एक झाड पाहिलं बरंच मोठं होतं
झाड झाड व मी बोलतो....!!
एक झाड पाहिलं
बरंच मोठं होतं
पण आयुष्यात त्याच्या
फारसं सुख नव्हतं...
मी त्याच्या जवळ बसलो
आम्ही दोघे सारखेच
अन रोजचे असून सुद्धा
एकमेकांना अनोळखेच....
झाड वयाने मोठे होते
मला भीतीयुक्त आदर होता
पण झाडाला त्या परिस्थितीचा
माझ्याशी काही आवच नव्ह्ता....!!
मला म्हणाले ते
'आता आपण दोघे सारखेच
वय वगैरे काही नाही
दुःख वाटून घेऊ दोघेच...!'
कुणी नाही मला
असे त्याचे दुःख
एकाकी नसावा कधीही मी
एवढे माझे सुख....
खरा मित्र माझा
हे झाडच आहे मला कळाले
इतर गोष्टींवरून आपसूकच
झाडे कडे माझे पाउल वळाले....!!
मला म्हणाले 'साथ तुझी लाभली
तर सुखाचा होईल आयुष्य प्रवास...'
मी म्हणालो 'साथ आहे मी
राहीन तुझ्या आश्रयास...!!'
गार वारा आला
आम्ही दोघेही सुखावलो
दोघांच्या मनाचे ओझे उतरले
पुन्हा आपापल्या मार्ग निघालो....
झाड झाड व मी बोलतो....
एक झाड पाहिलं
बरंच मोठं होतं
पण आयुष्यात त्याच्या
फारसं सुख नव्हतं...
मी त्याच्या जवळ बसलो
आम्ही दोघे सारखेच
अन रोजचे असून सुद्धा
एकमेकांना अनोळखेच....
झाड वयाने मोठे होते
मला भीतीयुक्त आदर होता
पण झाडाला त्या परिस्थितीचा
माझ्याशी काही आवच नव्ह्ता....!!
मला म्हणाले ते
'आता आपण दोघे सारखेच
वय वगैरे काही नाही
दुःख वाटून घेऊ दोघेच...!'
कुणी नाही मला
असे त्याचे दुःख
एकाकी नसावा कधीही मी
एवढे माझे सुख....
खरा मित्र माझा
हे झाडच आहे मला कळाले
इतर गोष्टींवरून आपसूकच
झाडे कडे माझे पाउल वळाले....!!
मला म्हणाले 'साथ तुझी लाभली
तर सुखाचा होईल आयुष्य प्रवास...'
मी म्हणालो 'साथ आहे मी
राहीन तुझ्या आश्रयास...!!'
गार वारा आला
आम्ही दोघेही सुखावलो
दोघांच्या मनाचे ओझे उतरले
पुन्हा आपापल्या मार्ग निघालो....
झाड झाड व मी बोलतो....
आयुष्यभर ह्यांनी माझ्या शब्दांचे वाभाडे काढले
फ़ाटकी तुझी झोळी..
अन माझं नशीब फाटलेलं...
किती ठीगळं लावू त्याला..
ते जागो जागी गुरफटलेलं
पाणावलेल्या डोळ्यांनी
कोरडे आयुष्य पहिले
रंग उडून गेले होते सारे
फक्त व्रणांचे डाग ते राहिले...
आयुष्यभर ह्यांनी माझ्या
शब्दांचे वाभाडे काढले
पण मेल्यावर का होईना माझे
किंचितसे वजन वाढले....
सर्वच विचारतात मला सये
कसे फुलवले आठवांचे मळे
मी मात्र नियमित लपवले गं
आसवांचे ते साठवलेले तळे
अन माझं नशीब फाटलेलं...
किती ठीगळं लावू त्याला..
ते जागो जागी गुरफटलेलं
पाणावलेल्या डोळ्यांनी
कोरडे आयुष्य पहिले
रंग उडून गेले होते सारे
फक्त व्रणांचे डाग ते राहिले...
आयुष्यभर ह्यांनी माझ्या
शब्दांचे वाभाडे काढले
पण मेल्यावर का होईना माझे
किंचितसे वजन वाढले....
सर्वच विचारतात मला सये
कसे फुलवले आठवांचे मळे
मी मात्र नियमित लपवले गं
आसवांचे ते साठवलेले तळे
तुझ्या सहवासात... शिकलो मी जगायला...
ना दावा काम आई न दुआ काम आई
जब जिन्दगी रुलानाही चाहती है तो
मुस्कुराने के लिए कोई वजह काम ना आई.
मैत्री ठरवून होत नाही हाच मैत्रीचा फ़ायदा आहे,
मैत्रीला कुठले नियम नाहीत हा मैत्रीचा पहिला कायदा आहे....
मैत्रीची वाट आहे कठिण पण तितकीच छान आहे,
आयुष्याच्या कुडीचा मैत्रीच तर प्राण आहे....
हसायचं होत तुझ्या संगे...
पण तू मला रडवून गेलीस.. ...
जगायचं होत तुझ्या संगे..
पण तू मला जिवंत पाने मारून गेलीस.
जाणले जे हृदय
ते आपले करता आले नाही
आठवणीतच राहिले फक्त
सोबत त्या जगताच आले नाही .....
तुझ्या सहवासात...
शिकलो मी जगायला...
ती होतीस सोबतीला म्हणून...
शिकलो कविता लिहायला..
जब जिन्दगी रुलानाही चाहती है तो
मुस्कुराने के लिए कोई वजह काम ना आई.
मैत्री ठरवून होत नाही हाच मैत्रीचा फ़ायदा आहे,
मैत्रीला कुठले नियम नाहीत हा मैत्रीचा पहिला कायदा आहे....
मैत्रीची वाट आहे कठिण पण तितकीच छान आहे,
आयुष्याच्या कुडीचा मैत्रीच तर प्राण आहे....
हसायचं होत तुझ्या संगे...
पण तू मला रडवून गेलीस.. ...
जगायचं होत तुझ्या संगे..
पण तू मला जिवंत पाने मारून गेलीस.
जाणले जे हृदय
ते आपले करता आले नाही
आठवणीतच राहिले फक्त
सोबत त्या जगताच आले नाही .....
तुझ्या सहवासात...
शिकलो मी जगायला...
ती होतीस सोबतीला म्हणून...
शिकलो कविता लिहायला..
सागर तटाचा एक संवाद
सागर तटाचा एक संवाद
***********************
अनुद्विग्न अर्नावाचा तटे वर जीव किती
शांत सांझी त्यांच्या संवाद मज लाभला
अर्णव म्हणे तटला
तुझे तटणे माझ्या उरी
एक मंथन करी
भावनाचे उफान मग
त्या डोलणाऱ्या लहरी
.....
तटाची वाणी हृदयाला भिनली
तुझ्यात सामावण्या साठीच
मी इथे जन्मली
माझे जीवन तुझ्या ओंजळीत आहेत
तुझ्या लहरीचे आभार
मी हे स्वप्न जगत आहे
तुझ्या त्या उफान्लेल्या भवनाच्या
लहरी मज भावे
तुझ्या स्पर्श साठी मी स्वतः
हि पौर्णिमेची वाटे पाहे
..........
अर्णव वाढला इथेच
तुझ्या विना माझ्या अस्तित्व
म्हणजे सुसाटलेला वारा ................
***********************
अनुद्विग्न अर्नावाचा तटे वर जीव किती
शांत सांझी त्यांच्या संवाद मज लाभला
अर्णव म्हणे तटला
तुझे तटणे माझ्या उरी
एक मंथन करी
भावनाचे उफान मग
त्या डोलणाऱ्या लहरी
.....
तटाची वाणी हृदयाला भिनली
तुझ्यात सामावण्या साठीच
मी इथे जन्मली
माझे जीवन तुझ्या ओंजळीत आहेत
तुझ्या लहरीचे आभार
मी हे स्वप्न जगत आहे
तुझ्या त्या उफान्लेल्या भवनाच्या
लहरी मज भावे
तुझ्या स्पर्श साठी मी स्वतः
हि पौर्णिमेची वाटे पाहे
..........
अर्णव वाढला इथेच
तुझ्या विना माझ्या अस्तित्व
म्हणजे सुसाटलेला वारा ................
एक गोड प्रेमपत्र ......
एक गोड प्रेमपत्र ..........
खरच विश्वास नाहि मला
हेच ते डोळे आहेत का?जे मला नेहमी टाळायचे
तेच आज माझ्या प्रेमाने भरुन आले आहेत !
हा भास तर नाहि ना पन मला ते जानवतय…
नक्किच i can fill that
जेंव्हा तु एकदा फोन ठेवतान sweet dreams म्हणताना
हळुच म्हनालीस miss u तेंव्हाच कळल होत मला
तुही माझ्या प्रेमात पडली आहेस !
खरच मला नाहि अजुन विश्वास
तु कित्ति गोड हसतेस हल्लि…
मध्य रात्रिचे तुझे sms वाचताना
मन माझ कित्ति आनंदि असत !
i m just falling into love.........i m just crashing into love
मी तुझ्या प्रेमात वेडा तर नाहि ना होत आहे?
का तु माझ्या प्रेमाला नाहि नाहि म्हनुन मला त्रास दिलास…
पन तो त्रास हि कित्ति मस्त होता जितक कि तुझ लाजुन माझ्या मीठित सामावुन जान !
खरच नाहि मला विश्वास अजुनही कित्ति जपतेस तु मला त्यामुळेच कि काय तुझी आठवन
आलि कि मी गुदमरुन जातो…कारन तु कुठेच नसतेस तरिहि फ़ार जवळ असतेस, अगदी जवळ !
काय मस्त प्रवास होता तो तितकाच जीवघेना…
तुला विचारन्या पासुन ते, तु हो म्हने पर्यंतचा…
तुच सांगितलस मला कि हे जग कस वाइट असत ते आणि तु कित्ति चांगला आहेस ते !
तुझि फ़ार आठवन येते…. आज पहाटे माझ्या गाली
तुझ्या अधरांचा स्पर्श झाला… तु जवळ नव्हतीसतरिही जीव माझा मोहरुन गेला…!
ये ना लवकर ….
तुझ्या वाचुन जगन्याची सवय झाली आहे… अश्रुंवाचुन रडण्याची सवय झाली आहे …!
तुझी फ़ार आठवन येते
खरच विश्वास नाहि मला
हेच ते डोळे आहेत का?जे मला नेहमी टाळायचे
तेच आज माझ्या प्रेमाने भरुन आले आहेत !
हा भास तर नाहि ना पन मला ते जानवतय…
नक्किच i can fill that
जेंव्हा तु एकदा फोन ठेवतान sweet dreams म्हणताना
हळुच म्हनालीस miss u तेंव्हाच कळल होत मला
तुही माझ्या प्रेमात पडली आहेस !
खरच मला नाहि अजुन विश्वास
तु कित्ति गोड हसतेस हल्लि…
मध्य रात्रिचे तुझे sms वाचताना
मन माझ कित्ति आनंदि असत !
i m just falling into love.........i m just crashing into love
मी तुझ्या प्रेमात वेडा तर नाहि ना होत आहे?
का तु माझ्या प्रेमाला नाहि नाहि म्हनुन मला त्रास दिलास…
पन तो त्रास हि कित्ति मस्त होता जितक कि तुझ लाजुन माझ्या मीठित सामावुन जान !
खरच नाहि मला विश्वास अजुनही कित्ति जपतेस तु मला त्यामुळेच कि काय तुझी आठवन
आलि कि मी गुदमरुन जातो…कारन तु कुठेच नसतेस तरिहि फ़ार जवळ असतेस, अगदी जवळ !
काय मस्त प्रवास होता तो तितकाच जीवघेना…
तुला विचारन्या पासुन ते, तु हो म्हने पर्यंतचा…
तुच सांगितलस मला कि हे जग कस वाइट असत ते आणि तु कित्ति चांगला आहेस ते !
तुझि फ़ार आठवन येते…. आज पहाटे माझ्या गाली
तुझ्या अधरांचा स्पर्श झाला… तु जवळ नव्हतीसतरिही जीव माझा मोहरुन गेला…!
ये ना लवकर ….
तुझ्या वाचुन जगन्याची सवय झाली आहे… अश्रुंवाचुन रडण्याची सवय झाली आहे …!
तुझी फ़ार आठवन येते
काट्यांचं प्रेम असतं गुलाबावर
कोंड्तोय श्वास रडतोय मन
जीवाची होतीये फार उधळण
कसले कायदे तुमच्या मातीचे
जिथे माणसालाच नाही माणसाच्या
अस्तित्वाची आठवण ..
उसने मागितले त्याने हृदय मला
व्याजाचा मी सौदा केला
पण तो परतलाच नाही
हृदया सोबत स्वप्नांचा
व्याज हि बुडाला .........
काट्यांचं प्रेम असतं गुलाबावर
म्हणून तोडणारयाला ते टोचत
असतात पण काटे बाजूला केले
जाताना गुलाब का शांत बसतात?
नशिबही आज कसं
धाय मोकलून रडतंय,
शापित भविष्य जाणूनही
का पुन्हा प्रेमात पडतंय..
हाथो कि लकिरे अधूरी हो तो किस्‍मत मे दोस्‍ती नही होती
हाथो मे दोस्‍तो का हाथ हो तो लकिरो कि भी जरूरत नही होती
काही माणसे असतात खास
जि मैत्रीने खांद्यावर हात टाकतात,
दुःख आले जिवनात तरीही
...
कायम साथ देत राहातात.
मात्र काही माणसं ही
पिंपळाच्या पानासारखी असतात,
जाळी झाली त्यांची तरी मनाच्या
पुस्तकात आयुष्यभर जपून ठेवाविशी वाटतात..
जीवाची होतीये फार उधळण
कसले कायदे तुमच्या मातीचे
जिथे माणसालाच नाही माणसाच्या
अस्तित्वाची आठवण ..
उसने मागितले त्याने हृदय मला
व्याजाचा मी सौदा केला
पण तो परतलाच नाही
हृदया सोबत स्वप्नांचा
व्याज हि बुडाला .........
काट्यांचं प्रेम असतं गुलाबावर
म्हणून तोडणारयाला ते टोचत
असतात पण काटे बाजूला केले
जाताना गुलाब का शांत बसतात?
नशिबही आज कसं
धाय मोकलून रडतंय,
शापित भविष्य जाणूनही
का पुन्हा प्रेमात पडतंय..
हाथो कि लकिरे अधूरी हो तो किस्‍मत मे दोस्‍ती नही होती
हाथो मे दोस्‍तो का हाथ हो तो लकिरो कि भी जरूरत नही होती
काही माणसे असतात खास
जि मैत्रीने खांद्यावर हात टाकतात,
दुःख आले जिवनात तरीही
...
कायम साथ देत राहातात.
मात्र काही माणसं ही
पिंपळाच्या पानासारखी असतात,
जाळी झाली त्यांची तरी मनाच्या
पुस्तकात आयुष्यभर जपून ठेवाविशी वाटतात..
इज़हार-ए-इश्क करते हैं हुस्नवाले
इज़हार-ए-इश्क करते हैं हुस्नवाले आँगन राह तकता तेरी डोली
आकर भरले तू रंग सुनी हैं क़यामत से इस दिल की रंगोली,
बहोत सहे पतझड़ के मौसम अब तमन्ना हैं फूलों के खिलने की
खुशियों से भर दू मैं तेरा दामन तू प्यार से भर दे मेरी झोली..!!
आकर भरले तू रंग सुनी हैं क़यामत से इस दिल की रंगोली,
बहोत सहे पतझड़ के मौसम अब तमन्ना हैं फूलों के खिलने की
खुशियों से भर दू मैं तेरा दामन तू प्यार से भर दे मेरी झोली..!!
तुझ्या प्रेमाची सावली लाभली असती
तुझ्या प्रेमाची सावली लाभली असती
तर दाटली असती हिरवळ चोहीकडे
तुझ्या माझ्या विरहाने मात्र
तो वाळवंट हि राहिला एक कोडे
सिमेंटच्या जंगलात नात्यातल्या
संधिसाधू लोकांचा गोतावळा,
हक्काने निलाजरे मागतात
असे आवळा देऊन कोहळा..!!
तर दाटली असती हिरवळ चोहीकडे
तुझ्या माझ्या विरहाने मात्र
तो वाळवंट हि राहिला एक कोडे
सिमेंटच्या जंगलात नात्यातल्या
संधिसाधू लोकांचा गोतावळा,
हक्काने निलाजरे मागतात
असे आवळा देऊन कोहळा..!!
गर्व आहे मी "महाळुंगे कर" असल्याचा..
नाव भले "महाळुंगे पडवळ" असु दे, पण "आमेरिका " सारखी ओळख आहे.
हुतात्मा बाबु गेनू सैद या गावचे सुपुत्र आहेत
१२ डिसेंबर हुतात्मा बाबु गेनू यांचा पुण्यतिथि दिवस आहे
मुंबईकर ,पुणेकर मित्र मंडळ यातील गावच्या महान व्यक्ति आहेत
गावची वेस,सभा मंडप आमची शान आहे,
बाबु गेनू हायस्कूल आमची मान आहे.
बैल पोळा गावचा सन खास आहे
दत्त मंदीर,शिवाई मंदिर आमची आस आहे..
"दहितुले ची ’ ची पावभाजी, "लोखंडे " चा वडापाव, "शिवाजी " चा चायनीज आहे.
म्हणूनच तर "महाळुंगे पडवळ" आमचा खास आहे..
गर्व आहे मी "महाळुंगे कर" असल्याचा..
आमोल घायाळ
हुतात्मा बाबु गेनू सैद या गावचे सुपुत्र आहेत
१२ डिसेंबर हुतात्मा बाबु गेनू यांचा पुण्यतिथि दिवस आहे
मुंबईकर ,पुणेकर मित्र मंडळ यातील गावच्या महान व्यक्ति आहेत
गावची वेस,सभा मंडप आमची शान आहे,
बाबु गेनू हायस्कूल आमची मान आहे.
बैल पोळा गावचा सन खास आहे
दत्त मंदीर,शिवाई मंदिर आमची आस आहे..
"दहितुले ची ’ ची पावभाजी, "लोखंडे " चा वडापाव, "शिवाजी " चा चायनीज आहे.
म्हणूनच तर "महाळुंगे पडवळ" आमचा खास आहे..
गर्व आहे मी "महाळुंगे कर" असल्याचा..
आमोल घायाळ
रविवार, ९ ऑक्टोबर, २०११
ति तुझी भेट शेवट्ची...
कागदाच्या अंगणी शब्दांचे सड़े
पाहुनी काहींचे पाणावतात कडे
वेचताना दुखः अमाप मजला
तरी वेचून टाकले परडीत थोडे
शब्द जुळविताना...
एकच विचार मनात...
त्यांना वाचून तू...
एकदा हसशील का गालात...
ति तुझी भेट शेवट्ची...
तू होतिस त्याला बिलगून..
कसे जगत होतिस तु..
मला तुझ्या पासुन वगळून..
पाहुनी काहींचे पाणावतात कडे
वेचताना दुखः अमाप मजला
तरी वेचून टाकले परडीत थोडे
शब्द जुळविताना...
एकच विचार मनात...
त्यांना वाचून तू...
एकदा हसशील का गालात...
ति तुझी भेट शेवट्ची...
तू होतिस त्याला बिलगून..
कसे जगत होतिस तु..
मला तुझ्या पासुन वगळून..
स्त्रीला जन्माला घालताना परमेश्वराने तिला विचारलं,
स्त्रीला जन्माला घालताना परमेश्वराने तिला विचारलं,
"तुला बुद्धी हवी का सौंदर्य?"
तेव्हा ती म्हणाली,
"बुद्धीची गरज नाही, सौंदर्याच दे!"
देव म्हणाला, "का?"
ती म्हणाली, "बुद्धीच्या सामर्थ्यावर सौंदर्य मिळवता येत नाही
पण सौंदर्याच्या जोरावर बुद्धी विकत घेता येते!"
"तुला बुद्धी हवी का सौंदर्य?"
तेव्हा ती म्हणाली,
"बुद्धीची गरज नाही, सौंदर्याच दे!"
देव म्हणाला, "का?"
ती म्हणाली, "बुद्धीच्या सामर्थ्यावर सौंदर्य मिळवता येत नाही
पण सौंदर्याच्या जोरावर बुद्धी विकत घेता येते!"
तुझ्या मनाचे SYSTEM मला कळले नाही,
तुझ्या मनाचे SYSTEM मला कळले नाही,
BOOT केली OS पण HARDWARE जुडले नाही,
INSERT केली CDROM पण त्यात सापडले नाही DRIVER
पर्यंत केला NET DOWNLOAD चा पण आले त्यात VIRUS
आता शक्य नाही COMPLETE SYSTEM FORMATTING
त्या पेक्ष्या सोपे TRY NEW MACHINE.............
BOOT केली OS पण HARDWARE जुडले नाही,
INSERT केली CDROM पण त्यात सापडले नाही DRIVER
पर्यंत केला NET DOWNLOAD चा पण आले त्यात VIRUS
आता शक्य नाही COMPLETE SYSTEM FORMATTING
त्या पेक्ष्या सोपे TRY NEW MACHINE.............
जावूनी सांगा तिला न फरक तिच्या जाण्यचा मला
मनाच्या घडीव होडीला
विचारांची बेलगाम शिडं,
जीवन सागरात शांतता
ह्यांची उगाचंच फडफड..!!
जावूनी सांगा तिला
न फरक तिच्या जाण्यचा मला
अश्रूचे का वाहीन मी पाट
कोणी सांगितले मी पाहीन तिची वाट
ना घेईन साक्ष त्या प्रीतीची
ना भीती मजला तिच्या विरहाची
जरी कधी छळेल हा एकांत
भिऊ नकोस ......नाही जाणार कधी तुझ्या आठवणीत
देवपण घेऊन दगड
लागले आहेत मिरवू,
देवभोळेपणात माणसही
लागली त्यांना भरवू..!!
विचारांची बेलगाम शिडं,
जीवन सागरात शांतता
ह्यांची उगाचंच फडफड..!!
जावूनी सांगा तिला
न फरक तिच्या जाण्यचा मला
अश्रूचे का वाहीन मी पाट
कोणी सांगितले मी पाहीन तिची वाट
ना घेईन साक्ष त्या प्रीतीची
ना भीती मजला तिच्या विरहाची
जरी कधी छळेल हा एकांत
भिऊ नकोस ......नाही जाणार कधी तुझ्या आठवणीत
देवपण घेऊन दगड
लागले आहेत मिरवू,
देवभोळेपणात माणसही
लागली त्यांना भरवू..!!
काजळाची ती किमया सारी
घायाळ हृदयाच्या हाती
मी एक गुलाब दिले
त्याच्याच रक़्ताने त्यास
लाल रंग प्रदान केले
प्रेम होता गुर्मीत
विश्वासास कमी लेखित
एक दिन मोडून पडला विश्वास
त्यापासून प्रेम फ़क़्त आभास
काजळाची ती किमया सारी
फिरवते मज दुनिया सारी
अप्सरा कि आहेस तू परी
तुज पाहण्याचा ह्या दिलास नाद भारी
मी एक गुलाब दिले
त्याच्याच रक़्ताने त्यास
लाल रंग प्रदान केले
प्रेम होता गुर्मीत
विश्वासास कमी लेखित
एक दिन मोडून पडला विश्वास
त्यापासून प्रेम फ़क़्त आभास
काजळाची ती किमया सारी
फिरवते मज दुनिया सारी
अप्सरा कि आहेस तू परी
तुज पाहण्याचा ह्या दिलास नाद भारी
दुखत असल्या वर जग कसा धावत येतो
तू परत येऊ शकशील
माझ्या वेदनेच्या वाटेवरून
बघ पोहोता येते का
माझ्या अश्रूंच्या लाटेवरून...
आज चार जण जमा झाले भोवती
खूप चांगला होता शब्द आले कानी
मीठ चोळले होते ज्यांनी जखमेवर
आज का त्यांच्याही डोळ्यात पाणी ?
बेजार तो माणूस
जिथे प्रेमाचा आजार
कंगाल होतो भावना विकून
असा वेडझवा बाजार....
दुखत असल्या वर जग कसा धावत येतो
प्रत्येक आसवांची माझ्या तो मजा घेतो
मग सुख त्यांना का बघवत नाही
मी हसताना मात्र ते माझ्या सोबत हसत नाही.....
क्षण साधले तुला बोलायचे म्हणून
पण क्षण तो येता सगळेच विसरले
तुला सांगायचे होते माझे प्रेम
पण ओठांवर येऊन शब्द परतले.
तुज हसवण्यास
मी रडू पाहतो
विरहाचे ते क्षण
भुलवू पाहतो
चार घासात
पोट भरवतो
बाकी सर्व सख्ये
तुझ्या ओंजळीत टाकतो
माझ्या वेदनेच्या वाटेवरून
बघ पोहोता येते का
माझ्या अश्रूंच्या लाटेवरून...
आज चार जण जमा झाले भोवती
खूप चांगला होता शब्द आले कानी
मीठ चोळले होते ज्यांनी जखमेवर
आज का त्यांच्याही डोळ्यात पाणी ?
बेजार तो माणूस
जिथे प्रेमाचा आजार
कंगाल होतो भावना विकून
असा वेडझवा बाजार....
दुखत असल्या वर जग कसा धावत येतो
प्रत्येक आसवांची माझ्या तो मजा घेतो
मग सुख त्यांना का बघवत नाही
मी हसताना मात्र ते माझ्या सोबत हसत नाही.....
क्षण साधले तुला बोलायचे म्हणून
पण क्षण तो येता सगळेच विसरले
तुला सांगायचे होते माझे प्रेम
पण ओठांवर येऊन शब्द परतले.
तुज हसवण्यास
मी रडू पाहतो
विरहाचे ते क्षण
भुलवू पाहतो
चार घासात
पोट भरवतो
बाकी सर्व सख्ये
तुझ्या ओंजळीत टाकतो
आज निश्वास घेतला त्याला शेवटचा निरोप देताना
संकटाला कधी कंटाळ्याच नसत
त्याला सामोर जायचं असत
कुणी नाव ठेवलं म्हणून थांबायचं नसत
आपल चांगल काम करायचं असत
जीवनात खूप करण्याजोग असत
आपल फक्त तिकड लक्ष नसत !!!
आज निश्वास घेतला त्याला शेवटचा निरोप देताना
दाटून आले होते मन पण भिजल्या नाही पापण्या
त्याच्या जायच्या मार्गावर का म्हणून माझ्या आसवांचे आच्छादन
त्याला थांबण्या साठी केलेला एक अजून प्रयंत्न
ठाऊक आहे मला तो आता माझा नाही
पण आज हि मन माझे वेडे त्याच्या येण्याची वाट जोही.
त्याला सामोर जायचं असत
कुणी नाव ठेवलं म्हणून थांबायचं नसत
आपल चांगल काम करायचं असत
जीवनात खूप करण्याजोग असत
आपल फक्त तिकड लक्ष नसत !!!
आज निश्वास घेतला त्याला शेवटचा निरोप देताना
दाटून आले होते मन पण भिजल्या नाही पापण्या
त्याच्या जायच्या मार्गावर का म्हणून माझ्या आसवांचे आच्छादन
त्याला थांबण्या साठी केलेला एक अजून प्रयंत्न
ठाऊक आहे मला तो आता माझा नाही
पण आज हि मन माझे वेडे त्याच्या येण्याची वाट जोही.
तिचा मला एकदा फोन आला
तिचा मला एकदा फोन आला
ती म्हणाली...
कसा आहेस...?
इकडून उत्तर आले
सखे...
द पर्सन यु आर ट्राइंग टू रीच डस एकसिस्त...
ती म्हणाली...
कसा आहेस...?
इकडून उत्तर आले
सखे...
द पर्सन यु आर ट्राइंग टू रीच डस एकसिस्त...
हरवलेले हे दिवस येतील का पुन्हा
हरवलेले हे दिवस येतील का पुन्हा,
जगलो आज आणि उद्या हाच दिवस जुना,
नशीबानेच एकदा पुन्हा कुठेतरी भेटु,
आठवणीला एकदा एकत्र मिळुन वेचु,
पण तेंव्हा सर्व काही बदलेले असेल,
कोणीतरी बोलावतय म्हणुन भेट लवकर सुटेल,
लांब पर्यंत चालणाऱ्या गप्पा-गोष्टी राहणार नाहीत,
आठवणींचा हा झरामग त्या दिशेने वाहणार नाही,
आज सोबत आहोत वाटेल तसे जगुन घ्या,
जीवनभर पुरतील अशा आठवणी जपुन घ्या.
जगलो आज आणि उद्या हाच दिवस जुना,
नशीबानेच एकदा पुन्हा कुठेतरी भेटु,
आठवणीला एकदा एकत्र मिळुन वेचु,
पण तेंव्हा सर्व काही बदलेले असेल,
कोणीतरी बोलावतय म्हणुन भेट लवकर सुटेल,
लांब पर्यंत चालणाऱ्या गप्पा-गोष्टी राहणार नाहीत,
आठवणींचा हा झरामग त्या दिशेने वाहणार नाही,
आज सोबत आहोत वाटेल तसे जगुन घ्या,
जीवनभर पुरतील अशा आठवणी जपुन घ्या.
गुरुवार, ६ ऑक्टोबर, २०११
झाडा सारखे बहरून तिचे हसणे
झाडा सारखे बहरून
तिचे हसणे
वारा येऊन गेल्यावर
माझे पाला पाचोळा वेचणे...
हसतो का आज तू माझ्या वर
उद्या तुझी हि वेळ येईल
जरी आज मी तुटले तरी
उदया परत झेप घेई
दिव्याला असते का अंधाराची भीती
सूर्याला सालीलाची
चंद्राला प्रखर तेजाची
मग का या मनाला भीत पराजयाची
डोळ्यात भावनांचे ,बीज काळजाने पेरले
अंकुरल्या त्या रोपा,तुज नाकारता ना आले |
शिंपले तारुण्य माझे,र्हद्यास तुझ्या कळाले
बरसले जे सूर त्यातून ,तुज रोकता ना आले |
आकाश म्हणू कि तुजला ,ती वाहणारी सरिता
सर येता पावसाची ,तुज भिजता परी न आले |
माझ्याकडे असावी ,तुझी बहरलेली प्रीती
न्हाता आठवात डोळे ,तुज पाहता ना आले |
जाता रुसुनी सखे तू,मना समजावता ना आले
नजरेस माझ्या परंतु ,तुज हुलाकावता ना आले ||
तिचे हसणे
वारा येऊन गेल्यावर
माझे पाला पाचोळा वेचणे...
हसतो का आज तू माझ्या वर
उद्या तुझी हि वेळ येईल
जरी आज मी तुटले तरी
उदया परत झेप घेई
दिव्याला असते का अंधाराची भीती
सूर्याला सालीलाची
चंद्राला प्रखर तेजाची
मग का या मनाला भीत पराजयाची
डोळ्यात भावनांचे ,बीज काळजाने पेरले
अंकुरल्या त्या रोपा,तुज नाकारता ना आले |
शिंपले तारुण्य माझे,र्हद्यास तुझ्या कळाले
बरसले जे सूर त्यातून ,तुज रोकता ना आले |
आकाश म्हणू कि तुजला ,ती वाहणारी सरिता
सर येता पावसाची ,तुज भिजता परी न आले |
माझ्याकडे असावी ,तुझी बहरलेली प्रीती
न्हाता आठवात डोळे ,तुज पाहता ना आले |
जाता रुसुनी सखे तू,मना समजावता ना आले
नजरेस माझ्या परंतु ,तुज हुलाकावता ना आले ||
ज्याच्या घरी अंधार असेल
ज्याच्या घरी अंधार असेल
अश्रुंवाचून कांहीच नसेल
त्याच्या घरी एकदा तरी ..
'एक दिवा लाव ....'
तेल नाही वात नाही
अंधारात हात नाही
त्यांच्या घरी एकदा तरी ..
'एक दिवा लाव............'
*****जय मातादी !!!!!!****
नवरात्र उत्सवाच्या सर्वांना हार्दिक शुभेच्छा !!!!!!!
मनामनात भक्ती आणि शक्तीची ज्योत अखंड तेवत राहू दे !!!!!
ज्ञाचा दिवा घर-घरात उजळू दे !!!!!!!!!!
*******जय मातादी *********
अश्रुंवाचून कांहीच नसेल
त्याच्या घरी एकदा तरी ..
'एक दिवा लाव ....'
तेल नाही वात नाही
अंधारात हात नाही
त्यांच्या घरी एकदा तरी ..
'एक दिवा लाव............'
*****जय मातादी !!!!!!****
नवरात्र उत्सवाच्या सर्वांना हार्दिक शुभेच्छा !!!!!!!
मनामनात भक्ती आणि शक्तीची ज्योत अखंड तेवत राहू दे !!!!!
ज्ञाचा दिवा घर-घरात उजळू दे !!!!!!!!!!
*******जय मातादी *********
मी तो नव्हे... जो नाते तोडून जाईन...
आकाशातून निखळला तारा..
धरतीच्या कुशीत येऊन विसावला...
धरतीने दिले त्याला प्रेम आईचे..
धरती पासून विळग होऊन शुभ्र चंद्र उगवला...
तुझ्या हूंकाराची वाट पाहून...
मन माझे व्याकूळते...
तु मात्र मुक धारण करतेस...
अन हृदय माझे काकूळते
तु आलीस भेटायला..
की पाऊसही रिम झिम बरसायचा..
तुझी माझी भेट जणू..
तो ही लपून बघायचा
तू होतीस परकी...
तरी आपली वाटली...
परक्यांवर असे हे आपलेपण..
म्हणूनच मनात भीती दाटली..
संध्याकाळ चा उनाड वारा...
हळूच चाहूल तुझी देऊन जातो...
असाच आता रोज तो...
मला फ़सवून जातो..
आज ही नभात या....
एक पक्षी विहारतो...
जायचे त्यास कोणत्या दिशा..
असे का विचारतो...
मी तो नव्हे...
जो नाते तोडून जाईन...
मी मात्र जाता जाता..
नवे नाते जोडून जाईन..
धरतीच्या कुशीत येऊन विसावला...
धरतीने दिले त्याला प्रेम आईचे..
धरती पासून विळग होऊन शुभ्र चंद्र उगवला...
तुझ्या हूंकाराची वाट पाहून...
मन माझे व्याकूळते...
तु मात्र मुक धारण करतेस...
अन हृदय माझे काकूळते
तु आलीस भेटायला..
की पाऊसही रिम झिम बरसायचा..
तुझी माझी भेट जणू..
तो ही लपून बघायचा
तू होतीस परकी...
तरी आपली वाटली...
परक्यांवर असे हे आपलेपण..
म्हणूनच मनात भीती दाटली..
संध्याकाळ चा उनाड वारा...
हळूच चाहूल तुझी देऊन जातो...
असाच आता रोज तो...
मला फ़सवून जातो..
आज ही नभात या....
एक पक्षी विहारतो...
जायचे त्यास कोणत्या दिशा..
असे का विचारतो...
मी तो नव्हे...
जो नाते तोडून जाईन...
मी मात्र जाता जाता..
नवे नाते जोडून जाईन..
नियती चे खेळ
नियती चे खेळ हे
कुणास ठाऊक आहे
आजचे अगाध सत्य
उद्या पोकळ आहे....
विचारांशी कधी मन जुडले होते
जेवा हि जुडले मेंदू चे घोडे अडले होते
का कल्पकतेचे राज्य इतके समृद्ध आहे
जे वास्तव्या पासून किती तरी लांब आहे
वाहून जातो भावना मध्ये माणूस
भुरळ आहे फक्त
हे मायाजाल आहे
उघडे डोळे पण
समोर अंधार आहे..
कुणास ठाऊक आहे
आजचे अगाध सत्य
उद्या पोकळ आहे....
विचारांशी कधी मन जुडले होते
जेवा हि जुडले मेंदू चे घोडे अडले होते
का कल्पकतेचे राज्य इतके समृद्ध आहे
जे वास्तव्या पासून किती तरी लांब आहे
वाहून जातो भावना मध्ये माणूस
भुरळ आहे फक्त
हे मायाजाल आहे
उघडे डोळे पण
समोर अंधार आहे..
रात्र झाली फार आता चला गड्यांनो जाऊ या
शब्दाविना वाच सखे
भाव माझ्या मनातले
ओढ तुझी ,साथ तुझी
अर्थ जाण स्पर्शातले
पुन्हा नव्याने भेटायाला ताजेतवाने होऊ या
रात्र झाली फार आता चला गड्यांनो जाऊ या
आज पुन्हा रात्र आपली होती झकास रंगलेली
मैफिलीची उर्जा अशी नसानसात भिनलेली
जाऊनी आता निद्रेच्या जरा अधीन होऊ या
रात्र झाली फार आता चला गड्यांनो जाऊ या
आयुष्याच्या सायंकाळी रात्रीच्या या कातरवेळी
घालविण्या वेळ असा सवंगड्यांची जमली मेळी
उदयास पाहण्या पुन्हा नव्याने आपण जागे होऊ या
रात्र झाली फार आता चला गड्यांनो जाऊ या
आभाळ जेव्हा भरून येत
पावसाने तेव्हा थांबायचं नसत
होईल मोकळ आकाश
म्हणून विजेने गर्जायच नसत
तेव्हा करायची फक्त साथ
मातीने पावलांची आणि
भिजल्या क्षणांनी ......
तुझ्या आठवणींची.......!
भाव माझ्या मनातले
ओढ तुझी ,साथ तुझी
अर्थ जाण स्पर्शातले
पुन्हा नव्याने भेटायाला ताजेतवाने होऊ या
रात्र झाली फार आता चला गड्यांनो जाऊ या
आज पुन्हा रात्र आपली होती झकास रंगलेली
मैफिलीची उर्जा अशी नसानसात भिनलेली
जाऊनी आता निद्रेच्या जरा अधीन होऊ या
रात्र झाली फार आता चला गड्यांनो जाऊ या
आयुष्याच्या सायंकाळी रात्रीच्या या कातरवेळी
घालविण्या वेळ असा सवंगड्यांची जमली मेळी
उदयास पाहण्या पुन्हा नव्याने आपण जागे होऊ या
रात्र झाली फार आता चला गड्यांनो जाऊ या
आभाळ जेव्हा भरून येत
पावसाने तेव्हा थांबायचं नसत
होईल मोकळ आकाश
म्हणून विजेने गर्जायच नसत
तेव्हा करायची फक्त साथ
मातीने पावलांची आणि
भिजल्या क्षणांनी ......
तुझ्या आठवणींची.......!
मत होना उदास कभी ऐ प्यारे खुदा के बन्दे
माझ्या प्रेमाची अबोल भाषा सखे
सांग कधी ग होणार तुला अवगत,
का राहणार तू नेहमीचं अनभिज्ञ
आणि होणार माझी वेडी फसगत..!
तुझ्या मनातले समजले म्हणून पडलो तुझ्या प्रेमात
तू नसती फिरवली नजर माझ्या मनात सखे
तर राहिलो असतो तुझ्या प्रेमाविना?????
निपजले मोती काही सये
आठवांच्या शिंपल्यातून
हास्य काहींचे पाहीले मी
भिजलेल्या पापण्यांतून
मत होना उदास कभी ऐ प्यारे खुदा के बन्दे
रेहेम तेरे इश्क पर उसका ज़माने तक रहेगा,
पूरी कायनात शामिल तेरी चाहत की वफ़ा में
सफ़र अनजाने दर्द का बेशक दीवाने तक रहेगा..!!
केव्हातरी जागेन मी
साधासुधा वागेन मी
आधार ही माझाच ना ?
बोलास त्या जागेन मी
मी का धरू शंका मनी ?
जाहीर हे बोलेन मी
वादास ना थारा इथे
साऱ्या जगा सांगेन मी
आहे जणू दीपावली
नेत्र दिवा लावेन मी
काव्यात का मी रंगतो
केव्हातरी सांगेन मी
जीवास या गोडी तूझी
केव्हातरी सांगेन मी
सांग कधी ग होणार तुला अवगत,
का राहणार तू नेहमीचं अनभिज्ञ
आणि होणार माझी वेडी फसगत..!
तुझ्या मनातले समजले म्हणून पडलो तुझ्या प्रेमात
तू नसती फिरवली नजर माझ्या मनात सखे
तर राहिलो असतो तुझ्या प्रेमाविना?????
निपजले मोती काही सये
आठवांच्या शिंपल्यातून
हास्य काहींचे पाहीले मी
भिजलेल्या पापण्यांतून
मत होना उदास कभी ऐ प्यारे खुदा के बन्दे
रेहेम तेरे इश्क पर उसका ज़माने तक रहेगा,
पूरी कायनात शामिल तेरी चाहत की वफ़ा में
सफ़र अनजाने दर्द का बेशक दीवाने तक रहेगा..!!
केव्हातरी जागेन मी
साधासुधा वागेन मी
आधार ही माझाच ना ?
बोलास त्या जागेन मी
मी का धरू शंका मनी ?
जाहीर हे बोलेन मी
वादास ना थारा इथे
साऱ्या जगा सांगेन मी
आहे जणू दीपावली
नेत्र दिवा लावेन मी
काव्यात का मी रंगतो
केव्हातरी सांगेन मी
जीवास या गोडी तूझी
केव्हातरी सांगेन मी
राज्यातील एका खेड्यातील ही गोष्ट अमरप्रेम
अमरप्रेम
निखळ मैत्रीचे खिस्से तर आपण खूप ऐकलेत पण निखळ आणि तंत्रशुद्ध प्रेम म्हणजे अमरप्रेम. यामध्ये कोणताही मोह नाही, कोणताही स्वार्थ नाही, आणि वासनेचा तर कणही नाही. प्रेम म्हंटल कि आपल्या समोर सर्वप्रथम कोणी येत तर रोमिओ आणि ज्युलीएट किंवा लैला आणि मज्नू. अगदी नाहीच नाही तर हिंदी सिनेमातला एखादा नट. पण अमरप्रेम ही कथा अशा किती भारतीयांना माहित आहे? अमरप्रेम शब्द नाही तर कथा. अमरप्रेम ही भारतातील एक सत्य घटना. ज्याचा उलगडा अजूनही झाला नाही कारण ही एका भारतीय खेड्यातील घटना आहे. "अमरप्रेम" या शब्दावर एक मराठी मालिकाही काही दिवस चालली पण त्यात काही वेगळेच होते. काय माहित त्यांनाही या गोष्टीची कल्पना आहे कि नाही ते.
भारतातील उत्तरांचल राज्यातील एका खेड्यातील ही गोष्ट आहे. एका रेल्वे स्थानकावर दोन आगगाड्या थांबल्या होत्या. सगळा गोंधळ होता. कुठे चणेवाला ओरडतोय तर मधेच चहावाला. जो तो आपल्या कामात व्यस्त होता. आणि इथेच सुरवात झाली त्या अमर प्रेमाची. एक अज्ञात तरुण मुलगा व एक सालस मुलगी समोरासमोरून जात होते. काही अंतरावर असताना त्यांची नजरानजर झाली. अगदी चार-पाच घटका अचानक सरून गेल्या, दोघजण बाजूने निघून गेले पण जाताना त्यांचा किंचितसा स्पर्श एकमेकांच्या हाताना झाला. बस्स हेच ते प्रेम. पुढे ते दोघेही आपापल्या दिशेने निघून गेले. जाताना दोघेही एकमेकांना पाहतच राहिले, त्या मुलीच्या बहिणीने तिला आवाज दिला. आणि त्या मुलाला तिचे नाव माहित झाले. दोघांच्याही गाड्या निघाल्या, दोघेही निघून गेले.
जाताना त्या मुलाच्या मनात विचारचक्र सुरु झाले, फक्त तिचा आणि तिचाच विचार. कोण कुठली मुलगी पण ती दिसताच क्षणी काळजाचा ठोका वाजला. मन अजूनही मानत नाही कि ती निघून गेली. तिचा इतका विचार तो करायला लागला कि घरी पोहचेपर्यंत तो तिच्या प्रेमात वेडा झाला. आणि तिच्या नावाने जोर-जोरात ओरडू लागला. आणि वाट दिसेल तिकडे निघाला. तिचा तो विरह त्याला असह्य झाला होता. कोणाशी काही बोलणे नाही. कोणाला काही विचारणे नाही. फक्त तिचे नाव घेत तो चालू लागला. लोक त्याला मारू लागले,शिव्या देऊ लागले, लहान मुले मागून फिरून त्याला चिडवू लागली.
तब्बल साडेचार वर्षांनी तो मुलगा असाच भटकत असताना एका गावात पोहोचला, तिथेही त्याला इतर गावांप्रमाणेच वागणूक मिळाली. लहान मुले त्याला दगड मारत होती आणि तो त्या मुलीचे नाव घेत वाचण्यासाठी पळत होता. त्या गावातील एक मुलगा घरी गेला आणि त्याने "गावात कोणीतरी वेडा आला आहे, आणि तुझ्या नावाने ओरडत आहे" असे सांगितले. त्या वेडयाचे वर्णन ऐकून त्या मुलीला धक्काच बसला. तिने हा तोच मुलगा आहे हे ओळखले आणि ती सुद्धा वेड्यासारखी पळत सुटली. त्या मुलाजवळ पोहचल्यावर त्याने तिच्याकडे एक कटाक्ष टाकला आणि अचानक शांत झाला.
त्या मुलीनेही धावत जाऊन त्याला मिठी मारली आणि रडू लागली. सर्व मुलांना बाजूला करून ती जवळच असलेल्या झाडाखाली बसली, मुलगाही तिच्या मांडीवर डोके ठेऊन बसला, आणि दोघे एकमेकांकडे पाहू लागले. 'बस्स माझे प्रेम मला मिळाले' असे म्हणून त्याने तिच्या मांडीवरच प्राण सोडले, आणि त्याच क्षणी विरहात व्याकूळ होऊन त्या मुलीनेही त्याच अवस्थेत प्राण सोडले. संपले प्रेम.
काय पटतंय "संपले प्रेम" ........ नाही ना? म्हणूनच हे "अमरप्रेम". हे प्रेम कधी संपणे शक्यच नाही. भारत सरकारच्या वतीने या प्रेमाचा गौरव म्हणून तेथे त्यांच्या मृत्यू अवस्थेचे एक शिल्प उभारण्यात आले आहे. आणि त्याखाली कोरले आहे "अमरप्रेम".
निखळ मैत्रीचे खिस्से तर आपण खूप ऐकलेत पण निखळ आणि तंत्रशुद्ध प्रेम म्हणजे अमरप्रेम. यामध्ये कोणताही मोह नाही, कोणताही स्वार्थ नाही, आणि वासनेचा तर कणही नाही. प्रेम म्हंटल कि आपल्या समोर सर्वप्रथम कोणी येत तर रोमिओ आणि ज्युलीएट किंवा लैला आणि मज्नू. अगदी नाहीच नाही तर हिंदी सिनेमातला एखादा नट. पण अमरप्रेम ही कथा अशा किती भारतीयांना माहित आहे? अमरप्रेम शब्द नाही तर कथा. अमरप्रेम ही भारतातील एक सत्य घटना. ज्याचा उलगडा अजूनही झाला नाही कारण ही एका भारतीय खेड्यातील घटना आहे. "अमरप्रेम" या शब्दावर एक मराठी मालिकाही काही दिवस चालली पण त्यात काही वेगळेच होते. काय माहित त्यांनाही या गोष्टीची कल्पना आहे कि नाही ते.
भारतातील उत्तरांचल राज्यातील एका खेड्यातील ही गोष्ट आहे. एका रेल्वे स्थानकावर दोन आगगाड्या थांबल्या होत्या. सगळा गोंधळ होता. कुठे चणेवाला ओरडतोय तर मधेच चहावाला. जो तो आपल्या कामात व्यस्त होता. आणि इथेच सुरवात झाली त्या अमर प्रेमाची. एक अज्ञात तरुण मुलगा व एक सालस मुलगी समोरासमोरून जात होते. काही अंतरावर असताना त्यांची नजरानजर झाली. अगदी चार-पाच घटका अचानक सरून गेल्या, दोघजण बाजूने निघून गेले पण जाताना त्यांचा किंचितसा स्पर्श एकमेकांच्या हाताना झाला. बस्स हेच ते प्रेम. पुढे ते दोघेही आपापल्या दिशेने निघून गेले. जाताना दोघेही एकमेकांना पाहतच राहिले, त्या मुलीच्या बहिणीने तिला आवाज दिला. आणि त्या मुलाला तिचे नाव माहित झाले. दोघांच्याही गाड्या निघाल्या, दोघेही निघून गेले.
जाताना त्या मुलाच्या मनात विचारचक्र सुरु झाले, फक्त तिचा आणि तिचाच विचार. कोण कुठली मुलगी पण ती दिसताच क्षणी काळजाचा ठोका वाजला. मन अजूनही मानत नाही कि ती निघून गेली. तिचा इतका विचार तो करायला लागला कि घरी पोहचेपर्यंत तो तिच्या प्रेमात वेडा झाला. आणि तिच्या नावाने जोर-जोरात ओरडू लागला. आणि वाट दिसेल तिकडे निघाला. तिचा तो विरह त्याला असह्य झाला होता. कोणाशी काही बोलणे नाही. कोणाला काही विचारणे नाही. फक्त तिचे नाव घेत तो चालू लागला. लोक त्याला मारू लागले,शिव्या देऊ लागले, लहान मुले मागून फिरून त्याला चिडवू लागली.
तब्बल साडेचार वर्षांनी तो मुलगा असाच भटकत असताना एका गावात पोहोचला, तिथेही त्याला इतर गावांप्रमाणेच वागणूक मिळाली. लहान मुले त्याला दगड मारत होती आणि तो त्या मुलीचे नाव घेत वाचण्यासाठी पळत होता. त्या गावातील एक मुलगा घरी गेला आणि त्याने "गावात कोणीतरी वेडा आला आहे, आणि तुझ्या नावाने ओरडत आहे" असे सांगितले. त्या वेडयाचे वर्णन ऐकून त्या मुलीला धक्काच बसला. तिने हा तोच मुलगा आहे हे ओळखले आणि ती सुद्धा वेड्यासारखी पळत सुटली. त्या मुलाजवळ पोहचल्यावर त्याने तिच्याकडे एक कटाक्ष टाकला आणि अचानक शांत झाला.
त्या मुलीनेही धावत जाऊन त्याला मिठी मारली आणि रडू लागली. सर्व मुलांना बाजूला करून ती जवळच असलेल्या झाडाखाली बसली, मुलगाही तिच्या मांडीवर डोके ठेऊन बसला, आणि दोघे एकमेकांकडे पाहू लागले. 'बस्स माझे प्रेम मला मिळाले' असे म्हणून त्याने तिच्या मांडीवरच प्राण सोडले, आणि त्याच क्षणी विरहात व्याकूळ होऊन त्या मुलीनेही त्याच अवस्थेत प्राण सोडले. संपले प्रेम.
काय पटतंय "संपले प्रेम" ........ नाही ना? म्हणूनच हे "अमरप्रेम". हे प्रेम कधी संपणे शक्यच नाही. भारत सरकारच्या वतीने या प्रेमाचा गौरव म्हणून तेथे त्यांच्या मृत्यू अवस्थेचे एक शिल्प उभारण्यात आले आहे. आणि त्याखाली कोरले आहे "अमरप्रेम".
विसरलो मी कालचे माझे किती श्वास होते
अपेक्षा
प्रेमात नसावा आकस
प्रेमात नसावी इर्षा
एकमेकांवरील विश्वास
हीच असते प्रेमाची अपेक्षा
तुमच्या आमच्या प्रेमात त्या गुलाबाचे काय कोडे,
पण प्रत्येक प्रोपोजल नंतर त्याचीच मान मुरडे..
विसरलो मी कालचे
माझे किती श्वास होते
हात तुझा हाती अन
सारे तुझे भास होते
पुन्हा पुन्हा आठवतो
मंद हळव्या क्षणांना
माझ्यासाठी जसे काही
जगण्याची आस होते
लाविलेस वेड मला
परी आता शोधू कुठे
चोहीकडे पाहीले मी
तुझ्याविना ओस होते
आठवाने जेव्हा तुझ्या
झंकारते काळीज हे
एकेक ती आठवण
माझ्यासाठी खास होते
प्रेमात नसावा आकस
प्रेमात नसावी इर्षा
एकमेकांवरील विश्वास
हीच असते प्रेमाची अपेक्षा
तुमच्या आमच्या प्रेमात त्या गुलाबाचे काय कोडे,
पण प्रत्येक प्रोपोजल नंतर त्याचीच मान मुरडे..
विसरलो मी कालचे
माझे किती श्वास होते
हात तुझा हाती अन
सारे तुझे भास होते
पुन्हा पुन्हा आठवतो
मंद हळव्या क्षणांना
माझ्यासाठी जसे काही
जगण्याची आस होते
लाविलेस वेड मला
परी आता शोधू कुठे
चोहीकडे पाहीले मी
तुझ्याविना ओस होते
आठवाने जेव्हा तुझ्या
झंकारते काळीज हे
एकेक ती आठवण
माझ्यासाठी खास होते
डोळस प्रेम - एक कथा....
डोळस प्रेम - एक कथा....
त्याच्या आयुश्यातला सर्वात मोठा धक्का दायक क्षण नुकताच घडून गेला होता, तसा तो खुप आनंदी मुलगा पण त्याला शांत अन एकटे राहायलाच जास्त आवडायचे. पण त्या घटनेने तो खुप हेळाऊन गेला होता य आधी जे पाहीले नाही त्या सर्वाला अचानक सामोरे गेला पण काय करणार नियतिच्या मनात तेच होते..
नियतीच्या मनात अजूनही खुप काही होते, म्हणूनच तर तिची अन त्याची भेट झाली. म्हणतात ना ज्याचे दु:ख त्यालाच कळते, पण येथे दोघांची दु:खे सारखीच होती. म्हणून त्यांनी एकमेकांना साथ देण्याचे ठरवले.. एक मेकाला दु:खात साथ देता देता ते एकमेकांच्या सुखाचे हि साथी झाले. त्यांनी एकमेका समोर कधी कबूल नाही केले पण एकमेकावर खुप प्रेम करु लागले होते.
कबूल हि कसे करतील आपला हा निर्दयी समाजाने त्यांना सुखाने जगू नसते दिले... पोथि पुराणात म्हटले आहे प्रेमाला कोणतीहि सीमा मर्यादा नसते.. आणि त्या दोघांनीही समाजाच्या पाठमोरे आपल्या प्रेमाचे अंकूर उमलवू लागले.. तो थोडा लाजाळू होता या आधी मुलीशी बोलायचे म्हटले तर हनूमानाच्या पाया पडून जाणारा, मात्र तिच्या सोबत असताना तो सारं जग तिच्यातच सामावले आहे असे भासून तिच्यातच रमून जायचा, अन ती पण त्याच्या बरोबर खुप खुश असायची तो सोबत असला की सारी दु:ख विसरुन रमून जायची..
तासन तास फोन वर बोलणे, वैगरे तसे रोज ते शरीराने दुर असले तरी मनाने सतत एकमेकांसोबत असायचे. एखाद्या वेळी त्याने फोन केला नाही की ती खुप अस्वस्थ होऊन जाई. त्यांनी एकमेकाच्या दु:खाला एकमेकाचा सहारा बनविला अन प्रत्येक दिवस नव्याने जगू लागले.. असे एक वर्ष कधी उलटून गेले त्यांना कळलेच नाही, ते एकमेकांसोबत असताना वेळेचे भानच राहायचे नाही त्यांना.
एक दिवस एक बातमी तिने त्याला सांगीतली अन त्याच्या पायाखालची जमीन निसट्ली, त्याला काय करावे कळेना. ती बातमी तिच्या लग्नाची होती नुकलेच पाहूणे तिला पाहून गेले होते. तिलाही काही सुचेना अश्या वेळी काय करावे. तो तर स्तब्ध झाला होता. तो तिला विचारणार माझ्याशी लग्न करशील..? पण त्याचे शब्द ओठीच अडले, त्याला माहीत होते या नात्याला ह निष्ठूर समाज कटू नजरेने पाहणार अन त्याच्या पेक्षा तिलाच जास्त त्रास देणारं... नियतीने त्या दोघांना काही कारणस्तव एकत्र आणले खरे पण आयुष्य भरासाठी एकमेकाची सोबत घडवून द्यायची राहून गेली. नी या प्रसंगाला एकत्र समोरे जायचे ठरवले होते या नियतीचे नियम तोडून...
काही दिवसात लग्न झाले, दोघेही आधी सारखेच आनंदी एकमेकांसोबत गप्पा गोष्टी एकमेकांच्या सुख दु:खात सहभागी होऊन प्रत्येक दिवस घालवू लागले.. फ़रक इतकाच की लग्ना नंतर ते कधीही भेटले नाहीत.. पण प्रेमा नंतर मैत्री या अशक्य वाक्याला त्यांनी शक्य करून दाखविले, ती तिच्या नवरया सोबत खुश होती. अन तीला खुश पाहून तो पण आनंदी होता..
प्रेम म्हणजे शरिराने एक होणे नाही तर, प्रेम म्हणजे मने एकरूप होणे... जर मनात ठाम विश्वास असेल मग कोणत्याही प्रसंगाला तुम्ही आनंदाने सामोरे जाऊ शकता... नाते तोडण्या पेक्षा ते जास्तीत जास्त कसे टीकवता येईल या कडे लक्ष द्या..
अंतरजाल साभार- कवी- लेखक.. (गुपित)
त्याच्या आयुश्यातला सर्वात मोठा धक्का दायक क्षण नुकताच घडून गेला होता, तसा तो खुप आनंदी मुलगा पण त्याला शांत अन एकटे राहायलाच जास्त आवडायचे. पण त्या घटनेने तो खुप हेळाऊन गेला होता य आधी जे पाहीले नाही त्या सर्वाला अचानक सामोरे गेला पण काय करणार नियतिच्या मनात तेच होते..
नियतीच्या मनात अजूनही खुप काही होते, म्हणूनच तर तिची अन त्याची भेट झाली. म्हणतात ना ज्याचे दु:ख त्यालाच कळते, पण येथे दोघांची दु:खे सारखीच होती. म्हणून त्यांनी एकमेकांना साथ देण्याचे ठरवले.. एक मेकाला दु:खात साथ देता देता ते एकमेकांच्या सुखाचे हि साथी झाले. त्यांनी एकमेका समोर कधी कबूल नाही केले पण एकमेकावर खुप प्रेम करु लागले होते.
कबूल हि कसे करतील आपला हा निर्दयी समाजाने त्यांना सुखाने जगू नसते दिले... पोथि पुराणात म्हटले आहे प्रेमाला कोणतीहि सीमा मर्यादा नसते.. आणि त्या दोघांनीही समाजाच्या पाठमोरे आपल्या प्रेमाचे अंकूर उमलवू लागले.. तो थोडा लाजाळू होता या आधी मुलीशी बोलायचे म्हटले तर हनूमानाच्या पाया पडून जाणारा, मात्र तिच्या सोबत असताना तो सारं जग तिच्यातच सामावले आहे असे भासून तिच्यातच रमून जायचा, अन ती पण त्याच्या बरोबर खुप खुश असायची तो सोबत असला की सारी दु:ख विसरुन रमून जायची..
तासन तास फोन वर बोलणे, वैगरे तसे रोज ते शरीराने दुर असले तरी मनाने सतत एकमेकांसोबत असायचे. एखाद्या वेळी त्याने फोन केला नाही की ती खुप अस्वस्थ होऊन जाई. त्यांनी एकमेकाच्या दु:खाला एकमेकाचा सहारा बनविला अन प्रत्येक दिवस नव्याने जगू लागले.. असे एक वर्ष कधी उलटून गेले त्यांना कळलेच नाही, ते एकमेकांसोबत असताना वेळेचे भानच राहायचे नाही त्यांना.
एक दिवस एक बातमी तिने त्याला सांगीतली अन त्याच्या पायाखालची जमीन निसट्ली, त्याला काय करावे कळेना. ती बातमी तिच्या लग्नाची होती नुकलेच पाहूणे तिला पाहून गेले होते. तिलाही काही सुचेना अश्या वेळी काय करावे. तो तर स्तब्ध झाला होता. तो तिला विचारणार माझ्याशी लग्न करशील..? पण त्याचे शब्द ओठीच अडले, त्याला माहीत होते या नात्याला ह निष्ठूर समाज कटू नजरेने पाहणार अन त्याच्या पेक्षा तिलाच जास्त त्रास देणारं... नियतीने त्या दोघांना काही कारणस्तव एकत्र आणले खरे पण आयुष्य भरासाठी एकमेकाची सोबत घडवून द्यायची राहून गेली. नी या प्रसंगाला एकत्र समोरे जायचे ठरवले होते या नियतीचे नियम तोडून...
काही दिवसात लग्न झाले, दोघेही आधी सारखेच आनंदी एकमेकांसोबत गप्पा गोष्टी एकमेकांच्या सुख दु:खात सहभागी होऊन प्रत्येक दिवस घालवू लागले.. फ़रक इतकाच की लग्ना नंतर ते कधीही भेटले नाहीत.. पण प्रेमा नंतर मैत्री या अशक्य वाक्याला त्यांनी शक्य करून दाखविले, ती तिच्या नवरया सोबत खुश होती. अन तीला खुश पाहून तो पण आनंदी होता..
प्रेम म्हणजे शरिराने एक होणे नाही तर, प्रेम म्हणजे मने एकरूप होणे... जर मनात ठाम विश्वास असेल मग कोणत्याही प्रसंगाला तुम्ही आनंदाने सामोरे जाऊ शकता... नाते तोडण्या पेक्षा ते जास्तीत जास्त कसे टीकवता येईल या कडे लक्ष द्या..
अंतरजाल साभार- कवी- लेखक.. (गुपित)
क्या बिगाडा फुलो-ने तेरा ,
गुज माझ्या मनीचे सांगेन मी केव्हातरी
काय माझे अडाखे मांडेन मी केव्हातरी
रोज माझ्या मनाशी संवाद माझा चालतो
वाद संवाद सारे ऐकेन मी केव्हातरी
आज डोळे तुझ्या या वाटेकडे का लागले ?
बोललो का चुकीचे शोधेन मी केव्हातरी
माझ्या गावी जाताना...
तुझ्या गावचा रस्ता मध्येच लागतो...
मग मी पण नकळत ...
त्याच वाटेकडे वळतो...
क्या बिगाडा फुलो-ने तेरा ,
तेरा आशिक हि धोकेबाज था ,
क्यू तोडा उन नाजूक पंखुडीको ,
जब तेरे हि सर पर बेवफाई का ताज था
काय माझे अडाखे मांडेन मी केव्हातरी
रोज माझ्या मनाशी संवाद माझा चालतो
वाद संवाद सारे ऐकेन मी केव्हातरी
आज डोळे तुझ्या या वाटेकडे का लागले ?
बोललो का चुकीचे शोधेन मी केव्हातरी
माझ्या गावी जाताना...
तुझ्या गावचा रस्ता मध्येच लागतो...
मग मी पण नकळत ...
त्याच वाटेकडे वळतो...
क्या बिगाडा फुलो-ने तेरा ,
तेरा आशिक हि धोकेबाज था ,
क्यू तोडा उन नाजूक पंखुडीको ,
जब तेरे हि सर पर बेवफाई का ताज था
जाणून घे आज चारीत्र्यास माझ्या
जाणून घे आज चारीत्र्यास माझ्या
फक्त दे हात तू या हातात माझ्या
छोट्याशा आयुष्याचा जमवू मेळ
एकमेका देऊ आता उरलेला वेळ
फुलवीन प्रेममळा संगतीने तुझ्या
फक्त दे हात तू या हातात माझ्या
मिठीमध्ये तुझ्या विसरलो भान
रात्रंदिन गातो मी तुझे गुणगान
देई आता साद तु हाकेला माझ्या
फक्त दे हात तू या हातात माझ्या
संगतीने तुझ्या नवी शिखरे गाठीन
ओंजळीत तुझ्या सारी स्वप्नेही वाहीन
देई बळ सखे आता पंखास माझ्या
फक्त दे हात तू या हातात माझ्या
फक्त दे हात तू या हातात माझ्या
छोट्याशा आयुष्याचा जमवू मेळ
एकमेका देऊ आता उरलेला वेळ
फुलवीन प्रेममळा संगतीने तुझ्या
फक्त दे हात तू या हातात माझ्या
मिठीमध्ये तुझ्या विसरलो भान
रात्रंदिन गातो मी तुझे गुणगान
देई आता साद तु हाकेला माझ्या
फक्त दे हात तू या हातात माझ्या
संगतीने तुझ्या नवी शिखरे गाठीन
ओंजळीत तुझ्या सारी स्वप्नेही वाहीन
देई बळ सखे आता पंखास माझ्या
फक्त दे हात तू या हातात माझ्या
वेड्या त्या मनासाठी
सोबत जगण्यास जेव्हा
विचारांची अडगळ ठरली
बहारेली प्रीत ती तयांची
अवेळी पानगळ ठरली
वेड्या त्या मनासाठी ,सख्या मी गाव शोधला होता
तू होतास सोबतीला ,म्हणून डावही मांडला होता
रंगात येता डाव मी, हात आशेचा धरिला होता
घालण्या सडा प्रीतीचा ,तेंव्हा प्राजक्तहि आला होता
विचारांची अडगळ ठरली
बहारेली प्रीत ती तयांची
अवेळी पानगळ ठरली
वेड्या त्या मनासाठी ,सख्या मी गाव शोधला होता
तू होतास सोबतीला ,म्हणून डावही मांडला होता
रंगात येता डाव मी, हात आशेचा धरिला होता
घालण्या सडा प्रीतीचा ,तेंव्हा प्राजक्तहि आला होता
सोमवार, २६ सप्टेंबर, २०११
मोबाईलची लावणी----- ----
मोबाईलची लावणी----- ----
सिमकार्ड नवे,ड्युएल हवे
राया जरा तुमीच इचार करा
माझा मोबाईल रिचार्ज करा!!धृ.!!
त्यात फोटूची सोय तर हवी
ब्याटरी बी पावरबाज नवी
लई गाणी रिकार्ड व्हावी
कानी कर्णे लावून ऐकावी
हातात घेऊन ऐटीत त्याला झोकबाज कव्हर करा !!१!!
कुठलेबी कार्ड चालेल
प्रीपेडची सुविधा असेल
राती मेसेज तुमचा येईल
माझा रिप्लाय लगी जाईल
रंग तांबडा,फोन देखणा न्यारा त्याचा नखरा !!२!!
त्याला कव्हर मी घालीन
नित हृदयाशी ठेवीन
तुम्हासंगे रोज बोलीन
असा फुलावानी झेलीन
हातात माझ्या देऊन त्याला हात हाती धरा!!३!!
सिमकार्ड नवे,ड्युएल हवे
राया जरा तुमीच इचार करा
माझा मोबाईल रिचार्ज करा!!धृ.!!
त्यात फोटूची सोय तर हवी
ब्याटरी बी पावरबाज नवी
लई गाणी रिकार्ड व्हावी
कानी कर्णे लावून ऐकावी
हातात घेऊन ऐटीत त्याला झोकबाज कव्हर करा !!१!!
कुठलेबी कार्ड चालेल
प्रीपेडची सुविधा असेल
राती मेसेज तुमचा येईल
माझा रिप्लाय लगी जाईल
रंग तांबडा,फोन देखणा न्यारा त्याचा नखरा !!२!!
त्याला कव्हर मी घालीन
नित हृदयाशी ठेवीन
तुम्हासंगे रोज बोलीन
असा फुलावानी झेलीन
हातात माझ्या देऊन त्याला हात हाती धरा!!३!!
बीअर फक्त बीअर नाही
बीअर फक्त बीअर नाही
तुझ्या माझ्या स्टोरी चा थ्रील्लर आहे
तू आलीस तेव्हा celebration
गेलीस तर परत हिनेच दिला साथ माझा
आणि केले tension चे temporary stop function...
बीअर फक्त बीअर नाही
तुझ्या माझ्या स्टोरी चा थ्रील्लर आहे
तुझी हि सवत आहे असे तुला वाटायचे
पण खर तेच आहे हे राहिले तुला सांगायचे
तू नसताना हीच माझ्या सोबत असायची
तू असताना सुधा हि कधीच साथ नाही सोडायची
म्हणून दिला तुला सोडून पण नाही सोडू शकलो BEER.
तुझ्या माझ्या स्टोरी चा थ्रील्लर आहे
तू आलीस तेव्हा celebration
गेलीस तर परत हिनेच दिला साथ माझा
आणि केले tension चे temporary stop function...
बीअर फक्त बीअर नाही
तुझ्या माझ्या स्टोरी चा थ्रील्लर आहे
तुझी हि सवत आहे असे तुला वाटायचे
पण खर तेच आहे हे राहिले तुला सांगायचे
तू नसताना हीच माझ्या सोबत असायची
तू असताना सुधा हि कधीच साथ नाही सोडायची
म्हणून दिला तुला सोडून पण नाही सोडू शकलो BEER.
मूल आई पेक्षा मोठ कस होईल
साथ स्वतःचीच जर असेलं स्वतःला
परक्या जगात आपलंही मग सहज निभवतं,
साथ दुसऱ्याची जर कधी बाळगली मनी
कालांतराने ते मागण साथीचही मन उबवतं..!!
डोळे मिटले की तू दिसतेस
डोळे उघडले की हे जग !
तुलाही मी दिसतो का ?
जरा डोळे मिटून बग......
सांत्वन म्हणजे दुखांच मूल. मूल आई पेक्षा मोठ कस होईल ?
मूल मोठ ह्वायला लागल कि आई आणखी मोठी व्ह्यायला लागते. म्हणून समजूत घालणार कुणी भेटलं म्हणजे हुंदके वाढतात.
हसता हसता माणूस एका क्षणात थांबू शकतो. दुखातली व्यक्ती रडण एका क्षणात विसरू शकत नाही.
परक्या जगात आपलंही मग सहज निभवतं,
साथ दुसऱ्याची जर कधी बाळगली मनी
कालांतराने ते मागण साथीचही मन उबवतं..!!
डोळे मिटले की तू दिसतेस
डोळे उघडले की हे जग !
तुलाही मी दिसतो का ?
जरा डोळे मिटून बग......
सांत्वन म्हणजे दुखांच मूल. मूल आई पेक्षा मोठ कस होईल ?
मूल मोठ ह्वायला लागल कि आई आणखी मोठी व्ह्यायला लागते. म्हणून समजूत घालणार कुणी भेटलं म्हणजे हुंदके वाढतात.
हसता हसता माणूस एका क्षणात थांबू शकतो. दुखातली व्यक्ती रडण एका क्षणात विसरू शकत नाही.
तुझ माझ्यावर अन माझ तुझ्यावर प्रेम जडत आहे..
माझ्यातला ईश्वर कदाचित
पंगु झालेला दिसतोय
नाहीतर मी कशाला उगा
दगडांचे पाय धरतोय..?
तुला दूरून पाहताना....
डोळ्यातील अश्रूही मोहून जायचे...
त्यारात्री मग आकाशात..
चंद्र ऐवजी तुझेच रूप दिसायचे..
मनी भाव आज
अश्रू वाटे वाहतायत
होठ जरी असेल अबोल
डोळ्यांनी डाव साधलाय
खरच सांगतो त्या पाण्यामधे
माझ काळीज बुडत आहे
तुझ माझ्यावर अन
माझ तुझ्यावर प्रेम जडत आहे..
पंगु झालेला दिसतोय
नाहीतर मी कशाला उगा
दगडांचे पाय धरतोय..?
तुला दूरून पाहताना....
डोळ्यातील अश्रूही मोहून जायचे...
त्यारात्री मग आकाशात..
चंद्र ऐवजी तुझेच रूप दिसायचे..
मनी भाव आज
अश्रू वाटे वाहतायत
होठ जरी असेल अबोल
डोळ्यांनी डाव साधलाय
खरच सांगतो त्या पाण्यामधे
माझ काळीज बुडत आहे
तुझ माझ्यावर अन
माझ तुझ्यावर प्रेम जडत आहे..
भूतकाळाचा पडदा वर्तमानाच्या डोळ्यांवर
खुललेली प्रीत सख्या
मना वेड लाऊनि जाते
रूप मेहंदीच घेऊन मग ती
......तुलाही रंगवून जाते !
भूतकाळाचा पडदा
वर्तमानाच्या डोळ्यांवर
भविष्य धडकले
आंधळ्या वर्तमानावर...
संध्याकाळ ती उतरली
तिन्हीसांजेच्या तळी
तळ्याकाठच्या झाडावरती
हुरहुरणारी एक कळी....
फुलू पाहते ती वेडी
नाजूक स्पर्शास आसुसली
खुडू नका हा जन्म माझा
फुल होण्यास तरसली...
उगवेल सकाळ ती
गंध फुलांचा दरवळेल
कोमेजलेल्या कळीला
जेव्हा जगण्याचे वरदान मिळेल..
मना वेड लाऊनि जाते
रूप मेहंदीच घेऊन मग ती
......तुलाही रंगवून जाते !
भूतकाळाचा पडदा
वर्तमानाच्या डोळ्यांवर
भविष्य धडकले
आंधळ्या वर्तमानावर...
संध्याकाळ ती उतरली
तिन्हीसांजेच्या तळी
तळ्याकाठच्या झाडावरती
हुरहुरणारी एक कळी....
फुलू पाहते ती वेडी
नाजूक स्पर्शास आसुसली
खुडू नका हा जन्म माझा
फुल होण्यास तरसली...
उगवेल सकाळ ती
गंध फुलांचा दरवळेल
कोमेजलेल्या कळीला
जेव्हा जगण्याचे वरदान मिळेल..
श्वास तुझे असताना जगते मी
तुझ्या विचारात सख्या रमते मी
आठवोस तू पण जळते मी
श्वास तुझे असताना जगते मी
दिवस असो कि रात्र
कधी विसरते कधी आठवते तुला मी
खेळ हे प्रीतीचे खेळतोस तू
पण कधी जिंकते कधी हरते तुला मी..
आठवोस तू पण जळते मी
श्वास तुझे असताना जगते मी
दिवस असो कि रात्र
कधी विसरते कधी आठवते तुला मी
खेळ हे प्रीतीचे खेळतोस तू
पण कधी जिंकते कधी हरते तुला मी..
प्रत्येक आठवणीत तूला स्थान पहीले..
तुझ्या मिलनाची..
साक्ष देतोय हा किनारा.
त्याच्या प्रत्येक लाटेवर..
आपल्या प्रितीचा शहारा..
तुझ्या त्या गोड आठवणी
मला स्वप्नातून तुझ्या जवळ आणतात....
तू माझ्या हृदयात अशी काही रुझली आहेस की
तो देव ही आपल्या प्रेमाचा साक्षी बनला आहे.
होऊनी वाळू मी किनारी असावे
स्पर्श करण्यास मला तू फेसाळून उठावे
कधी अंबरात मी कधी क्षितिजात राहावे
संध्येच्या रंगत तू मला पूर्णपणे रंगवावे..
प्रत्येक क्षणाला आठवण तूझी..
शांत मनात या लहर तुझी..
तरी का नाही झाली तू माझी..
प्रत्येक आठवणीत तूला स्थान पहीले..
का कुणास ठाऊक हे असे का घडले..
शहाण्या सारखा वागलो तरी तुझ्या वरच सारं अडले..
परक्या सारखं तुझ्याशी नाही वागता येत मला..
वारयासंगे उनाड त्या नाही वाहता येत मला..
रणांगनात या प्रेमाच्या नाही जिंकता आलं मला.
साक्ष देतोय हा किनारा.
त्याच्या प्रत्येक लाटेवर..
आपल्या प्रितीचा शहारा..
तुझ्या त्या गोड आठवणी
मला स्वप्नातून तुझ्या जवळ आणतात....
तू माझ्या हृदयात अशी काही रुझली आहेस की
तो देव ही आपल्या प्रेमाचा साक्षी बनला आहे.
होऊनी वाळू मी किनारी असावे
स्पर्श करण्यास मला तू फेसाळून उठावे
कधी अंबरात मी कधी क्षितिजात राहावे
संध्येच्या रंगत तू मला पूर्णपणे रंगवावे..
प्रत्येक क्षणाला आठवण तूझी..
शांत मनात या लहर तुझी..
तरी का नाही झाली तू माझी..
प्रत्येक आठवणीत तूला स्थान पहीले..
का कुणास ठाऊक हे असे का घडले..
शहाण्या सारखा वागलो तरी तुझ्या वरच सारं अडले..
परक्या सारखं तुझ्याशी नाही वागता येत मला..
वारयासंगे उनाड त्या नाही वाहता येत मला..
रणांगनात या प्रेमाच्या नाही जिंकता आलं मला.
आपलं नात म्हणजे.. तो अथांग सागर अन किनारा..
मी गूंफली माळ...
माझ्या स्तब्द शब्दांची..
तुला ती कळली नाही...
विखूरळी ती माळ भावनांची..
आज वेळ माझ्या हाती असती,
कुंकू माझ्या नावाचे तुझ्या माथी असते..
का कुणास ठाऊक वेळेने हा दगा केला..
माझ्या जन्मा आधीच तुला जन्म दिला...
काल पुस्तक वाचताना...
त्या तुझं नाव वाचनात आलं...
थोडा वेळ स्तब्द होऊन त्याला पाहीलं..
हळूच ते पापण्यांनी भिजून गेलं..
झालं गेलं विसरुन जा..
प्रत्येक जण सांगत असतो..
तुझ्या पासून दुर जाण्याचा..
सल्ला प्रत्येक जण देत असतो..
माझ्या नावातचं सामावला..
तुझ्या नावाचा पसारा...
आपलं नात म्हणजे..
तो अथांग सागर अन किनारा..
मी तिथेन असेन..
त्या सागराच्या किनारयाशी..
तु मात्र जपुन ये..
नजर आहे तूझ्यावर सर्वांची..
माझ्या स्तब्द शब्दांची..
तुला ती कळली नाही...
विखूरळी ती माळ भावनांची..
आज वेळ माझ्या हाती असती,
कुंकू माझ्या नावाचे तुझ्या माथी असते..
का कुणास ठाऊक वेळेने हा दगा केला..
माझ्या जन्मा आधीच तुला जन्म दिला...
काल पुस्तक वाचताना...
त्या तुझं नाव वाचनात आलं...
थोडा वेळ स्तब्द होऊन त्याला पाहीलं..
हळूच ते पापण्यांनी भिजून गेलं..
झालं गेलं विसरुन जा..
प्रत्येक जण सांगत असतो..
तुझ्या पासून दुर जाण्याचा..
सल्ला प्रत्येक जण देत असतो..
माझ्या नावातचं सामावला..
तुझ्या नावाचा पसारा...
आपलं नात म्हणजे..
तो अथांग सागर अन किनारा..
मी तिथेन असेन..
त्या सागराच्या किनारयाशी..
तु मात्र जपुन ये..
नजर आहे तूझ्यावर सर्वांची..
एक क्षण पुरे तुझे रूप मनात साठवायला,
तुझ्या सोबत मला भिजायचयं..
या मुसळधार पावसात..
मिठीत माझ्या आलीस की..
मिसळून जातील श्वासात श्वास...
मिठीतली तू माझ्या..
नकळत माझी होऊन जातेस..
तो क्षण होतो धुंद...
अन हृदय एकमेकाला बिलगून जाते..
हृदयाला भिडले हृदय..
दोघे होतात गुंग...
मन मात्र एकटे...
पुढील विचारात दंग...
एक क्षण पुरे तुझे रूप मनात साठवायला,
मनातल्या मनात आठवून गालातल्या गालात हसायला.......
एक क्षण पुरे तुझा आवाज ऐकायला ,
कानातल्या कानात त्याची धून वाजायला......
एक क्षण पुरे तुझ्या डोळ्यांमध्ये पाहायला,
... त्यांच्यातला प्रेम माझ्या डोळ्यांत साठवायला.....
एक क्षण पुरे तुझ्यावर भरभरून प्रेम कराय्ला,
तुझ्या प्रेमासाठी क्षण क्षण तरसायला....
या मुसळधार पावसात..
मिठीत माझ्या आलीस की..
मिसळून जातील श्वासात श्वास...
मिठीतली तू माझ्या..
नकळत माझी होऊन जातेस..
तो क्षण होतो धुंद...
अन हृदय एकमेकाला बिलगून जाते..
हृदयाला भिडले हृदय..
दोघे होतात गुंग...
मन मात्र एकटे...
पुढील विचारात दंग...
एक क्षण पुरे तुझे रूप मनात साठवायला,
मनातल्या मनात आठवून गालातल्या गालात हसायला.......
एक क्षण पुरे तुझा आवाज ऐकायला ,
कानातल्या कानात त्याची धून वाजायला......
एक क्षण पुरे तुझ्या डोळ्यांमध्ये पाहायला,
... त्यांच्यातला प्रेम माझ्या डोळ्यांत साठवायला.....
एक क्षण पुरे तुझ्यावर भरभरून प्रेम कराय्ला,
तुझ्या प्रेमासाठी क्षण क्षण तरसायला....
जय जिजाऊ ....
नको अता विझता दिवा,मज ज्योत पाहिजे
नभी छेदणारा वादळी असा झोत पाहिजे
माझ्याच पोटी मला एकदा माझी लेक होऊ दे
जगेन नीर्भई ,कशा सोबती गणगोत पाहिजे
अत्याचार ,अन्याय का म्हणून नशिबी घेऊ
नराधमी जगलात या,वाघिणीची जात पाहिजे
नवी उशा तूच हो तुझ्यातुनी,दाहीदिशा उजळूनी
जुन्यावरी कर मात तू,नवी कोरी बात पाहिजे
हो जिजाऊ,कधी झाशीची राणी,पाठी आई भवानी
दुष्ट मनसुब्याना जाळण्या,धग धगती वात पाहिजे
नभी छेदणारा वादळी असा झोत पाहिजे
माझ्याच पोटी मला एकदा माझी लेक होऊ दे
जगेन नीर्भई ,कशा सोबती गणगोत पाहिजे
अत्याचार ,अन्याय का म्हणून नशिबी घेऊ
नराधमी जगलात या,वाघिणीची जात पाहिजे
नवी उशा तूच हो तुझ्यातुनी,दाहीदिशा उजळूनी
जुन्यावरी कर मात तू,नवी कोरी बात पाहिजे
हो जिजाऊ,कधी झाशीची राणी,पाठी आई भवानी
दुष्ट मनसुब्याना जाळण्या,धग धगती वात पाहिजे
तुझ्या साठी आणलेला गजरा..
तुझ्या माझ्या प्रेमाचा..
बघ चोहीकडे पसरला सुगंध...
तू हसलीस गालात अन...
फुलून आला निशिगंध...
लगेल कधी अंगाला तुझ्या..
हळद माझ्या नावाची....
येता जाता हसत असते...
ती वाट तुझ्या गावाची..
तुझ्या साठी आणलेला गजरा..
फ़ुलला होता पाहून तुझा चेहरा हसरा...
तुझ्या येण्याची वाट पाहून जो...
सोडत होता जो प्राण बिचारा...
बघ चोहीकडे पसरला सुगंध...
तू हसलीस गालात अन...
फुलून आला निशिगंध...
लगेल कधी अंगाला तुझ्या..
हळद माझ्या नावाची....
येता जाता हसत असते...
ती वाट तुझ्या गावाची..
तुझ्या साठी आणलेला गजरा..
फ़ुलला होता पाहून तुझा चेहरा हसरा...
तुझ्या येण्याची वाट पाहून जो...
सोडत होता जो प्राण बिचारा...
माझी सुट्टी.. ती धमाल तुझी
मीच मिचत्या डोळ्यांनी
हवासा तू वाघोबा करायची
मुरडलेल्या नाकाला तुझ्याच
तू छानस मुंगुस म्हणायची
छोटासा तो फ्रॉक नेसवून
त्या बाहुल्यांना वेणी करायची
इवल्या हातभर बांगड्या घालून
पडत-उठत घरभर फिरायची
माझी सुट्टी.. ती धमाल तुझी
पाठी बसून माझ्या मला घोडा म्हणायची
दमून दमून इवलासा जीव
बिलगून मला,तिथेच निजायची
आजी-आजोबांची लाडकी तू
ती अख्या चाळभर फिरायची
मंदिरातल्या बाप्पाला साखर देऊन
प्रार्थनेत आईस स्क्रीम मागायची
कार्टून बघायला वेळच वेळ तुला
अभ्यासाच्या नावाने दूर पळायची
जेवायचा तुला कंटाळा फार..
घाई ती आजीच्या तोंडून गोष्टी ऐकायची
घर म्हणजे आमचे तीच जणू ...
दिवसाची करंगळी ती हळूच सोडायची
इवल्याश्या श्वासांचा आराम तो
नाजूक पापण्यात आम्हाला घेऊन निजायची
हवासा तू वाघोबा करायची
मुरडलेल्या नाकाला तुझ्याच
तू छानस मुंगुस म्हणायची
छोटासा तो फ्रॉक नेसवून
त्या बाहुल्यांना वेणी करायची
इवल्या हातभर बांगड्या घालून
पडत-उठत घरभर फिरायची
माझी सुट्टी.. ती धमाल तुझी
पाठी बसून माझ्या मला घोडा म्हणायची
दमून दमून इवलासा जीव
बिलगून मला,तिथेच निजायची
आजी-आजोबांची लाडकी तू
ती अख्या चाळभर फिरायची
मंदिरातल्या बाप्पाला साखर देऊन
प्रार्थनेत आईस स्क्रीम मागायची
कार्टून बघायला वेळच वेळ तुला
अभ्यासाच्या नावाने दूर पळायची
जेवायचा तुला कंटाळा फार..
घाई ती आजीच्या तोंडून गोष्टी ऐकायची
घर म्हणजे आमचे तीच जणू ...
दिवसाची करंगळी ती हळूच सोडायची
इवल्याश्या श्वासांचा आराम तो
नाजूक पापण्यात आम्हाला घेऊन निजायची
कोमेजलेल्या तुझ्या आठवणींना..
तुझ्या माझ्या प्रेमाची साद...
देते ती संध्याकाळ ची वेळ...
तुझे खुदकन हसणे - रुसणे..
आणि तो जिवघेणा खेळ..
तूझी आठवण आली की..
मनाला सतावतो तो..
या चारोळीचा..
पहीला शब्द...
नकळत माझ्या ह्रदयाने...
तूझ्या हृदयाला घातलेली साद..
तूझ्या हि हृदयाने मग दिलेला...
तो प्रेमळ प्रतिसाद...
कोमेजलेल्या तुझ्या आठवणींना..
पुन्हा नव्याने बहर येऊ दे..
पुन्हा एकदा हृदयात माझ्या...
त्यांना कहर करू दे...
का बोलली ती अशी,
"एवढा नको रे वेडा होऊ मझ्यासाठी,
मी नही रे तुझ्यासाठी....."
आता कसं सांगु तिला की, "
हे जगणं फक्त तुझ्यासाठी...
देते ती संध्याकाळ ची वेळ...
तुझे खुदकन हसणे - रुसणे..
आणि तो जिवघेणा खेळ..
तूझी आठवण आली की..
मनाला सतावतो तो..
या चारोळीचा..
पहीला शब्द...
नकळत माझ्या ह्रदयाने...
तूझ्या हृदयाला घातलेली साद..
तूझ्या हि हृदयाने मग दिलेला...
तो प्रेमळ प्रतिसाद...
कोमेजलेल्या तुझ्या आठवणींना..
पुन्हा नव्याने बहर येऊ दे..
पुन्हा एकदा हृदयात माझ्या...
त्यांना कहर करू दे...
का बोलली ती अशी,
"एवढा नको रे वेडा होऊ मझ्यासाठी,
मी नही रे तुझ्यासाठी....."
आता कसं सांगु तिला की, "
हे जगणं फक्त तुझ्यासाठी...
येईल मी परतून तुझ्यासाठी सखे
तुज ते मिठीत येण
अन मज स्वतःलाच विसरून जाण
जणू परिमलचा सुवास तो सख्ये
हवेत दरवळून जाण
वळवाचा पाऊस हि
भिजवतो मनाला
तरी सख्ये दोष
तुज श्रावणसरीना
येईल मी परतून तुझ्यासाठी सखे
वाट बघ माझी पौर्णिमेच्या चांदण्यांत,
अवचित उभा राहील तुझ्या समोर
मग्न असशील जेव्हा प्राजक्ताच्या अंगणात..!!
काजळी भरलेलं डोळ्याची ती किनार
मखमली होटाची ती हुनर
मदमस्त तो तिचा बांधा
त्यांनीच केला आहे जगणायचा वांदा
आवडेल मला जाणून घ्यायला...
काय दडलंय तुझ्या मनात..
नाहीच जाणता आले तर..
सांगशील ना हक्काने कानात..
अन मज स्वतःलाच विसरून जाण
जणू परिमलचा सुवास तो सख्ये
हवेत दरवळून जाण
वळवाचा पाऊस हि
भिजवतो मनाला
तरी सख्ये दोष
तुज श्रावणसरीना
येईल मी परतून तुझ्यासाठी सखे
वाट बघ माझी पौर्णिमेच्या चांदण्यांत,
अवचित उभा राहील तुझ्या समोर
मग्न असशील जेव्हा प्राजक्ताच्या अंगणात..!!
काजळी भरलेलं डोळ्याची ती किनार
मखमली होटाची ती हुनर
मदमस्त तो तिचा बांधा
त्यांनीच केला आहे जगणायचा वांदा
आवडेल मला जाणून घ्यायला...
काय दडलंय तुझ्या मनात..
नाहीच जाणता आले तर..
सांगशील ना हक्काने कानात..
अळवाच्या पानावरचं पाणी होतं माझं प्रेम,
अळवाच्या पानावरचं पाणी होतं माझं प्रेम,
करत असूनही सांगता येत नव्हतं माझं प्रेम,
भावनेच्या ओघात वाहत चाललं होतं माझं प्रेम,
आठवानींच्या सागरात बुडत चाललं होतं माझं प्रेम,
पावसांच्या सरीत चिंब न्हालं होतं माझं प्रेम,
थंडीच्या गारव्यात गारठलं होतं माझं प्रेम,
तिच्या एकेका भेटीसाठी आसुसलं होतं माझं प्रेम,
गप्पा तिच्याशी मारताना रंगून जात होतं माझं प्रेम,
मनात कुठेतरी खोलवर दडलं होतं माझं प्रेम,
कललच नाही मला कसं जडलं माझं प्रेम,
वाटल होतं सांगुन टाकावं तिला माझं प्रेम,
तिच्या मनाला पटेल असं समजवावं माझं प्रेम,
सर्वांनी सांगितलं एकतर्फी प्रेम म्हणजे माझं प्रेम,
सांगितल्याविना तिला झुरतं राहिलं होतं माझं प्रेम,
मनातल्या मनात कुठवर लपवून ठेवावं माझं प्रेम,
माझ्याच मनात द्वंद्व निर्माण करत माझं प्रेम,
होकार-नकाराच्या वादलात सापडलं होतं माझं प्रेम,
निश्चय केलाच तिला सांगाव माझं प्रेम,
वर्षे गेली... सांगायची तयारी करायला माझं प्रेम,
शोधून मुहूर्तं सापडला, तिला सांगायला माझं प्रेम,
गाठलं रस्त्यातचं तिला, एकदा सांगायला माझं प्रेमथांबवलं तिनेच मला,
सांगण्यापुर्वीच माझं प्रेम,
हातातली पत्रिका पाहून गोथालं तिथेच माझं प्रेम,
सहकुटुम्ब, सहपरिवार लग्नाला अगत्य यायचं सांगुन गेलं माझं प्रेम.
करत असूनही सांगता येत नव्हतं माझं प्रेम,
भावनेच्या ओघात वाहत चाललं होतं माझं प्रेम,
आठवानींच्या सागरात बुडत चाललं होतं माझं प्रेम,
पावसांच्या सरीत चिंब न्हालं होतं माझं प्रेम,
थंडीच्या गारव्यात गारठलं होतं माझं प्रेम,
तिच्या एकेका भेटीसाठी आसुसलं होतं माझं प्रेम,
गप्पा तिच्याशी मारताना रंगून जात होतं माझं प्रेम,
मनात कुठेतरी खोलवर दडलं होतं माझं प्रेम,
कललच नाही मला कसं जडलं माझं प्रेम,
वाटल होतं सांगुन टाकावं तिला माझं प्रेम,
तिच्या मनाला पटेल असं समजवावं माझं प्रेम,
सर्वांनी सांगितलं एकतर्फी प्रेम म्हणजे माझं प्रेम,
सांगितल्याविना तिला झुरतं राहिलं होतं माझं प्रेम,
मनातल्या मनात कुठवर लपवून ठेवावं माझं प्रेम,
माझ्याच मनात द्वंद्व निर्माण करत माझं प्रेम,
होकार-नकाराच्या वादलात सापडलं होतं माझं प्रेम,
निश्चय केलाच तिला सांगाव माझं प्रेम,
वर्षे गेली... सांगायची तयारी करायला माझं प्रेम,
शोधून मुहूर्तं सापडला, तिला सांगायला माझं प्रेम,
गाठलं रस्त्यातचं तिला, एकदा सांगायला माझं प्रेमथांबवलं तिनेच मला,
सांगण्यापुर्वीच माझं प्रेम,
हातातली पत्रिका पाहून गोथालं तिथेच माझं प्रेम,
सहकुटुम्ब, सहपरिवार लग्नाला अगत्य यायचं सांगुन गेलं माझं प्रेम.
शुक्रवार, २३ सप्टेंबर, २०११
खोपा जीवाचा बांधला
खोपा ....
खोपा जीवाचा बांधला
काडी काडी जीव येचून
कवा झुरला तो कवा झुलला
जीव जिवाले रायला टांगून
कवा झाली मी लेक, कवा माय
एका जीवाची शिदोरी राखून
घासा घासात जीव जगवला
चोची भरवले पिला,उपाशी राहून
खोपा माया म्हणवला म्या
फक झाडले,पिला सुखात ठेऊन
भीती जीवा लागली रे देवा
बळ येता पंखा,पिलं जातील उडून
जीव झाला रे म्हतारा आता
ओल आली खोप्या,एकटी रडून
सांभाळले जे,हारपले सारे
रायला,मायासंग खोपा एकटा पडून
खोपा जीवाचा बांधला
काडी काडी जीव येचून
कवा झुरला तो कवा झुलला
जीव जिवाले रायला टांगून
कवा झाली मी लेक, कवा माय
एका जीवाची शिदोरी राखून
घासा घासात जीव जगवला
चोची भरवले पिला,उपाशी राहून
खोपा माया म्हणवला म्या
फक झाडले,पिला सुखात ठेऊन
भीती जीवा लागली रे देवा
बळ येता पंखा,पिलं जातील उडून
जीव झाला रे म्हतारा आता
ओल आली खोप्या,एकटी रडून
सांभाळले जे,हारपले सारे
रायला,मायासंग खोपा एकटा पडून
नजर पडली अवचित...नजरानजर झाली, झाला गोड अपघात,
सकाळी बसमध्ये झालेल्या नाट्यमय अपघातावर सहज केलेलं मनोगत, आशा आहे तुम्हालाही ते आवडेलं.....:D
"आज अचानक दैव कसं माझ्यावर बलवत्तर झालं,
बसमध्ये चढल्या सुंदरीशी थोडक्यात भेटवून गेलं!!
गर्दीमधून वाट काढत निघाली जसा जवळ आला Stop ,
बट सारत मुखड्यावरची सळसळत नागीण Non - Stop !!
नजर पडली अवचित...नजरानजर झाली, झाला गोड अपघात,
माझ्या Bag च्या चेनला अडकून ओढणीने तिच्या केला घात!!
ताणली जशी ओढणी वळून बघितलं......आहा....नजाकत,
धरून हातात भरजरी ओढणी दिली खल्लास Smile लाजत!!
व्यर्थ गेला सोडविण्याचा तिचा मिनिट भराचा खटाटोप,
सर्वांच्या मिश्कील नजरेतून होत होते Dramatic आरोप!!
हसती तिची नजर मात्र खिळली होती माझ्यावरचं जराशी,
जेव्हा तिची मैत्रीण खेळायला लागली चेन आणि ओढणीशी!!
शेवटी न राहवून मीचं केला प्रयत्न सोडविण्याचा तो गुंता,
मलाही जमेना शेवटी तिच्या मधुर आवाजानेचं भंगली शांतता!!
Plz ....तोडा आता ते धागे मला कॉलेजला खूपचं झालंय लेट,
चेहऱ्यावरचे अगतिक भाव पाहून तिच्या मीही मग तोडले थेट!!
हसत गेली पुढे निघून मिळाला उतरतानाचा एक ओझरता कटाक्ष,
आधीचं सुखावलेल्या चातक मनावर Sollid मोरपिसं फिरली लक्ष!!
खटकन तुटले सखे ते खट्याळ धागे तुझ्या भरजरी ओढणीचे,
पण भास आभासात नकळत कुठेतरी जुळले धागे दोन मनांचे!!
सांग सालस हरिणी परत अशीचं मुद्दामहून कधी भेटशील का??
Bag ला नाही आता माझ्या अधीर दिलालाचं अडकशील का??
"आज अचानक दैव कसं माझ्यावर बलवत्तर झालं,
बसमध्ये चढल्या सुंदरीशी थोडक्यात भेटवून गेलं!!
गर्दीमधून वाट काढत निघाली जसा जवळ आला Stop ,
बट सारत मुखड्यावरची सळसळत नागीण Non - Stop !!
नजर पडली अवचित...नजरानजर झाली, झाला गोड अपघात,
माझ्या Bag च्या चेनला अडकून ओढणीने तिच्या केला घात!!
ताणली जशी ओढणी वळून बघितलं......आहा....नजाकत,
धरून हातात भरजरी ओढणी दिली खल्लास Smile लाजत!!
व्यर्थ गेला सोडविण्याचा तिचा मिनिट भराचा खटाटोप,
सर्वांच्या मिश्कील नजरेतून होत होते Dramatic आरोप!!
हसती तिची नजर मात्र खिळली होती माझ्यावरचं जराशी,
जेव्हा तिची मैत्रीण खेळायला लागली चेन आणि ओढणीशी!!
शेवटी न राहवून मीचं केला प्रयत्न सोडविण्याचा तो गुंता,
मलाही जमेना शेवटी तिच्या मधुर आवाजानेचं भंगली शांतता!!
Plz ....तोडा आता ते धागे मला कॉलेजला खूपचं झालंय लेट,
चेहऱ्यावरचे अगतिक भाव पाहून तिच्या मीही मग तोडले थेट!!
हसत गेली पुढे निघून मिळाला उतरतानाचा एक ओझरता कटाक्ष,
आधीचं सुखावलेल्या चातक मनावर Sollid मोरपिसं फिरली लक्ष!!
खटकन तुटले सखे ते खट्याळ धागे तुझ्या भरजरी ओढणीचे,
पण भास आभासात नकळत कुठेतरी जुळले धागे दोन मनांचे!!
सांग सालस हरिणी परत अशीचं मुद्दामहून कधी भेटशील का??
Bag ला नाही आता माझ्या अधीर दिलालाचं अडकशील का??
शान पुण्यनगरीची जिथं सारसबाग मानाचा तुरा
जे काही दिव्य आणि उदात्त असत
ते इतकं सहजासहजी मिळत नसतं
,ते इतकं सहजासहजी मिळालं असतं,
तर मग त्याला इतकं महत्व कस आल असतं.
जगरहाटीच्या गाडग्यात
माणुसकीला तिलांजली,
फक्त माणूस उरला आता
मात्र मानवता गंजलेली..!!
सगळेच लागले होते मला...
तुझ्या नावाने चिडवायला...
तुला ते कधीच कळले नाही...
पण ते मला लागले होते आवडायला..
आभाळाचे डोळे भरून येता
तो बरसतो असा
तुझ्या आठवणींचा पाऊस
डोळ्यावाटे बरसावा जसा
तुला आवडायचे फुल...
म्हणून मी रोज घेऊन यायचो..
तुला आवडायचो मी...
म्हणून मी फुलून यायचो..
शान पुण्यनगरीची जिथं सारसबाग मानाचा तुरा
कर जुळती दोन्ही मधोमध रावळात विघ्नहर्ता,
आनंदाची खैरात तळ्यात पुणेरी तोऱ्याचं प्रतिबिंब
"हिरवळी" सोबत गवसते जिथे मनाची प्रसन्नता..!!
मीच तर दोषी असतो,
प्रत्येक वेळेस...
विनाकारण तुला रडवायचे..
अन मग कोपऱ्यात जाऊन रडायचे..
नशिबही आज कसं
धाय मोकलून रडतंय,
शापित भविष्य जाणूनही
का पुन्हा प्रेमात पडतंय..!!
ते इतकं सहजासहजी मिळत नसतं
,ते इतकं सहजासहजी मिळालं असतं,
तर मग त्याला इतकं महत्व कस आल असतं.
जगरहाटीच्या गाडग्यात
माणुसकीला तिलांजली,
फक्त माणूस उरला आता
मात्र मानवता गंजलेली..!!
सगळेच लागले होते मला...
तुझ्या नावाने चिडवायला...
तुला ते कधीच कळले नाही...
पण ते मला लागले होते आवडायला..
आभाळाचे डोळे भरून येता
तो बरसतो असा
तुझ्या आठवणींचा पाऊस
डोळ्यावाटे बरसावा जसा
तुला आवडायचे फुल...
म्हणून मी रोज घेऊन यायचो..
तुला आवडायचो मी...
म्हणून मी फुलून यायचो..
शान पुण्यनगरीची जिथं सारसबाग मानाचा तुरा
कर जुळती दोन्ही मधोमध रावळात विघ्नहर्ता,
आनंदाची खैरात तळ्यात पुणेरी तोऱ्याचं प्रतिबिंब
"हिरवळी" सोबत गवसते जिथे मनाची प्रसन्नता..!!
मीच तर दोषी असतो,
प्रत्येक वेळेस...
विनाकारण तुला रडवायचे..
अन मग कोपऱ्यात जाऊन रडायचे..
नशिबही आज कसं
धाय मोकलून रडतंय,
शापित भविष्य जाणूनही
का पुन्हा प्रेमात पडतंय..!!
नाती सांगायची नसतात,स्वतःच समजायची असतात.
नाती सांगायची नसतात,स्वतःच समजायची असतात.
ओठांमधून न सागता,मनातून जपायची असतात।
तुझ्या प्रत्येक शब्दाला माझा होकार आहे
माझ्या प्रत्येक व्यथेला तुझाच आधार आहे..
इंद्रधनुष्याचे रंग खरंच कीती सुरेख दिसतात पण आपले डोळे ओले होतात जेव्हा ते आयुष्यात उतरतात सप्तरंगी इंद्रधनु आकाशातच चांगलं वाटतं आपल आयुष्य माञ आपल्याला एकाचं रंगाच हवं असतं.
ओठांमधून न सागता,मनातून जपायची असतात।
तुझ्या प्रत्येक शब्दाला माझा होकार आहे
माझ्या प्रत्येक व्यथेला तुझाच आधार आहे..
इंद्रधनुष्याचे रंग खरंच कीती सुरेख दिसतात पण आपले डोळे ओले होतात जेव्हा ते आयुष्यात उतरतात सप्तरंगी इंद्रधनु आकाशातच चांगलं वाटतं आपल आयुष्य माञ आपल्याला एकाचं रंगाच हवं असतं.
म्हणून तिच्या घरातले रडत नव्हते, फक्त तिच्यासाठीच..
म्हणून तिच्या घरातले रडत नव्हते, फक्त तिच्यासाठीच..
मग कधीतरी कुणाच्या तोंडून नाव ऐकायला मिळालं,
काय करते आता ती? कुठे आहे सध्या?
मग लक्षात आलं,
अरे! आपण तर पुरतेच विसरलो तिला...
खिशातून मोबाईल काढला,
तिचा नंबर शोधायला,
पण तिचा नंबरच लागला नाही...
कदाचित बदललेला नंबर माझ्याकडे नव्हता.
मग आणखी कुणाकडे तिचा नंबर भेटतोय का?
कारण तिची मनापासूनच आठवण येत होती,
न सांगता एकमेकांच्या मनातलं ओळखणारे,
असं नातं होतं आमचं, कुणाचीही नझर लागण्यासारखं...
पण असं काहीतरी घडलं,
आणि................
आता कशी असेल ती? कुठे असेल ती?
असे अनेकानेक प्रश्न डोक्‍यात येत राहीले...
आपणच सांगितलेलं तिला कि,
नेहमी तुझ्या सोबत असेन,
पण ती गोष्ट आपणच विसरलो...
मग तिच्या घरी सहजच फोन केला,
कसे आहेत सगळे, अशी विचारपूस करायला?
खरं तर फक्त तिच्यविषयी विचारायचं होतं,
विचारलं मग, कसे आहेत सगळे?
थोडं थांबून मग उत्तर आलं,
कि सगळे ठीक आहेत...,
माझी मैत्रीण काय म्हणते?
ती आता काय बोलणार?
आणि ती काही बोलू शकते का आता?
थोड्या शांततेनं मग मी विचारलं...
असं का म्हणताय?
अरे, ती काही बोलायला,
ती या जगात असायला तरी पाहिजे ना?
तुझी खूप रे वाट पाहिली तिनं,
अगदी शेवटच्या क्षणापर्यंत,
पण तू मात्र आला नाहीस....
तिला काहीतरी झालं होतं...
मी फक्त ऐकतच राहिलो,
शब्द तर बाहेर पडायलाच तयार नव्हते,
अश्रू मात्र भळाभळा वाहत होते....
मग आवाज आला, ऐकतोयस ना!!!
तू अजिबात वाईट वाटून घेऊ नकोस,
आणि दु:खीही होऊ नकोस,
असं तिनंच मला सांगितलंय तुला सांगायला...
आणि हो तुझ्यासाठी काहीतरी लिहून तिनं ठेवलंय,
ती म्हणालेली, माझी आठवण त्याला नक्की येईल,
आणि तो इथे फोन करेल, तेव्हा त्याला दे...
तुला जमेल तसं ये आणि घेऊन जा,
आणि मी फोन ठेवला....
तिनं घरीही सांगून ठेवलेलं,
मी गेल्यावर कुणीही रडायचं नाही,
नाहीतर तिही रडत राहणार, दु:खी राहणार,
म्हणून तिच्या घरातले रडत नव्हते,
फक्त तिच्यासाठीच......... !!!
मग मी तिच्या घरी जाऊन ती चिट्टी घेऊन आलो...
असं वाटतंय कि तू मला विसरलास मला...
अशीच सुरुवात होती...
कसा आहेस...?
मला माहित होतं...
तुला माझी आठवण कधी ना कधी नक्की येईल,
पण तू दु:खी होऊ नकोस,
स्व:ताची काळजी घे,
खूप मोठा हो,
स्व:ताची स्वप्नं पूर्ण कर,
तशी केली असशीलही...
खरं सांगू जाता जाता तुझी खूप आठवण येत होती,
कदाचित तू येशील म्हणून जीव तुझ्यात अडकून राहिला होता,
पण तू नाही आलास,
मग विचार केला,
तुझ्यासाठी जाता जाता काहीतरी बोलून जावं,
मला खात्री होती,
तू हे नक्की वाचशील !!!
या जन्मात मी तुझी होऊ शकली नाही.......
पण पुढच्या जन्मी माझा होशील ना रे?????..........
मग कधीतरी कुणाच्या तोंडून नाव ऐकायला मिळालं,
काय करते आता ती? कुठे आहे सध्या?
मग लक्षात आलं,
अरे! आपण तर पुरतेच विसरलो तिला...
खिशातून मोबाईल काढला,
तिचा नंबर शोधायला,
पण तिचा नंबरच लागला नाही...
कदाचित बदललेला नंबर माझ्याकडे नव्हता.
मग आणखी कुणाकडे तिचा नंबर भेटतोय का?
कारण तिची मनापासूनच आठवण येत होती,
न सांगता एकमेकांच्या मनातलं ओळखणारे,
असं नातं होतं आमचं, कुणाचीही नझर लागण्यासारखं...
पण असं काहीतरी घडलं,
आणि................
आता कशी असेल ती? कुठे असेल ती?
असे अनेकानेक प्रश्न डोक्‍यात येत राहीले...
आपणच सांगितलेलं तिला कि,
नेहमी तुझ्या सोबत असेन,
पण ती गोष्ट आपणच विसरलो...
मग तिच्या घरी सहजच फोन केला,
कसे आहेत सगळे, अशी विचारपूस करायला?
खरं तर फक्त तिच्यविषयी विचारायचं होतं,
विचारलं मग, कसे आहेत सगळे?
थोडं थांबून मग उत्तर आलं,
कि सगळे ठीक आहेत...,
माझी मैत्रीण काय म्हणते?
ती आता काय बोलणार?
आणि ती काही बोलू शकते का आता?
थोड्या शांततेनं मग मी विचारलं...
असं का म्हणताय?
अरे, ती काही बोलायला,
ती या जगात असायला तरी पाहिजे ना?
तुझी खूप रे वाट पाहिली तिनं,
अगदी शेवटच्या क्षणापर्यंत,
पण तू मात्र आला नाहीस....
तिला काहीतरी झालं होतं...
मी फक्त ऐकतच राहिलो,
शब्द तर बाहेर पडायलाच तयार नव्हते,
अश्रू मात्र भळाभळा वाहत होते....
मग आवाज आला, ऐकतोयस ना!!!
तू अजिबात वाईट वाटून घेऊ नकोस,
आणि दु:खीही होऊ नकोस,
असं तिनंच मला सांगितलंय तुला सांगायला...
आणि हो तुझ्यासाठी काहीतरी लिहून तिनं ठेवलंय,
ती म्हणालेली, माझी आठवण त्याला नक्की येईल,
आणि तो इथे फोन करेल, तेव्हा त्याला दे...
तुला जमेल तसं ये आणि घेऊन जा,
आणि मी फोन ठेवला....
तिनं घरीही सांगून ठेवलेलं,
मी गेल्यावर कुणीही रडायचं नाही,
नाहीतर तिही रडत राहणार, दु:खी राहणार,
म्हणून तिच्या घरातले रडत नव्हते,
फक्त तिच्यासाठीच......... !!!
मग मी तिच्या घरी जाऊन ती चिट्टी घेऊन आलो...
असं वाटतंय कि तू मला विसरलास मला...
अशीच सुरुवात होती...
कसा आहेस...?
मला माहित होतं...
तुला माझी आठवण कधी ना कधी नक्की येईल,
पण तू दु:खी होऊ नकोस,
स्व:ताची काळजी घे,
खूप मोठा हो,
स्व:ताची स्वप्नं पूर्ण कर,
तशी केली असशीलही...
खरं सांगू जाता जाता तुझी खूप आठवण येत होती,
कदाचित तू येशील म्हणून जीव तुझ्यात अडकून राहिला होता,
पण तू नाही आलास,
मग विचार केला,
तुझ्यासाठी जाता जाता काहीतरी बोलून जावं,
मला खात्री होती,
तू हे नक्की वाचशील !!!
या जन्मात मी तुझी होऊ शकली नाही.......
पण पुढच्या जन्मी माझा होशील ना रे?????..........
सर्व फुले जरी एकसारखी दिसत असली तरी
सर्व फुले जरी एकसारखी दिसत असली तरी
प्रत्येक फुले हि वेगळीच फुलत असतात
तू माझी कधीच आठवण काढत नाही
मग तुझ्या आठवणी तरी मला रोज का सतवत असतात...
प्रत्येक फुले हि वेगळीच फुलत असतात
तू माझी कधीच आठवण काढत नाही
मग तुझ्या आठवणी तरी मला रोज का सतवत असतात...
गुरुवार, २२ सप्टेंबर, २०११
९ नऊ तासाच्या प्रवासात..
मित्रांनो मी हा एक नवीन प्रयत्न केला आहे.. तुम्हाला कसा वाटला नक्की सांगा..
९ नऊ तासाच्या प्रवासात..
७ सात तास तर तू शांत होतीस..
० शून्यातून मी सुरवात केली..
२ दोन क्षण वाट पहिली..
3 तिनदा तुझ्या प्रेमात पडलो
९ नऊ तासाच्या प्रवासात..
१ एकदा मलाच शोधात राहिलो..
२ दोनदा तुझे सहकार्य मिळाले
० शून्यातून सुरवात केली...
७ सात तास तर तू शांत होतीस.
९ नऊ तासाच्या प्रवासात..
७ सात तास तर तू शांत होतीस..
० शून्यातून मी सुरवात केली..
२ दोन क्षण वाट पहिली..
3 तिनदा तुझ्या प्रेमात पडलो
९ नऊ तासाच्या प्रवासात..
१ एकदा मलाच शोधात राहिलो..
२ दोनदा तुझे सहकार्य मिळाले
० शून्यातून सुरवात केली...
७ सात तास तर तू शांत होतीस.
बुधवार, २१ सप्टेंबर, २०११
मराठी चारोळ्या
जमेल का ग तुला आता..
जुन्या आठवनींत हरवून जाणे..
आडकूशीला लपून छपून..
मला चोरून पाहणे..
आज ही तुझी मी..
आतुरतेने वाट पाहतो
तु आली नाहीस की..
हळूच डोळ्यातून अश्रु वाहतो
तुला ठेच लागताच..
इजा मला होई...
चुक काही तू करता...
सजा मला होई..
आज तु बोलता बोलता..
मध्येच अशी थबकलीस...
जशी तुझ्या मनात क्षणभर...
माझी आठवन जपलीस...
सरता सरेना ही रात्र...
आता स्वप्नांची चाहूल लागली..
दिवसा ढवळ्या मिरावलेली...
रात्री त्यांची काहूर माजली.
तू चिंब भिजाविस म्हणून,
मी थेंब होऊन बरसलो...
तुला भिजताना पाहायला मी..
त्या पावसाच्या सरीत लपून आलो..
लाल लाल लालीने
ओठ तुझे रंगलेले...
तुझ्या एका स्पर्शा साठी...
ओठ माझे आसुसलेले..
मनात सत्य असेल..
तर प्रत्येक गोष्टीला समोरे जाता येते..
कटू पणे वागाल तर...
सर्व काही निरर्थक होते..
जुन्या आठवनींत हरवून जाणे..
आडकूशीला लपून छपून..
मला चोरून पाहणे..
आज ही तुझी मी..
आतुरतेने वाट पाहतो
तु आली नाहीस की..
हळूच डोळ्यातून अश्रु वाहतो
तुला ठेच लागताच..
इजा मला होई...
चुक काही तू करता...
सजा मला होई..
आज तु बोलता बोलता..
मध्येच अशी थबकलीस...
जशी तुझ्या मनात क्षणभर...
माझी आठवन जपलीस...
सरता सरेना ही रात्र...
आता स्वप्नांची चाहूल लागली..
दिवसा ढवळ्या मिरावलेली...
रात्री त्यांची काहूर माजली.
तू चिंब भिजाविस म्हणून,
मी थेंब होऊन बरसलो...
तुला भिजताना पाहायला मी..
त्या पावसाच्या सरीत लपून आलो..
लाल लाल लालीने
ओठ तुझे रंगलेले...
तुझ्या एका स्पर्शा साठी...
ओठ माझे आसुसलेले..
मनात सत्य असेल..
तर प्रत्येक गोष्टीला समोरे जाता येते..
कटू पणे वागाल तर...
सर्व काही निरर्थक होते..
मराठी चारोळ्या
रोज वाटत निजताना
आज हि आकाशाला भिडणारी
छान छान स्वप्न पहावी
पूर्ण करण्याची जबाबदारी माझी
पण स्वप्न मात्र तुझ्या कुशीत दिसावी
मी अजूनही..
तुझ्या भेटीला आसुसलेला ..
तू आली नाहीस कि ...
प्रत्येक पापणीवर अश्रू तरळलेला ..
गर्दीत असूनही मी...
आता एकटा आहे...
तुझ्या आठवनिंनीच वेढलंय मला...
अन त्यात तूच फक्त आहेस...
आठवणींचा झुला...
गेला बघ आभाळा...
मला पुन्हा यायचं...
तुझ्या संगे झुलायला
कधी ओळखता नाही आले...
माझं मन तुझ्यातच गुंतलेले...
तू मात्र शोधात राहिलीस...
त्याला इकडे तिकडे..
तुझ्या साठी झालो होतो मी...
या जगाला अपरिचित...
तू सोडून दूर गेलीस..
अन पडलो होतो मी क्षणभर निपचित...
दर वेळी मी तुझी वाट,
पाहत थांबायचे ..
तू मात्र उशिरा येऊन...
तुझे हक्क लादायचे..
तुझी नजर चुकून बघताना...
मनात एक भीती होती...
पण तू पण मला पाहत असशील...
अशीच काही मनात नीती होती..
तू नटून थटून आलीस...
मनाचा माझ्या तर छेडल्यास...
रुंद तुझ्या कपाळावर...
माझ्या नावचा चंद्र कोरलास..
आज हि आकाशाला भिडणारी
छान छान स्वप्न पहावी
पूर्ण करण्याची जबाबदारी माझी
पण स्वप्न मात्र तुझ्या कुशीत दिसावी
मी अजूनही..
तुझ्या भेटीला आसुसलेला ..
तू आली नाहीस कि ...
प्रत्येक पापणीवर अश्रू तरळलेला ..
गर्दीत असूनही मी...
आता एकटा आहे...
तुझ्या आठवनिंनीच वेढलंय मला...
अन त्यात तूच फक्त आहेस...
आठवणींचा झुला...
गेला बघ आभाळा...
मला पुन्हा यायचं...
तुझ्या संगे झुलायला
कधी ओळखता नाही आले...
माझं मन तुझ्यातच गुंतलेले...
तू मात्र शोधात राहिलीस...
त्याला इकडे तिकडे..
तुझ्या साठी झालो होतो मी...
या जगाला अपरिचित...
तू सोडून दूर गेलीस..
अन पडलो होतो मी क्षणभर निपचित...
दर वेळी मी तुझी वाट,
पाहत थांबायचे ..
तू मात्र उशिरा येऊन...
तुझे हक्क लादायचे..
तुझी नजर चुकून बघताना...
मनात एक भीती होती...
पण तू पण मला पाहत असशील...
अशीच काही मनात नीती होती..
तू नटून थटून आलीस...
मनाचा माझ्या तर छेडल्यास...
रुंद तुझ्या कपाळावर...
माझ्या नावचा चंद्र कोरलास..
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
कवी - अज्ञात
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
कोळ्यांची मुम्बादेवी, हौसेने नटली,
बघता बघता इकडे, मुंबा नगरी वसली.
मराठमोळी माणसांची, मराठमोळी वस्ती.
कोणाची नाही फ़िकर, कोणाची नाही धास्ती.
मुंबईच्या नावाने, उजळला मराठी माथा.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
मुंबईच्या सुखापासुन, लांब तिथे दूर.
बिहार आणि यूपी मध्ये, होता भ्रष्टासुर.
त्यांच्या लोकांचे होते, जेवणाचे हाल.
सर्वांनी साद घातली, "बंबई हमें पाल".
मराठीने त्यांना दिला आपला अर्धा वाटा.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
मुंबईमध्ये हळुहळु, झाली भरभराट,
सर्वांना दिसे इथे, भाग्याची पहाट.
देशाच्या सर्व भागांतून, लोक इथे आले.
मुंबईने सर्वांना आपलंसं केले.
सारी तिची लेकरे, सर्वांची ती माता.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
टॅक्सीवाला सरदारजी, कलईवाला खान.
मुम्बईत पहायला मिळे, सगळा हिंदुस्तान.
मुंबईने सर्वांना, घेतलं आपल्या कुशीत,
घर दिलं, माया दिली, सगळे होते खुशीत.
मुंबईचे गुण गायी, सर्व येता जाता.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
आधी आधी वाटले, सारे मुंबईकर.
हळुहळु पाहुणा बसला छातीवर.
जिथे हवं थूंका, जसं हवं रहा,
मुंबई गेली खड्ड्यात, पैसा तेवढा पहा.
"यूपी बिहार के लियेही बंबई बना था."
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
बघता बघता मुंबईत, वाढु लागली गर्दी.
"गर्दीने तो बम्बई की, हालत पतली कर दी."
मुंबईत सगळीकडनं, माणसांचा लोंढा आला.
मुंबईतला मराठी, दिसेनासा झाला.
"तुम्ही कोण? मराठी? अंबरनाथला राहता?"
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
मुंबईतुन मराठी, झाली कुठे गुल?
मराठींनाच दाखवी बोर्ड "हाउस फ़ुल".
जे जे आले मुंबईला कामधन्द्यासाठी.
सीमापार केली त्यांनी माय मराठी.
मराठी मातीमध्ये, बाकीच्यांच्या बाता.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
म्हणायला मुंबई होती आर्थिक राजधानी.
पण तिची झोळी, सदैव रिकामी.
साद घाले दिल्लीला, बनवुन द्या हो रस्ते.
दिल्ली म्हणे नाक उडवुन, "माफ़ करो, नमस्ते.
सारा धन हमारा, पहलेही कहा था!"
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
मुंबईच्या जमीनीवर, गर्दी गेली वाढत.
बघवेना फुगलेल्या मुंबईची हालत.
जागोजागी फ़ेरीवाले, पावलोपावली घाण.
एकेकाळी होती जिथे सोन्याची खाण.
ज्यांना दिली माया, त्यांच्याच खाई लाथा.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
अमराठी वोटेबँकने रोवले इथे पाय.
तेव्हा त्यांच्या नेत्यांना, सुचला एक उपाय.
"चला आता मुंबईतुन आपले खिसे भरु.
मुंबईचे सुद्धा आता, यूपी बिहार करु.
मुम्बाईच्या जमीनीला नासवुया आता."
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
दिवसेंदिवस वाढत गेली, बाहेरच्यांची नशा.
बघता बघता मुंबईची, झाली दुर्दशा.
"अश्रू कोणी बघु नये, डोळे तिचे झाका.
दु:ख तिने सांगु नये, तोंड शिवून टाका."
चालु राहिला अखंडीत, लुटण्याचा सपाटा.
एक होती मुंबई. तिची ऐका गाथा.
मुंबईने जेव्हा आपली, व्यथा सांगितली,
मिडियाने देशामध्ये, जी आग ओतली.
आपल्या जागी मराठीच, झाला बंडखोर.
शिवरायांच्या जमिनीवर, मराठीच चोर?
मुंबईची कैफ़ियत, आता पुढे वाचा.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
आजही मराठी भाकर अर्धी अर्धी खाईल.
तुमच्या बरोबर मुंबईच्या, पदराखाली राहील.
पण आदर तिचा केला नाहीत, तर याद राखा!
सपाटुन पडेल, मराठी तडाखा.
घाईघाईत पकडायच्या, घराकडच्या वाटा.
एक होती मुंबई, तीची ऐका गाथा.
काय म्हणता नितिशजी, पासवान आणि लालु?
मराठींच्या व्यथेवर, राजकारण चालु?
बिहारमध्ये लावली तशी आग नका लाऊ.
संतांच्या महाराष्ट्राचा, अंत नका पाहु.
तुका म्हणे "नाठाळाच्या काठी हाणु माथा."
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
--
कवी - अज्ञात
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
कोळ्यांची मुम्बादेवी, हौसेने नटली,
बघता बघता इकडे, मुंबा नगरी वसली.
मराठमोळी माणसांची, मराठमोळी वस्ती.
कोणाची नाही फ़िकर, कोणाची नाही धास्ती.
मुंबईच्या नावाने, उजळला मराठी माथा.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
मुंबईच्या सुखापासुन, लांब तिथे दूर.
बिहार आणि यूपी मध्ये, होता भ्रष्टासुर.
त्यांच्या लोकांचे होते, जेवणाचे हाल.
सर्वांनी साद घातली, "बंबई हमें पाल".
मराठीने त्यांना दिला आपला अर्धा वाटा.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
मुंबईमध्ये हळुहळु, झाली भरभराट,
सर्वांना दिसे इथे, भाग्याची पहाट.
देशाच्या सर्व भागांतून, लोक इथे आले.
मुंबईने सर्वांना आपलंसं केले.
सारी तिची लेकरे, सर्वांची ती माता.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
टॅक्सीवाला सरदारजी, कलईवाला खान.
मुम्बईत पहायला मिळे, सगळा हिंदुस्तान.
मुंबईने सर्वांना, घेतलं आपल्या कुशीत,
घर दिलं, माया दिली, सगळे होते खुशीत.
मुंबईचे गुण गायी, सर्व येता जाता.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
आधी आधी वाटले, सारे मुंबईकर.
हळुहळु पाहुणा बसला छातीवर.
जिथे हवं थूंका, जसं हवं रहा,
मुंबई गेली खड्ड्यात, पैसा तेवढा पहा.
"यूपी बिहार के लियेही बंबई बना था."
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
बघता बघता मुंबईत, वाढु लागली गर्दी.
"गर्दीने तो बम्बई की, हालत पतली कर दी."
मुंबईत सगळीकडनं, माणसांचा लोंढा आला.
मुंबईतला मराठी, दिसेनासा झाला.
"तुम्ही कोण? मराठी? अंबरनाथला राहता?"
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
मुंबईतुन मराठी, झाली कुठे गुल?
मराठींनाच दाखवी बोर्ड "हाउस फ़ुल".
जे जे आले मुंबईला कामधन्द्यासाठी.
सीमापार केली त्यांनी माय मराठी.
मराठी मातीमध्ये, बाकीच्यांच्या बाता.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
म्हणायला मुंबई होती आर्थिक राजधानी.
पण तिची झोळी, सदैव रिकामी.
साद घाले दिल्लीला, बनवुन द्या हो रस्ते.
दिल्ली म्हणे नाक उडवुन, "माफ़ करो, नमस्ते.
सारा धन हमारा, पहलेही कहा था!"
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
मुंबईच्या जमीनीवर, गर्दी गेली वाढत.
बघवेना फुगलेल्या मुंबईची हालत.
जागोजागी फ़ेरीवाले, पावलोपावली घाण.
एकेकाळी होती जिथे सोन्याची खाण.
ज्यांना दिली माया, त्यांच्याच खाई लाथा.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
अमराठी वोटेबँकने रोवले इथे पाय.
तेव्हा त्यांच्या नेत्यांना, सुचला एक उपाय.
"चला आता मुंबईतुन आपले खिसे भरु.
मुंबईचे सुद्धा आता, यूपी बिहार करु.
मुम्बाईच्या जमीनीला नासवुया आता."
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
दिवसेंदिवस वाढत गेली, बाहेरच्यांची नशा.
बघता बघता मुंबईची, झाली दुर्दशा.
"अश्रू कोणी बघु नये, डोळे तिचे झाका.
दु:ख तिने सांगु नये, तोंड शिवून टाका."
चालु राहिला अखंडीत, लुटण्याचा सपाटा.
एक होती मुंबई. तिची ऐका गाथा.
मुंबईने जेव्हा आपली, व्यथा सांगितली,
मिडियाने देशामध्ये, जी आग ओतली.
आपल्या जागी मराठीच, झाला बंडखोर.
शिवरायांच्या जमिनीवर, मराठीच चोर?
मुंबईची कैफ़ियत, आता पुढे वाचा.
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
आजही मराठी भाकर अर्धी अर्धी खाईल.
तुमच्या बरोबर मुंबईच्या, पदराखाली राहील.
पण आदर तिचा केला नाहीत, तर याद राखा!
सपाटुन पडेल, मराठी तडाखा.
घाईघाईत पकडायच्या, घराकडच्या वाटा.
एक होती मुंबई, तीची ऐका गाथा.
काय म्हणता नितिशजी, पासवान आणि लालु?
मराठींच्या व्यथेवर, राजकारण चालु?
बिहारमध्ये लावली तशी आग नका लाऊ.
संतांच्या महाराष्ट्राचा, अंत नका पाहु.
तुका म्हणे "नाठाळाच्या काठी हाणु माथा."
एक होती मुंबई, तिची ऐका गाथा.
--
मंगळवार, २० सप्टेंबर, २०११
ती दिसायची मला बंद डोळ्याने
ती दिसायची मला बंद डोळ्याने
हव्या ह्व्याश्या स्वप्नांमध्ये
माझया घट्ट मिठीत विरघळताना
तिच्या कपाळावरची ती बट सावरताना
तिच्या ओढनिशी खेळताना
लाजत हस्ताना माझया बरोबर जगताना
तीच नसन् मी तीच असन केल
तिच्या अठवंनिंतून तिला जिवंत केल
एका विसंगतीला सुसंगत केल
मी स्वप्णाना जगत गेलो अस्तित्वाला विसरून
तिला स्मरत बसण्यापेक्षा तिचाच होऊन
विरहात जगन्या पेक्षा कल्पनेत जगून
हव्या ह्व्याश्या स्वप्नांमध्ये
माझया घट्ट मिठीत विरघळताना
तिच्या कपाळावरची ती बट सावरताना
तिच्या ओढनिशी खेळताना
लाजत हस्ताना माझया बरोबर जगताना
तीच नसन् मी तीच असन केल
तिच्या अठवंनिंतून तिला जिवंत केल
एका विसंगतीला सुसंगत केल
मी स्वप्णाना जगत गेलो अस्तित्वाला विसरून
तिला स्मरत बसण्यापेक्षा तिचाच होऊन
विरहात जगन्या पेक्षा कल्पनेत जगून
प्रत्येक जण कोणासाठी तरी झुरत असतो,
प्रत्येक जण कोणासाठी तरी झुरत असतो,
जसा पाऊस त्या सरींसाठी,
धरती त्या आकाशासाठी ,
सागर त्या किनाऱ्यावरच्या लाटेसाठी,
पण कोणाचेही प्रेम कधी अपुरे राहत नाही ,
कारण सर्वाना विश्वास असतो त्या मिलनाच्या क्षिताजाचा....
कुणीही यावं अन हळूचं वाजवून जावं
घंटा मंदिरातली आजकाल झालंय प्रेम,
निपजली चांगली तरंच मधुर घंटानाद
अन्यथा वाजवणाऱ्याचाही काय नेम..!!
जसा पाऊस त्या सरींसाठी,
धरती त्या आकाशासाठी ,
सागर त्या किनाऱ्यावरच्या लाटेसाठी,
पण कोणाचेही प्रेम कधी अपुरे राहत नाही ,
कारण सर्वाना विश्वास असतो त्या मिलनाच्या क्षिताजाचा....
कुणीही यावं अन हळूचं वाजवून जावं
घंटा मंदिरातली आजकाल झालंय प्रेम,
निपजली चांगली तरंच मधुर घंटानाद
अन्यथा वाजवणाऱ्याचाही काय नेम..!!
काय असतं प्रेम..??
मायेचा शीतल ओलावा की
अश्रूंचा हक्काचा गिलावा,
मनातली प्रेमळ भावना की
विरहातील विवंचना..!!
एक तळपत सूर्यकिरण की
धगीत जाळणारं सरपण,
रातीचा शांत चांदवा की
अगतिकतेतलं दुबळ मरण..!!
पवित्र असं गोमूत्र की
कोड्यात टाकणार सूत्र,
देव्हारीच्या देवाचं देवपण की
उकिरड्यावरचं मोकाट कूत्र..!!
शिंपल्यातला अनमोल मोती की
वाळवंटातील तप्त माती,
आठवणींनी भरलेलं हृदय की
श्वास संपलेली छाती..!!
पावसात भिजता चातक की
नशिबाने केलेलं पातक,
सुखदायी सुवर्ण सोहळा की
जन्मभराचं सुतक..!!
काय असतं प्रेम..??
अश्रूंचा हक्काचा गिलावा,
मनातली प्रेमळ भावना की
विरहातील विवंचना..!!
एक तळपत सूर्यकिरण की
धगीत जाळणारं सरपण,
रातीचा शांत चांदवा की
अगतिकतेतलं दुबळ मरण..!!
पवित्र असं गोमूत्र की
कोड्यात टाकणार सूत्र,
देव्हारीच्या देवाचं देवपण की
उकिरड्यावरचं मोकाट कूत्र..!!
शिंपल्यातला अनमोल मोती की
वाळवंटातील तप्त माती,
आठवणींनी भरलेलं हृदय की
श्वास संपलेली छाती..!!
पावसात भिजता चातक की
नशिबाने केलेलं पातक,
सुखदायी सुवर्ण सोहळा की
जन्मभराचं सुतक..!!
काय असतं प्रेम..??
प्रवासात सगळेच अनोळखी असतात ...!
प्रवासात सगळेच अनोळखी असतात ...!
म्हणून प्रवास टाळायचा नसतो ..
कारण त्यातला एक प्रवाशी ..
आपल्यासाठी थांबलेला असतो ...
जीवनात सगळंच मिळत नाही ..
म्हणून प्रयत्न सोडायचा नसतो ...
कुठल्यातरी वळणावर आपली वाट पाहणाराहि असतो ..
एखाद्याला आपलं करता आलं नाही ..
म्हणून जीव जाळायचा नसतो ...
जीवनाचं संपल्यावर आपण त्या व्यक्तीच्या सहवासालाही मुकतो ..
जगण्याचे संदर्भ असे क्षणाक्षणाला बदलतात ...
म्हणूनच माणसे उमलतात आणि फुले कोमेजतात ..
म्हणून प्रवास टाळायचा नसतो ..
कारण त्यातला एक प्रवाशी ..
आपल्यासाठी थांबलेला असतो ...
जीवनात सगळंच मिळत नाही ..
म्हणून प्रयत्न सोडायचा नसतो ...
कुठल्यातरी वळणावर आपली वाट पाहणाराहि असतो ..
एखाद्याला आपलं करता आलं नाही ..
म्हणून जीव जाळायचा नसतो ...
जीवनाचं संपल्यावर आपण त्या व्यक्तीच्या सहवासालाही मुकतो ..
जगण्याचे संदर्भ असे क्षणाक्षणाला बदलतात ...
म्हणूनच माणसे उमलतात आणि फुले कोमेजतात ..
आयुष्याने पुन्हा जगायला शिकवले.
सोडू नकोस ग कधी सखे मुलायम केस तुझे मोकळे
आधीचं झगमगाट सौंदर्याचा त्यात रेशमी हे सोनेरी,
सालस मुखडा खुलतो बटांच्या मोहक मिलाफात
नजर ठरत नाही बट सारताना जेव्हा होतेस तू बावरी..!!
सुखाचं पडणार हळुवार चांदण आयुष्याने पुन्हा पाहायला शिकवलं,
फुलाच्या वाटेवरचा प्रीतीचा गंध आयुष्याने पुन्हा घ्यायला शिकवलं,
आपल्यासारखी गोड माणस भेटत गेली आणि आयुष्याने पुन्हा जगायला शिकवले.
वले.
आधीचं झगमगाट सौंदर्याचा त्यात रेशमी हे सोनेरी,
सालस मुखडा खुलतो बटांच्या मोहक मिलाफात
नजर ठरत नाही बट सारताना जेव्हा होतेस तू बावरी..!!
सुखाचं पडणार हळुवार चांदण आयुष्याने पुन्हा पाहायला शिकवलं,
फुलाच्या वाटेवरचा प्रीतीचा गंध आयुष्याने पुन्हा घ्यायला शिकवलं,
आपल्यासारखी गोड माणस भेटत गेली आणि आयुष्याने पुन्हा जगायला शिकवले.
वले.
अगर बेटा वारस है,
अगर बेटा वारस है, तो बेटी पारस है l
अगर बेटा वंश है, तो बेटी अंश है l
अगर बेटा आन है, तो बेटी शान है l
अगर बेटा तन है, तो बेटी मन है l
अगर बेटा मान है, तो बेटी गुमान है l
अगर बेटा संस्कार, तो बेटी संस्कृति है l
अगर बेटा आग है, तो बेटी बाग़ है l
अगर बेटा दवा है, तो बेटी दुआ है l
अगर बेटा भाग्य है, तो बेटी विधाता है l
अगर बेटा शब्द है, तो बेटी अर्थ है l
अगर बेटा गीत है, तो बेटी संगीत है l
अगर बेटा प्रेम है, तो बेटी पूजा है l
अगर बेटा वंश है, तो बेटी अंश है l
अगर बेटा आन है, तो बेटी शान है l
अगर बेटा तन है, तो बेटी मन है l
अगर बेटा मान है, तो बेटी गुमान है l
अगर बेटा संस्कार, तो बेटी संस्कृति है l
अगर बेटा आग है, तो बेटी बाग़ है l
अगर बेटा दवा है, तो बेटी दुआ है l
अगर बेटा भाग्य है, तो बेटी विधाता है l
अगर बेटा शब्द है, तो बेटी अर्थ है l
अगर बेटा गीत है, तो बेटी संगीत है l
अगर बेटा प्रेम है, तो बेटी पूजा है l
सोमवार, १९ सप्टेंबर, २०११
किती सुंदर आहे हे जीवन,
किती सुंदर आहे हे जीवन,
स्वप्ना पलीकडे सगळे घडते,
कधी तरी विचारात असलेले क्षण मी आज जगते.
तू असताना मी हे जग विसरते,
फक्त तुझ्या सोबत ते क्षण सावरते,
कितीदा तरी माझ्यातच मी हरवते,
तुझ्या नजरेला नजर मिळताच मी नजर झुकवत,
मी अवस्थ, गोंधळलेली असते,
तू माझ्या विचारांची गती भापण्याच्या प्रयत्नात असतो,
तुला जसेच माझ्या मनातले गोंधळ कळते,
त्या क्षणी माझी मीच लाजते.
तू नसताना खूप काही बोलायचे असते,
पण मनातली गोष्ट मनातच राहते....
स्वप्ना पलीकडे सगळे घडते,
कधी तरी विचारात असलेले क्षण मी आज जगते.
तू असताना मी हे जग विसरते,
फक्त तुझ्या सोबत ते क्षण सावरते,
कितीदा तरी माझ्यातच मी हरवते,
तुझ्या नजरेला नजर मिळताच मी नजर झुकवत,
मी अवस्थ, गोंधळलेली असते,
तू माझ्या विचारांची गती भापण्याच्या प्रयत्नात असतो,
तुला जसेच माझ्या मनातले गोंधळ कळते,
त्या क्षणी माझी मीच लाजते.
तू नसताना खूप काही बोलायचे असते,
पण मनातली गोष्ट मनातच राहते....
हि नवी प्रभात , पण तेच आकाश,
हि नवी प्रभात , पण तेच आकाश,
तेच आहे घरटे आणि परत तेच कामाचे भार आज,
गरम गरम चहाच्या प्याल्याने केली आहे सुरवात,
बाप्पा आज चा दिवस असुदे खास,
सर्वाना दे शुभ दिवसाचा आशीर्वाद...
तेच आहे घरटे आणि परत तेच कामाचे भार आज,
गरम गरम चहाच्या प्याल्याने केली आहे सुरवात,
बाप्पा आज चा दिवस असुदे खास,
सर्वाना दे शुभ दिवसाचा आशीर्वाद...
हसणाऱ्या गुलाबाला दु :ख नसतं
आपलं नात वर्णन करण्याचा सखे
नको करू कधीचं मनातून अट्टाहास,
महानांची महानताही थकली जिथे
जेवढा वर्णावा तेवढा आभासी आभास..!!
हसणाऱ्या गुलाबाला दु :ख नसतं
असं आपल्याला वाटतं ,
पण त्याच दु:ख खरं कि खोटं
हे आपल्याला कुठे कळतं ?
नको करू कधीचं मनातून अट्टाहास,
महानांची महानताही थकली जिथे
जेवढा वर्णावा तेवढा आभासी आभास..!!
हसणाऱ्या गुलाबाला दु :ख नसतं
असं आपल्याला वाटतं ,
पण त्याच दु:ख खरं कि खोटं
हे आपल्याला कुठे कळतं ?
आयुष्यात प्रेम करून पहावंच...
आयुष्यात प्रेम करून पहावंच....
जमलं तर उत्तमच नाहीतर दुःख.. पण प्रयत्न केल्याचं समाधान लाभतं....
ओठांवरती आलेलं आपण जीभ चावून पचवून नेतो..
मनामधलं सारं काही नकळतपणे तिच्या डोळ्यांत पाहत उलगडत जातो..
समोरचं जाणून घ्यायला अधीर आपण, आणि काळीज कीराल्म गेलं तरी सोसणारे आपणच...
तरीही रांगत गेलेलं आपलं प्रेम, तिच्या आधाराची वाट पाहतं, आणि शेवटी स्वतःलाच उभं करून गातं...
जमलं तर उत्तमच नाहीतर दुःख.. पण प्रयत्न केल्याचं समाधान लाभतं....
ओठांवरती आलेलं आपण जीभ चावून पचवून नेतो..
मनामधलं सारं काही नकळतपणे तिच्या डोळ्यांत पाहत उलगडत जातो..
समोरचं जाणून घ्यायला अधीर आपण, आणि काळीज कीराल्म गेलं तरी सोसणारे आपणच...
तरीही रांगत गेलेलं आपलं प्रेम, तिच्या आधाराची वाट पाहतं, आणि शेवटी स्वतःलाच उभं करून गातं...
आज मी एकटा नाही
आज मी एकटा नाही
दुख आहे, एकांत आहे
एक संध्या सोबत निवांत आहे
एक स्तब्ध सांज-तारा आहे,
दूर सुटलेला किनारा आहे
या सर्वाहून ही मोठा असा आयुष्याचा पसारा आहे
एक वाट चुकलेला रस्ता आहे
आयुष्यभर खाल्लेल्या खस्ता आहेत
असे विचार मनी का, तर म्हणे मरण ही या कलयुगात स्वस्त आहे
दुख आहे, एकांत आहे
एक संध्या सोबत निवांत आहे
एक स्तब्ध सांज-तारा आहे,
दूर सुटलेला किनारा आहे
या सर्वाहून ही मोठा असा आयुष्याचा पसारा आहे
एक वाट चुकलेला रस्ता आहे
आयुष्यभर खाल्लेल्या खस्ता आहेत
असे विचार मनी का, तर म्हणे मरण ही या कलयुगात स्वस्त आहे
तुझे प्रेम म्हणजे, माझ्यासाठी नवा अनुभव आहे,
*
तुझे प्रेम म्हणजे, माझ्यासाठी नवा अनुभव आहे, कधी सुख तर कधी,आठवणीचा पुर आहे...
*
:तुला जेंव्हा माझा कंटाळा येईल त्याच क्षणी मी स्वत :ला संपवीन . तुला न आवडणारी गोष्ट सख्या ,तुझ्यासमोर मी कशी ठेवीन ?
*
l:मराठी चारोळी म्हणजे फेसबुकचा श्वास, मराठीचा ध्यास आयुष्या इतकाच खास, चारोळ्यांचा विश्वास....
तुझे प्रेम म्हणजे, माझ्यासाठी नवा अनुभव आहे, कधी सुख तर कधी,आठवणीचा पुर आहे...
*
:तुला जेंव्हा माझा कंटाळा येईल त्याच क्षणी मी स्वत :ला संपवीन . तुला न आवडणारी गोष्ट सख्या ,तुझ्यासमोर मी कशी ठेवीन ?
*
l:मराठी चारोळी म्हणजे फेसबुकचा श्वास, मराठीचा ध्यास आयुष्या इतकाच खास, चारोळ्यांचा विश्वास....
गर्ल्फ़्रेंड नसल्याचा आभीमान
अहो ऐकलं का ?
आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आम्च्या बाईक च्या मागच्या सीट वर धूळ नेहमीच असते
बसुन बसुन त्यावर एखादा संटा,तर कधी एखादी माशीच बसते
अणी बाईक पूस्ण्याचे आम्ही काधिच श्र म घेत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
सीनेमा बघायला आम्ही गॅंग मधे जातो
मस्त एक बास्केट पोपकोर्न तास भ र खातो
अणी बूड्ढि का बाल चा चिक्कट.वाडा काधिच घ्यावासा वाट्त नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
वीकएंड्ला आऊटींग कर.तो, फ़क्कत मित्रांबरोबर् च घालवतो
काही नाही तर मसऽत झोपा काढ्ड.तो
अणी रात्री बे रात्री काधिच कोणाला SMS करत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आम चे मोबाईल चे बिल फ़ार जास्त येत नाही,
दिवस भरात २-४ कॉल होतात, जे फ़क्कत घरी कींवा मीत्रांना असतात,
अणी आमचा फोन कधीच जास्त एंगएज येत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
मीत्रांच्या सगळ्या पल्यान मध्ये आम्ही शामील असतो,
कधीच दूसर्र्यांच्या पल्यान्स मध्ये तोंड घालत नाही,
सुट्टी आम्हाला कधीच एकांतात घालवावीशी वाटत नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
लोकांना टाळयायला आम्च्या कडे बाहाने नसतात,
आमचे तर बूवा अड्डे सग्ळ्यांनाच माहीत असतात,
अणी ठ. रल्या वेळेत तिथे जाणे जिवावर आले, तर त्याचा काहीच फ़रक पड्त नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
सुट्ट्या अणी एक तारखे शिवाय फ़ार से कॅलेंडर चे महत्व नस.ते,
बाकी लकश्यात ठेवण्या सारखी दोघा-चौघांची बरथडेट असते,
बाकी तारखा लकश्यात ठेवायची आम्हाला गरजच भासत नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आमचे रेस्टॉरंट चे बील्स फ़ार मोठे नसतात,
टपरी वरच्या कॉफ़ीतच जस्त गप्पा रंगतात,
अणी सि.सि. डि त जायची कधी गरजच भासत नाही,
कारण आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
बघीतलं नां, गर्ल्फ़्रेंड नसल्याचे बरेच फ़ायदे असतात,
तरी साले सगळे गर्ल्फ़्रेंड साठीच रडतात,
सांगा कोणी त्यांना, पांढरे हत्ती. फ़ार कामाचे नाही,
अणी अजून तरी आमचा यावरचा अभीमान गेलेला नाही,
कारण आम्हाला अजून तरी गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आम्च्या बाईक च्या मागच्या सीट वर धूळ नेहमीच असते
बसुन बसुन त्यावर एखादा संटा,तर कधी एखादी माशीच बसते
अणी बाईक पूस्ण्याचे आम्ही काधिच श्र म घेत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
सीनेमा बघायला आम्ही गॅंग मधे जातो
मस्त एक बास्केट पोपकोर्न तास भ र खातो
अणी बूड्ढि का बाल चा चिक्कट.वाडा काधिच घ्यावासा वाट्त नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
वीकएंड्ला आऊटींग कर.तो, फ़क्कत मित्रांबरोबर् च घालवतो
काही नाही तर मसऽत झोपा काढ्ड.तो
अणी रात्री बे रात्री काधिच कोणाला SMS करत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आम चे मोबाईल चे बिल फ़ार जास्त येत नाही,
दिवस भरात २-४ कॉल होतात, जे फ़क्कत घरी कींवा मीत्रांना असतात,
अणी आमचा फोन कधीच जास्त एंगएज येत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
मीत्रांच्या सगळ्या पल्यान मध्ये आम्ही शामील असतो,
कधीच दूसर्र्यांच्या पल्यान्स मध्ये तोंड घालत नाही,
सुट्टी आम्हाला कधीच एकांतात घालवावीशी वाटत नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
लोकांना टाळयायला आम्च्या कडे बाहाने नसतात,
आमचे तर बूवा अड्डे सग्ळ्यांनाच माहीत असतात,
अणी ठ. रल्या वेळेत तिथे जाणे जिवावर आले, तर त्याचा काहीच फ़रक पड्त नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
सुट्ट्या अणी एक तारखे शिवाय फ़ार से कॅलेंडर चे महत्व नस.ते,
बाकी लकश्यात ठेवण्या सारखी दोघा-चौघांची बरथडेट असते,
बाकी तारखा लकश्यात ठेवायची आम्हाला गरजच भासत नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आमचे रेस्टॉरंट चे बील्स फ़ार मोठे नसतात,
टपरी वरच्या कॉफ़ीतच जस्त गप्पा रंगतात,
अणी सि.सि. डि त जायची कधी गरजच भासत नाही,
कारण आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
बघीतलं नां, गर्ल्फ़्रेंड नसल्याचे बरेच फ़ायदे असतात,
तरी साले सगळे गर्ल्फ़्रेंड साठीच रडतात,
सांगा कोणी त्यांना, पांढरे हत्ती. फ़ार कामाचे नाही,
अणी अजून तरी आमचा यावरचा अभीमान गेलेला नाही,
कारण आम्हाला अजून तरी गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
जस मेल्याशिवा य स्वर्ग दिसत नाही!!!!
प्रेम म्हणजेकाय ते !!!!! जीव लावल्याशिव ाय समजत नाही !!! प्रेम म्हणजे कायते !!!!१ ओढीने जीव कासावीस झाल्याशिवा य समजत नाही !!! ...प्रेम म्हणजे काय ते !!!! जस मेल्याशिवा य स्वर्ग दिसत नाही!!!! प्रेम म्हणजे कायते !!! तिच्या सुखाशिवाय आपला घास गिळवत नाही!!!
हा एकच शब्द. तो वाचायला फक्त एक सेकंद लागतो. त्यावर 'विचार' करायला एक मिनिट. ते समजावून सांगायला एक तास. समजून घ्यायला एक दिवस. जाणून घ्यायला एक आठवडा आणि निभवायला एक 'जन्म'
सौंदर्य तुजे वाखण्याजोगे रूप तुझे पाहण्याजोगे ओठ तुझे गुलाबाचे डोळे तुझे मृगाचे केस तुझे मऊ मुलायम जसे स्पर्श मोर पिसांचे पाहताक्षणी मी हरवावे असे जादु तुझ्या नजरेचे माझ्यासाठी जिला तु बनविलास आभार मानु किती त्या देवाचे ....
हा एकच शब्द. तो वाचायला फक्त एक सेकंद लागतो. त्यावर 'विचार' करायला एक मिनिट. ते समजावून सांगायला एक तास. समजून घ्यायला एक दिवस. जाणून घ्यायला एक आठवडा आणि निभवायला एक 'जन्म'
सौंदर्य तुजे वाखण्याजोगे रूप तुझे पाहण्याजोगे ओठ तुझे गुलाबाचे डोळे तुझे मृगाचे केस तुझे मऊ मुलायम जसे स्पर्श मोर पिसांचे पाहताक्षणी मी हरवावे असे जादु तुझ्या नजरेचे माझ्यासाठी जिला तु बनविलास आभार मानु किती त्या देवाचे ....
तू समोर आला की
तुझ्यासाठी भावनांना
शब्दात मी मांडलं होतं
आभाळ भरून आलेलं प्रेम
धाराधारांतून सांडलं होतं
तू समोर आलास कि
आभाळ भरून येतं ,
कळतंच नाही मग
ते कधी रीत होतं !!!!!
शब्दात मी मांडलं होतं
आभाळ भरून आलेलं प्रेम
धाराधारांतून सांडलं होतं
तू समोर आलास कि
आभाळ भरून येतं ,
कळतंच नाही मग
ते कधी रीत होतं !!!!!
वेडे, तूच तर माझं जग आहेस...''
त्याच्या मिठीत विसावलेली ती
अचानक
त्याला
म्हणाली-
'' तूझं माझ्यावर जर खरचं प्रेम असेल तर सगळ्या जगाला सांगून दाखव...''
. . .
. . .
. . .
तिच्याकडे
वळून तो
हळूच तिच्या कानात बोलला-
'' I love you..''
. . . .
. . . .
ती म्हणाली-
'' हे काय करतोयस..?''
.
.
.
.
.
तो तिला जवळ घेऊन म्हणाला-'' वेडे, तूच तर माझं जग आहेस...''
अचानक
त्याला
म्हणाली-
'' तूझं माझ्यावर जर खरचं प्रेम असेल तर सगळ्या जगाला सांगून दाखव...''
. . .
. . .
. . .
तिच्याकडे
वळून तो
हळूच तिच्या कानात बोलला-
'' I love you..''
. . . .
. . . .
ती म्हणाली-
'' हे काय करतोयस..?''
.
.
.
.
.
तो तिला जवळ घेऊन म्हणाला-'' वेडे, तूच तर माझं जग आहेस...''
Ji manasa havishi vatatat
Ji manasa havishi vatatat, Ti manasa bhetat nahi,
Ji manasa nakoshi vatatat, Tyancha sahvas sampat nahi,
Jyanchyakade javese va tate, Tyanchyakade jane jamat nahi,
Jyanchyakade jau naye ase vatate, Tyanchyakade javech lagate
Jeva jivnacha khara arth samjato, Teva kaal sampalela asto,
Nasheeb he asach asata, Tyanchyashi japanach vagav lagat ..... .
Jikade neyeel ,tikade javach lagata ......
vaman rao pai
Ji manasa nakoshi vatatat, Tyancha sahvas sampat nahi,
Jyanchyakade javese va tate, Tyanchyakade jane jamat nahi,
Jyanchyakade jau naye ase vatate, Tyanchyakade javech lagate
Jeva jivnacha khara arth samjato, Teva kaal sampalela asto,
Nasheeb he asach asata, Tyanchyashi japanach vagav lagat ..... .
Jikade neyeel ,tikade javach lagata ......
vaman rao pai
आज माझ्या मैत्रिणीचा वाढदिवस आहे
ताई : दादा आज माझ्या मैत्रिणीचा वाढदिवस आहे, काय भेट देऊ ?
दादा : दिसायला कशी आहे ?
ताई : एकदम झक्कास
दादा : मग माझा नंबर दे. :)
दादा : दिसायला कशी आहे ?
ताई : एकदम झक्कास
दादा : मग माझा नंबर दे. :)
सुंदरमुलीभाव खातात...
सुंदरमुलीभाव
खातात...
सहज दर्शन
द्यायला महाग
का होतात?
'सुंदर आहेस' म्हटलं
की तेव्हा नाक
मुरडतात...
पण पुन्हा
पुन्हा जाउन
आरशात का
पहातात?
सुंदरमुलीबोलायला जड
होतात...
पण झलक
द्यायला आतुर
का असतात?
सुंदरमुलीशेफारून
जातात...
'कौतुक' करणाऱ्यालाच
कमी का लेखतात?
'मला आवडलं
नाही' हमखास
सांगतात...
पण 'पुन्हा
बोलायची' वाट
का पहातात?
खातात...
सहज दर्शन
द्यायला महाग
का होतात?
'सुंदर आहेस' म्हटलं
की तेव्हा नाक
मुरडतात...
पण पुन्हा
पुन्हा जाउन
आरशात का
पहातात?
सुंदरमुलीबोलायला जड
होतात...
पण झलक
द्यायला आतुर
का असतात?
सुंदरमुलीशेफारून
जातात...
'कौतुक' करणाऱ्यालाच
कमी का लेखतात?
'मला आवडलं
नाही' हमखास
सांगतात...
पण 'पुन्हा
बोलायची' वाट
का पहातात?
गेले दोन दिवस झोप नाही, कामात लक्ष नाही...
गेले दोन दिवस झोप नाही, कामात लक्ष नाही...
तिच्याशी बोलल्याशिवाय राहवत नाही..
पण प्रत्येकवेळी कुठले कारण शोधू?
अन तिने फोन उचलल्यावर माझे ततपप कसे थांबवू?
बोलायचे असते एक, अन निघते ओठांतून भलतेच..
ती स्वतःतच मग्न, पण कळतं तिलाही सगळं..
तिला राग येईल असे वागून फायदा नाही,
अन इथे माझ्या अस्वस्थतेला तिच्याशिवाय उपाय नाही!
बहाणे तयार करून ठेवतोय, देव पाण्यात घालून बसलोय,
ती प्रसन्न व्हावी ह्याकरिता आराधना करतोय..
दिवसाची रात्र अन रात्रीचा दिवस, तिचेच स्मरण अन तिचेच चिंतन..
एकदा हो म्हणाली कि चिंता मिटली,
पण ती वेळ लवकर यावी इतकीच माझी घाई!
तिच्याशी बोलल्याशिवाय राहवत नाही..
पण प्रत्येकवेळी कुठले कारण शोधू?
अन तिने फोन उचलल्यावर माझे ततपप कसे थांबवू?
बोलायचे असते एक, अन निघते ओठांतून भलतेच..
ती स्वतःतच मग्न, पण कळतं तिलाही सगळं..
तिला राग येईल असे वागून फायदा नाही,
अन इथे माझ्या अस्वस्थतेला तिच्याशिवाय उपाय नाही!
बहाणे तयार करून ठेवतोय, देव पाण्यात घालून बसलोय,
ती प्रसन्न व्हावी ह्याकरिता आराधना करतोय..
दिवसाची रात्र अन रात्रीचा दिवस, तिचेच स्मरण अन तिचेच चिंतन..
एकदा हो म्हणाली कि चिंता मिटली,
पण ती वेळ लवकर यावी इतकीच माझी घाई!
स्मार्ट मुलगा + स्मार्ट मुलगी = रोमान्स
आता मी मलाच शोधतोय..
या अवघड वाटेवर...
तुझी कुठवर साथ लाभेल..
मला आता मी शेवटच्या वाटेवर..
स्मार्ट मुलगा + स्मार्ट मुलगी = रोमान्स
स्मार्ट मुलगा + ढ मुलगी = लफडं
ढ मुलगा + स्मार्ट मुलगी = लग्न
ढ मुलगा + ढ मुलगी = विवाहपूर्व 'संकट
या अवघड वाटेवर...
तुझी कुठवर साथ लाभेल..
मला आता मी शेवटच्या वाटेवर..
स्मार्ट मुलगा + स्मार्ट मुलगी = रोमान्स
स्मार्ट मुलगा + ढ मुलगी = लफडं
ढ मुलगा + स्मार्ट मुलगी = लग्न
ढ मुलगा + ढ मुलगी = विवाहपूर्व 'संकट
आठवणी मोत्याच्या हार प्रमाणे असतात,
तुझ्या त्या शब्दाने
मन माझ हेलावल
त्या अंतरीच्या जखमेन
भरून न यायचं ठरवलं
चार दिवस तुझ्या सोबत...
मी मलाच विसरून गेलो..
तू गेलीस निघून दूर...
पण मी तिथेच विरून गेलो...
तू येणार म्हणून सख्या ,
मी पावसाला जायला सांगितल ... त्याने मात्र मला..
तुला भिजवायला सांगितल !!!
आठवणी मोत्याच्या हार प्रमाणे असतात,
डोर जशीच तुटते सगळेच विसखटतात....
मन माझ हेलावल
त्या अंतरीच्या जखमेन
भरून न यायचं ठरवलं
चार दिवस तुझ्या सोबत...
मी मलाच विसरून गेलो..
तू गेलीस निघून दूर...
पण मी तिथेच विरून गेलो...
तू येणार म्हणून सख्या ,
मी पावसाला जायला सांगितल ... त्याने मात्र मला..
तुला भिजवायला सांगितल !!!
आठवणी मोत्याच्या हार प्रमाणे असतात,
डोर जशीच तुटते सगळेच विसखटतात....
तुझ्या बद्दल लिहायचे ठरवले
तुझ्या हसण्यात होती..
चंद्र तार्यांची सुंदर आरास... तू रुसलीस कि...
व्हायची अमावसेची रात..
काल मी साबणाच्या पाण्याला... फुगे होऊन उडताना पहिले..
त्या प्रत्येक निर्जीव फुग्याला.. सप्तरंगात नटलेला पाहिले...
तुझ्या बद्दल लिहायचे ठरवले .. कि माझे शब्द पुढे पुढे सरावतात.. मी आधी मी आधी म्हणत...
मग स्वतःच शहाण्या सारखे वागतात
चंद्र तार्यांची सुंदर आरास... तू रुसलीस कि...
व्हायची अमावसेची रात..
काल मी साबणाच्या पाण्याला... फुगे होऊन उडताना पहिले..
त्या प्रत्येक निर्जीव फुग्याला.. सप्तरंगात नटलेला पाहिले...
तुझ्या बद्दल लिहायचे ठरवले .. कि माझे शब्द पुढे पुढे सरावतात.. मी आधी मी आधी म्हणत...
मग स्वतःच शहाण्या सारखे वागतात
नाही आली ढेकर, नाही ओलावले ओठ,
पुरा रिता झाली पियुनिया मधुघट,
नाही आली ढेकर, नाही ओलावले ओठ,
मोगऱ्याच्या फुलाने भरला देऊळाचा गाभारा,
नाही सुवासाची लाट, नाही सुगंधाचा वारा,
चंद्राच्या शितलतेत नाहून निघाले जग,
तरी कुठे सापडेना एक श्वास निवांत,
गळा दाटे हुंदका , अश्रू वाहे झरझरा,
अंतरीच्या दरीत नाही मायेचा वारा,
ज्यात काही नसते त्यात शोधतो आम्ही,
कुबेराच्या तीजोरीतुन ही रिकामे परततो आम्ही ,
कोण्या एका भिखाऱ्याला सापडला हिरा,
फाटक्या त्याच्या झोळीत नाही त्याला हि थारा.............
नाही आली ढेकर, नाही ओलावले ओठ,
मोगऱ्याच्या फुलाने भरला देऊळाचा गाभारा,
नाही सुवासाची लाट, नाही सुगंधाचा वारा,
चंद्राच्या शितलतेत नाहून निघाले जग,
तरी कुठे सापडेना एक श्वास निवांत,
गळा दाटे हुंदका , अश्रू वाहे झरझरा,
अंतरीच्या दरीत नाही मायेचा वारा,
ज्यात काही नसते त्यात शोधतो आम्ही,
कुबेराच्या तीजोरीतुन ही रिकामे परततो आम्ही ,
कोण्या एका भिखाऱ्याला सापडला हिरा,
फाटक्या त्याच्या झोळीत नाही त्याला हि थारा.............
कसं असत ना प्रेम आधी पडायचं नसतं
कसं असत ना प्रेम
आधी पडायचं नसतं
अन पडल कि फक्त रडायचं असतं......
अचानक कुणीतरी आयुष्यात येत
अन म्हणत मी तुज्यावर खूप करतो
रात्र रात्र जागतो तुज्या आठवणीत
आणि आसवांना तर बांधच नसतो...
मग चालू होतात गप्पा दोघान मध्ये
तू काय करतोस.....मी काय करते....
हळू हळू मैत्री हि होते.....
मग मैत्री म्हणून एका सकाळी
कॉफी साठी भेट हि ठरते...
पहिली भेट दोघानाही तेवढीच उत्सुकता
पहिल्यांदाच भेटतो आहोत न बघता......
हजार प्रश्न मनात डोकावतात,
पाहिलं कोण बोलणार हा प्रश्न ?
तो सराईत पणे विषय हाताळतो
पाहिलं वाक्य तू संदीप खरेंची गाणी ऐकली आहेत
ती मानेनेच नकार देते......
तो तिला संदीप खरेंची साँग देतो.....
लागते अनाम ओढ श्वासाना.....
येत असे उगाच कंप ओठांना
होई का असे तुलाच स्मरताना
ती भेट संदीप खरेंच्या गाण्यावर
संपते कि चालू होते ???
तीही ते गाणे रोज ऐकते......त्यातील तीच आवडत कडव
मी असा जरी नीजेस पारखा
रात्रीला टाळतोच सारखा
स्वप्न जागती उगाच निजताना...
तिला त्याची खूप खूप आठवण येते
तिचा त्याला massage जातो
I miss u .........माहित नाही का?
आधी पडायचं नसतं
अन पडल कि फक्त रडायचं असतं......
अचानक कुणीतरी आयुष्यात येत
अन म्हणत मी तुज्यावर खूप करतो
रात्र रात्र जागतो तुज्या आठवणीत
आणि आसवांना तर बांधच नसतो...
मग चालू होतात गप्पा दोघान मध्ये
तू काय करतोस.....मी काय करते....
हळू हळू मैत्री हि होते.....
मग मैत्री म्हणून एका सकाळी
कॉफी साठी भेट हि ठरते...
पहिली भेट दोघानाही तेवढीच उत्सुकता
पहिल्यांदाच भेटतो आहोत न बघता......
हजार प्रश्न मनात डोकावतात,
पाहिलं कोण बोलणार हा प्रश्न ?
तो सराईत पणे विषय हाताळतो
पाहिलं वाक्य तू संदीप खरेंची गाणी ऐकली आहेत
ती मानेनेच नकार देते......
तो तिला संदीप खरेंची साँग देतो.....
लागते अनाम ओढ श्वासाना.....
येत असे उगाच कंप ओठांना
होई का असे तुलाच स्मरताना
ती भेट संदीप खरेंच्या गाण्यावर
संपते कि चालू होते ???
तीही ते गाणे रोज ऐकते......त्यातील तीच आवडत कडव
मी असा जरी नीजेस पारखा
रात्रीला टाळतोच सारखा
स्वप्न जागती उगाच निजताना...
तिला त्याची खूप खूप आठवण येते
तिचा त्याला massage जातो
I miss u .........माहित नाही का?
I Love You... I Love You...||२||
तीन शब्दांत, एका दमात....
बोलून जातो मी...
एक या जीवनात, एक या मिलनात...
बोलून जातो मी...
I Love You... I Love You...||धृ||
तुझे ते हसणे सखे.. तुझे ते लाजणे..
तुझे ते हसणे सखे.. तुझे ते लाजणे..
तुझ्या प्रीतीची ओढ ती.. हरखून जाई मी...
I Love You... I Love You...||१||
तू आलीस सामोरी, तू गेलीस निघुनी..(२ वेळा)
तुझी तसबीर ठेवून हृदयाजवळ, आळवीत ते शब्द मी..
I Love You... I Love You...||२||
साजणी अशी तू कशी, झुरवी मला सारखी..(२ वेळा)
माझ्या मनीची स्पंदने, जाणवू तुला मी कशी..
I Love You... I Love You...
गंध प्रेमाचा, गंध तुझ्या ओढीचा दरवळे मनी माझ्या..(२ वेळा)
प्रश्न अनेक, रात्री अनेक, तुझीच स्वप्ने ती एकच नयनी माझ्या..
I Love You... I Love You...||३||
तीन शब्दांत, एका दमात....
बोलून जातो मी...
एक या जीवनात, एक या मिलनात...
बोलून जातो मी...
I Love You... I Love You.
बोलून जातो मी...
एक या जीवनात, एक या मिलनात...
बोलून जातो मी...
I Love You... I Love You...||धृ||
तुझे ते हसणे सखे.. तुझे ते लाजणे..
तुझे ते हसणे सखे.. तुझे ते लाजणे..
तुझ्या प्रीतीची ओढ ती.. हरखून जाई मी...
I Love You... I Love You...||१||
तू आलीस सामोरी, तू गेलीस निघुनी..(२ वेळा)
तुझी तसबीर ठेवून हृदयाजवळ, आळवीत ते शब्द मी..
I Love You... I Love You...||२||
साजणी अशी तू कशी, झुरवी मला सारखी..(२ वेळा)
माझ्या मनीची स्पंदने, जाणवू तुला मी कशी..
I Love You... I Love You...
गंध प्रेमाचा, गंध तुझ्या ओढीचा दरवळे मनी माझ्या..(२ वेळा)
प्रश्न अनेक, रात्री अनेक, तुझीच स्वप्ने ती एकच नयनी माझ्या..
I Love You... I Love You...||३||
तीन शब्दांत, एका दमात....
बोलून जातो मी...
एक या जीवनात, एक या मिलनात...
बोलून जातो मी...
I Love You... I Love You.
मनीच्या शिंपल्याला प्रतीक्षा २ थेंबांची
आठवतंय का सख्ये खांद्यावर
डोक ठेवून तुज ते निजण
अन तुज निजण पाहून
मी हळूच स्वप्नात जाण
मनीच्या शिंपल्याला प्रतीक्षा २ थेंबांची
पण थेंब नसतील ते असतील २ अश्रू,
प्राक्तन हेचं जिथे हरला प्रीतीचा हर उपाय
पावसापारी आता भिजवतील दु:खाश्रू..!!
डोक ठेवून तुज ते निजण
अन तुज निजण पाहून
मी हळूच स्वप्नात जाण
मनीच्या शिंपल्याला प्रतीक्षा २ थेंबांची
पण थेंब नसतील ते असतील २ अश्रू,
प्राक्तन हेचं जिथे हरला प्रीतीचा हर उपाय
पावसापारी आता भिजवतील दु:खाश्रू..!!
नजरा नजर ... क्लिअर आपली लाईन
लगन सराई
बायको अन साई
मेंदी मुरेल...
सासरा अन सासूबाई
लायटावाली छत्री
घोडी,वाजंत्री
पेल कोणी.. बिन पेल
थंड दारू.. संत्री
फटाके रंगीत
सनई संगीत
अत्तर दरवळ ...
मंत्रावाला पंडित
नवरी -नवरदेव
भजे, बुंदी, शेव
अक्षद टाकून ....
पंगत सोडून बुफेत जेव
नवरीची बहिण
लिपस्टिक मैत्रीण
नजरा नजर ...
क्लिअर आपली लाईन
निघाची घाई
झाली बिदाई
मिशन-ए-लगीन
सुरु लगीन सराई
बायको अन साई
मेंदी मुरेल...
सासरा अन सासूबाई
लायटावाली छत्री
घोडी,वाजंत्री
पेल कोणी.. बिन पेल
थंड दारू.. संत्री
फटाके रंगीत
सनई संगीत
अत्तर दरवळ ...
मंत्रावाला पंडित
नवरी -नवरदेव
भजे, बुंदी, शेव
अक्षद टाकून ....
पंगत सोडून बुफेत जेव
नवरीची बहिण
लिपस्टिक मैत्रीण
नजरा नजर ...
क्लिअर आपली लाईन
निघाची घाई
झाली बिदाई
मिशन-ए-लगीन
सुरु लगीन सराई
फटाके रंगीत सनई संगीत
फटाके रंगीत
सनई संगीत
अत्तर दरवळ ...
मंत्रावाला पंडित
नवरी -नवरदेव
भजे, बुंदी, शेव
अक्षद टाकून ....
पंगत सोडून बुफेत जेव
नवरीची बहिण
लिपस्टिक मैत्रीण
नजरा नजर ...
क्लिअर आपली लाईन
सनई संगीत
अत्तर दरवळ ...
मंत्रावाला पंडित
नवरी -नवरदेव
भजे, बुंदी, शेव
अक्षद टाकून ....
पंगत सोडून बुफेत जेव
नवरीची बहिण
लिपस्टिक मैत्रीण
नजरा नजर ...
क्लिअर आपली लाईन
दादर,बोरीवली कधी चर्च गेट व्हावी
दादर,बोरीवली कधी चर्च गेट व्हावी
तुझी भेट व्हावी तरी न थेट व्हावी
दादर,बोरीवली कधी चर्च गेट व्हावी
बागेत उभा मी तू पुन्हा थोडी लेट यावी
मग पापणी तुझी उगाच वेट व्हावी
कारणे अशीही दाखविता तू मंजुळा
तापलेली जिव्हा माझी चेक मेट व्हावी
गुलाब दमलेला मग तुझ्या पुढ्यात ठेवावा
वाया गेलेली वेळ ती पुन्हा सेट व्हावी
हळुवार स्पंदने ती बोईंग किवा जेट व्हावी
तुझी भेट व्हावी अशी तुझ्या माझ्यात ग्रेट व्हावी
तुझी भेट व्हावी तरी न थेट व्हावी
दादर,बोरीवली कधी चर्च गेट व्हावी
बागेत उभा मी तू पुन्हा थोडी लेट यावी
मग पापणी तुझी उगाच वेट व्हावी
कारणे अशीही दाखविता तू मंजुळा
तापलेली जिव्हा माझी चेक मेट व्हावी
गुलाब दमलेला मग तुझ्या पुढ्यात ठेवावा
वाया गेलेली वेळ ती पुन्हा सेट व्हावी
हळुवार स्पंदने ती बोईंग किवा जेट व्हावी
तुझी भेट व्हावी अशी तुझ्या माझ्यात ग्रेट व्हावी
स्वप्न आणि सत्य ,, यामध्ये फक्त एकच रेषा..
स्वप्न आणि सत्य ,,
यामध्ये फक्त एकच रेषा..
सत्य म्हणजे वस्तूस्थिती,,
अन स्वप्न म्हणजे असीम आशा..
छुन छुन करीत पैजण तुझे....
सैर वैर घुमले अंगण...
तुझ्या बोबड्या स्वरांनी... आठवले माझे बालपण...
ओठावरचा तील तुझ्या..
मोहून घेतो मजला...
स्पर्श करण्यास त्यास..
माझा ओठ हि आतुरलेला..
यामध्ये फक्त एकच रेषा..
सत्य म्हणजे वस्तूस्थिती,,
अन स्वप्न म्हणजे असीम आशा..
छुन छुन करीत पैजण तुझे....
सैर वैर घुमले अंगण...
तुझ्या बोबड्या स्वरांनी... आठवले माझे बालपण...
ओठावरचा तील तुझ्या..
मोहून घेतो मजला...
स्पर्श करण्यास त्यास..
माझा ओठ हि आतुरलेला..
निघूनी कधी तू गेलीस ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
मन हळवे
मन हळवे
तुज आठवणे सोडे ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
फुलवला जिथे तू मोगरा
सुगंधिले कधी ज्या कळ्या
गंध अजूनी देतात ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
गायला जिथे तू मारवा
छेडल्या कधी ज्या तारा
गीत अजूनी गातात ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
स्पर्शिले जिथे तू देहा
चुंबिले कधी ज्या ओठा
थर्रथर अजूनी होतात ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
घेतला जिथे तू विसावा
मळल्या कधी ज्या वाटा
वाट अजूनी बघतात ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
उरल्या मनी आठव तुझ्या
त्याच आता सखी माझ्या
संग अशी करतात ना
जशी..
निघूनी कधी तू गेलीस ना
मन हळवे
मन हळवे
तुज आठवणे सोडे ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
फुलवला जिथे तू मोगरा
सुगंधिले कधी ज्या कळ्या
गंध अजूनी देतात ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
गायला जिथे तू मारवा
छेडल्या कधी ज्या तारा
गीत अजूनी गातात ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
स्पर्शिले जिथे तू देहा
चुंबिले कधी ज्या ओठा
थर्रथर अजूनी होतात ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
घेतला जिथे तू विसावा
मळल्या कधी ज्या वाटा
वाट अजूनी बघतात ना
निघूनी जरी तू गेलीस ना
उरल्या मनी आठव तुझ्या
त्याच आता सखी माझ्या
संग अशी करतात ना
जशी..
निघूनी कधी तू गेलीस ना
त्या दिवशी महत्वाचं बोलणं अर्धच राहिलं..
संध्याकाळ होतेय
वादळ घोंघावतंय
मी गच्चीत उभी
मृदगंध नकोसा वाटतोय
त्या दिवशी महत्वाचं बोलणं अर्धच राहिलं..
तू कॉल करणार होतास..
भरलेलं आभाळ गप्पं कोसळतंय
पाकोळ्या भिरभिरताहेत
माझं लक्ष वारंवार फोनकडे
गार वारा झोंबतोय
बिझी असशील पण तरीही..
तू कॉल करणार होतास..
शेवटचा किरण धरतीला भेटून चाललाय
पक्षी घरट्याकडे निघालेत
घरांमध्ये दिवे लागलेत
ओला पाऊस जाळतोय
मीच कॉल केला असता पण..
तू कॉल करणार होतास..
झाडांमध्ये रात्र विसावलीय
विजा चमकताहेत
मी अजूनही गच्चीवरच
टिटवीचा आवाज छळतोय
तुला ठाऊक आहे,मी काळजी करते..
तू कॉल करणार होतास..
सगळीकडे अंधार झालाय अन चिखलही
एकेक पायरी उतरणं जड जातंय
स्वप्नात तरी भेटशील ?
ठीक आहे,आज नाही तर पुन्हा कधीतरी..
तू कॉल करणार होतास..
पण,कदाचित डेड असेल..फोन....की....आपलं नातं ?
वादळ घोंघावतंय
मी गच्चीत उभी
मृदगंध नकोसा वाटतोय
त्या दिवशी महत्वाचं बोलणं अर्धच राहिलं..
तू कॉल करणार होतास..
भरलेलं आभाळ गप्पं कोसळतंय
पाकोळ्या भिरभिरताहेत
माझं लक्ष वारंवार फोनकडे
गार वारा झोंबतोय
बिझी असशील पण तरीही..
तू कॉल करणार होतास..
शेवटचा किरण धरतीला भेटून चाललाय
पक्षी घरट्याकडे निघालेत
घरांमध्ये दिवे लागलेत
ओला पाऊस जाळतोय
मीच कॉल केला असता पण..
तू कॉल करणार होतास..
झाडांमध्ये रात्र विसावलीय
विजा चमकताहेत
मी अजूनही गच्चीवरच
टिटवीचा आवाज छळतोय
तुला ठाऊक आहे,मी काळजी करते..
तू कॉल करणार होतास..
सगळीकडे अंधार झालाय अन चिखलही
एकेक पायरी उतरणं जड जातंय
स्वप्नात तरी भेटशील ?
ठीक आहे,आज नाही तर पुन्हा कधीतरी..
तू कॉल करणार होतास..
पण,कदाचित डेड असेल..फोन....की....आपलं नातं ?
मिठीतला स्वर्ग अनुभवायला सये
मिठीतला स्वर्ग अनुभवायला सये
मला तुझ्या मिठीत यावंसं वाटतं
पण या जालीम लोकांच्या दुनियेत
यांच्याच कायद्याने राहावं लागतं...
मला तुझ्या मिठीत यावंसं वाटतं
पण या जालीम लोकांच्या दुनियेत
यांच्याच कायद्याने राहावं लागतं...
कांटों के दिए ज़ख्म तो भर जाते हैं जल्दी ;
कांटों के दिए ज़ख्म तो भर जाते हैं जल्दी ;
जो मिला करते फूलों से ,उन्हें नासूर कहते हैं .
जिगर पे ज़ख्म होता है ,कलम से खून बहता है ;
जहाँ शायर की हो खेती ,मोहब्बत उसको कहते हैं.
जो मिला करते फूलों से ,उन्हें नासूर कहते हैं .
जिगर पे ज़ख्म होता है ,कलम से खून बहता है ;
जहाँ शायर की हो खेती ,मोहब्बत उसको कहते हैं.
मी सुखी होईन, जर तु माझाच झालास तर..!"
तुझा स्पर्श जाणता आला तर..
किती बरं होईल, जर मन वाचता अलं तर...
शब्दांपलिकडलं काहीतरी नजरेनच जाणता आलं तर...
हे सगळेच "तर" नाहीसे होतील एकदाच म्हणलास जर...
"मी सुखी होईन, जर तु माझाच झालास तर..!"
किती बरं होईल, जर मन वाचता अलं तर...
शब्दांपलिकडलं काहीतरी नजरेनच जाणता आलं तर...
हे सगळेच "तर" नाहीसे होतील एकदाच म्हणलास जर...
"मी सुखी होईन, जर तु माझाच झालास तर..!"
ज्यांना तुमच्या अश्रूंची किमंत कळत नाही
प्रत्येक शहाण्या मनात..
एक वेडा लपलेला असतो..
शहानपण संपले की..
वेडांचा बाजार भरतो
ज्यांना तुमच्या अश्रूंची किमंत कळत नाही , त्यांच्या साठी रडू नका .आणि
..........ज्यांना तुमच्या अश्रूंची किंमत कळते ते तुम्हाला रडूच देणार नाही .
....ज्यांना तुमच्या अश्रूंची किमंत कळत नाही , त्यांच्या साठी रडू नका .आणि
..........ज्यांना तुमच्या अश्रूंची किंमत कळते ते तुम्हाला रडूच देणार नाही .
एक वेडा लपलेला असतो..
शहानपण संपले की..
वेडांचा बाजार भरतो
ज्यांना तुमच्या अश्रूंची किमंत कळत नाही , त्यांच्या साठी रडू नका .आणि
..........ज्यांना तुमच्या अश्रूंची किंमत कळते ते तुम्हाला रडूच देणार नाही .
....ज्यांना तुमच्या अश्रूंची किमंत कळत नाही , त्यांच्या साठी रडू नका .आणि
..........ज्यांना तुमच्या अश्रूंची किंमत कळते ते तुम्हाला रडूच देणार नाही .
मी एक थेंब.. तुझ्या डोळ्यात सजलेला माझ्यासाठी..
कमनीय तुझी कंबर
पाहुनिया शरमिंदा अंबर
जीवाची होतेय तगमग अशी
लगबग चालतेस तू अशी
मी एक थेंब.. तुझ्या डोळ्यात सजलेला माझ्यासाठी..
मी एक थेंब... तुझ्या डोळ्यात सजलेला माझ्यासाठी..
मी एक थेंब.. माझ्या पापण्यावर आलेला तूझ्यासाठी..
मी एक थेंब.. रिम झिम पावसात बरसलेला तुला फ़ुलविण्यासाठी...
मी एक थेंब.. साठलेल्या डबक्यातुन ऊडालेला तूला पाहण्यासाठी..
पाहुनिया शरमिंदा अंबर
जीवाची होतेय तगमग अशी
लगबग चालतेस तू अशी
मी एक थेंब.. तुझ्या डोळ्यात सजलेला माझ्यासाठी..
मी एक थेंब... तुझ्या डोळ्यात सजलेला माझ्यासाठी..
मी एक थेंब.. माझ्या पापण्यावर आलेला तूझ्यासाठी..
मी एक थेंब.. रिम झिम पावसात बरसलेला तुला फ़ुलविण्यासाठी...
मी एक थेंब.. साठलेल्या डबक्यातुन ऊडालेला तूला पाहण्यासाठी..
प्रेम तुझं मनात... प्रेम तुझं श्वासात...
प्रेम तुझं मनात...
प्रेम तुझं श्वासात...
प्रेम तुझं भिनलाय आता...
माझ्या नसा नसात...
रदेशी गेला बाबा... गेली कामावर आई
नीज दाटली डोळ्यात , परि घरी कुणी नाही !! ध्रु !!
कसा चिमणासा जीव , कसाबसा रमवला
चार भिंतित धावुन दिसभर दमवला
' आता पुरे ! झोप सोन्या..' कुणी म्हणतच नाही !! १ !!
कशासाठी कोण जाणे देती शाळेमध्ये सुट्टी ?
कोणी बोलायाला नाही...कशी व्हावी कट्टी-बट्टी ?
खेळ ठेवले मांडून ... परि खेळगडी नाही !! २ !!
दिसे खिडकीमधुन जग सारे , दिशा दाही
दार उघडुन तरी तिथे धावायचे नाही
फार वाटे जावे परी - मुठीमध्ये बोट नाही !! ३ !!
नीज दाटली डोळ्यात , परि घरी कुणी नाही
दूरदेशी गेला बाबा......
प्रेम तुझं श्वासात...
प्रेम तुझं भिनलाय आता...
माझ्या नसा नसात...
रदेशी गेला बाबा... गेली कामावर आई
नीज दाटली डोळ्यात , परि घरी कुणी नाही !! ध्रु !!
कसा चिमणासा जीव , कसाबसा रमवला
चार भिंतित धावुन दिसभर दमवला
' आता पुरे ! झोप सोन्या..' कुणी म्हणतच नाही !! १ !!
कशासाठी कोण जाणे देती शाळेमध्ये सुट्टी ?
कोणी बोलायाला नाही...कशी व्हावी कट्टी-बट्टी ?
खेळ ठेवले मांडून ... परि खेळगडी नाही !! २ !!
दिसे खिडकीमधुन जग सारे , दिशा दाही
दार उघडुन तरी तिथे धावायचे नाही
फार वाटे जावे परी - मुठीमध्ये बोट नाही !! ३ !!
नीज दाटली डोळ्यात , परि घरी कुणी नाही
दूरदेशी गेला बाबा......
झालो थोडा वीर धरला थोडा धीर
झालो थोडा वीर
धरला थोडा धीर
तडक धरली वाट
तिच्या घरची घाट
दारातच बसलेला पाहून तिचा बाप डोळ्यानेच घेतलं त्याच्या पोटाच माप
सरळ मागितला हात
प्रतिउत्तर म्हणून मिळाली लाथ
तरी काही बाधलो नाही
त्यास काही वदलो नाही
सरळ तिथून निघालो
आत्ता दुसरीच्या मागे नंबर लावतो
धरला थोडा धीर
तडक धरली वाट
तिच्या घरची घाट
दारातच बसलेला पाहून तिचा बाप डोळ्यानेच घेतलं त्याच्या पोटाच माप
सरळ मागितला हात
प्रतिउत्तर म्हणून मिळाली लाथ
तरी काही बाधलो नाही
त्यास काही वदलो नाही
सरळ तिथून निघालो
आत्ता दुसरीच्या मागे नंबर लावतो
जीव लावून गमावणे हा तर प्रेमाचा नियम
जीव लावून गमावणे हा तर प्रेमाचा नियम
पण त्या समर्पनातही असते वेगळीचं मजा,
प्रेमाची परिणीती सुख दु:खात होतंच राहते
पण दोन्हीही अनुभवण्यासारखा आनंद नाही दुजा..!!
पण त्या समर्पनातही असते वेगळीचं मजा,
प्रेमाची परिणीती सुख दु:खात होतंच राहते
पण दोन्हीही अनुभवण्यासारखा आनंद नाही दुजा..!!
स्वतःच्या हाताने जीव माझा कवटाळला होतास
स्वतःच्या हाताने जीव माझा कवटाळला होतास
कशासाठी हे विचारायची आज आणली आहेस तू वेळ,
सराईत झालीस माझ्या जीव ओवाळण्याच्या नादात
मन भरल्यासारखं बादचं केलास ग तू प्रीतीचा खेळ..!
कशासाठी हे विचारायची आज आणली आहेस तू वेळ,
सराईत झालीस माझ्या जीव ओवाळण्याच्या नादात
मन भरल्यासारखं बादचं केलास ग तू प्रीतीचा खेळ..!
"ladies first ladies first"
आजकालच्या ह्या मुली
फ़ार पुढे गेल्यात
सलवार कमीज विसरुन
आता जीन्सवर आल्या
बाहेर जान्यासाठी ह्या
तासनं तास नटतात
घरच्यांना थाप मारुन
बाहेर पोरांना भेटतात
गाडिवर बसुन ह्या
होऊ पाहतात स्मार्ट
हज़ार कीक मारुनसुध्द्या
यांची गाडी नाही होत स्टार्ट
सलवार कुडता यांचा
आता इतिहासात जमा झाला
टाईट टाईट जीन्सने
शहरात धुमाकुळ केला
यांच्या ड्राइविंग पायी
ट्राफ़ीक पोलिस हैरान होतात
कारन ह्या दाखवुन हाथ उजवीकडे
गाडी डावीकाडे नेतात
पुरुषांचे प्रत्येक शौक
यांनी त्वरीत आत्मसात केले
बिअर बार मध्ये जाऊन
सर्व ग्लास रिकामे केले
सिगरेट ओढायला सुध्दा
ह्या पुढेमागे पहात नाही
अती मध्यपानाने मग
कपड्यावर ध्यान राहत नाही
म्हनुनच जिकडे तिकडे नारा आहे
"ladies first ladies first"
Not in salawar
but only in mini skirt
फ़ार पुढे गेल्यात
सलवार कमीज विसरुन
आता जीन्सवर आल्या
बाहेर जान्यासाठी ह्या
तासनं तास नटतात
घरच्यांना थाप मारुन
बाहेर पोरांना भेटतात
गाडिवर बसुन ह्या
होऊ पाहतात स्मार्ट
हज़ार कीक मारुनसुध्द्या
यांची गाडी नाही होत स्टार्ट
सलवार कुडता यांचा
आता इतिहासात जमा झाला
टाईट टाईट जीन्सने
शहरात धुमाकुळ केला
यांच्या ड्राइविंग पायी
ट्राफ़ीक पोलिस हैरान होतात
कारन ह्या दाखवुन हाथ उजवीकडे
गाडी डावीकाडे नेतात
पुरुषांचे प्रत्येक शौक
यांनी त्वरीत आत्मसात केले
बिअर बार मध्ये जाऊन
सर्व ग्लास रिकामे केले
सिगरेट ओढायला सुध्दा
ह्या पुढेमागे पहात नाही
अती मध्यपानाने मग
कपड्यावर ध्यान राहत नाही
म्हनुनच जिकडे तिकडे नारा आहे
"ladies first ladies first"
Not in salawar
but only in mini skirt
मैत्री....
मैत्री....
नको फुलासारखी , शंभर सुगंध देणारी...
...
नको सूर्यासारखी, सतत तापलेली...
नको चंद्रासारखी, दिवसा साथ न देनारी ...
नको सावली सारखी, सतत पाठलाग करणारी ...
मैत्री ...
हवी अश्रूंसारखी, सुख दुखात समान साथ देणारी ...
जशी तुझी न माझी...!!!!!
नको फुलासारखी , शंभर सुगंध देणारी...
...
नको सूर्यासारखी, सतत तापलेली...
नको चंद्रासारखी, दिवसा साथ न देनारी ...
नको सावली सारखी, सतत पाठलाग करणारी ...
मैत्री ...
हवी अश्रूंसारखी, सुख दुखात समान साथ देणारी ...
जशी तुझी न माझी...!!!!!
मी आहे हा असा आहे,
मी आहे
हा असा आहे,
पटले तर घ्या
नाहीतर सोडून
द्या...
अगदी
एखाद्या
कवीतेसारखा,
आवडली तर ऐका
नहितर नीघून
जा...
कुणालही
सांगणार नाही,जबरद्स्ती
तर मुळीच नाही,
समजले पटले
तर करा नाहीतर
विसरून जा...
तुम्ही
जगताय ते
योग्य अन् मझ
जगण अयोग्य,
जरा असही
जगून बघा
निश्फळ वाटल
तर नावं ठेवा...
तुमच्या
आध्यात ना
मध्यात ना मझा
कुणाला त्रास,
कशाला उगीच
वैतागताय
कशाला उगीच
सन्ताप्ताय...
करावस वाटलं
तर एकच् करा
मी जगतोय तस
मला जगू द्या...
का नवं ठेवता
उगाच
मी करतोय ते
मला करु द्या...
म्हणूनच
म्हणतो..
मी आहे हा
असा आहे,
पटले तर घ्या
नाहीतर सोडून
द्या...
हा असा आहे,
पटले तर घ्या
नाहीतर सोडून
द्या...
अगदी
एखाद्या
कवीतेसारखा,
आवडली तर ऐका
नहितर नीघून
जा...
कुणालही
सांगणार नाही,जबरद्स्ती
तर मुळीच नाही,
समजले पटले
तर करा नाहीतर
विसरून जा...
तुम्ही
जगताय ते
योग्य अन् मझ
जगण अयोग्य,
जरा असही
जगून बघा
निश्फळ वाटल
तर नावं ठेवा...
तुमच्या
आध्यात ना
मध्यात ना मझा
कुणाला त्रास,
कशाला उगीच
वैतागताय
कशाला उगीच
सन्ताप्ताय...
करावस वाटलं
तर एकच् करा
मी जगतोय तस
मला जगू द्या...
का नवं ठेवता
उगाच
मी करतोय ते
मला करु द्या...
म्हणूनच
म्हणतो..
मी आहे हा
असा आहे,
पटले तर घ्या
नाहीतर सोडून
द्या...
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)