जीव तो अजाण विचारे ह्या जीवाला

खट्याळ अदा अन सोनमुखडा भरीचा बावनकशी भासते
अधीर लोण्याला आपसूक सुलगलेल्या निखाऱ्याकडे खेचत नेते,
माझ्यावरची भिरभिरती नजर मग का ग जमिनीवर खिळते,
अंगार इष्काचा भडकवून सजणे अशी कशी लाज आडवी येते..!!



म्हणे सखी लिही शब्दात प्रेमाला
मी क्षणात पुढे तिच्या ठेवले मनाला

भांबावली थोडी म्हणे वाचू कशी मी ?
जीव तो अजाण विचारे ह्या जीवाला

स्तब्ध होवुनी गाळले तिने आसवाला
जे न कळले कुणा,कळले त्या डोळ्याला

प्रेम हृदयातील एक भावना

प्रेम हृदयातील एक भावना..
कुणाला कळलेली..
कुणाला कळून न कळलेली..
कुणी पहिल्याच भेटीत उघड केलेली..
तर कुणी आयुष्यभरलपवलेली...
कुणी गंमत करण्यासाठी वापरलेली.. .
तर कुणाची गंमत झालेली..
कुणाचे आयुष्य उभारणारी..
तर कुणाला आयुष्यातुन उठवणारी..
फक्त एक भावना...
जग बदलणारी...
जग चालवणारी..

एक थकलेलं शरीर ....

एक थकलेलं शरीर ....
एका उंच ठिकाणी ध्यानास्थ बसलेलं......
असंख्य स्वप्नांना टीप पडलेल्या डोळ्यात जिवंत ठेवत.....
काही तरुण देहं उदयाच्या स्वप्नान साठी त्यासमोर जागी होवून उभी.....
सळ सळत्या रक्ताला आज दिशा मिळावी वाहण्यासाठी,रसत्यावर सांडण्या पेकषा....
आकाशालाही हेवा वाटत असवा आज उडणार्या जिवंत तीन रंगांचा ...
त्या महात्म्याच्या पांढऱ्या टोपीत जादू असावी बहुदा....
त्या पोटानसाठी पोटाची लढाई छेडली......
सुरकुत्या पडलेल्या देहाने .....
पापाला ओरबाडून काढावं आणि ओढत न्यावं....
दाग नसलेल्या मनुश्यांच्या वसतीत पुण्य बघण्यासाठी....
कातलेल्या सुताने उधळलेला पैशाचा माज,विचारांनी बांधण्यासाठी...
आपल्याच हक्काच्या घरातील अंधार कोरून त्यावर शुभ्र प्रकाश गोन्दन्यासाठी ...
सामान्य मनाच्या गाभाऱ्यात कधीची तेवत असलेली ती पणती...
आज लखः उजळतेय चहू दिशानी बिनधास्त बेधडक..
त्या तलवारी जंगून पडल्यात म्यानीत....
त्या लाठ्या मोडून पडल्यात....
हा "चमत्कार"नाही ...
......हे हत्यार आहे नवे... तुमच्या आमच्यासाठी ..............
......नको त्या अन्यायाला न्यायाने चिरडण्यासाठी ..........
.....एका महात्म्याचे स्वप्न पुन्हा साकारण्यासाठी ...........

एक थकलेलं शरीर ....

एक थकलेलं शरीर ....
एका उंच ठिकाणी ध्यानास्थ बसलेलं......
असंख्य स्वप्नांना टीप पडलेल्या डोळ्यात जिवंत ठेवत.....
काही तरुण देहं उदयाच्या स्वप्नान साठी त्यासमोर जागी होवून उभी.....
सळ सळत्या रक्ताला आज दिशा मिळावी वाहण्यासाठी,रसत्यावर सांडण्या पेकषा....
आकाशालाही हेवा वाटत असवा आज उडणार्या जिवंत तीन रंगांचा ...
त्या महात्म्याच्या पांढऱ्या टोपीत जादू असावी बहुदा....
त्या पोटानसाठी पोटाची लढाई छेडली......
सुरकुत्या पडलेल्या देहाने .....
पापाला ओरबाडून काढावं आणि ओढत न्यावं....
दाग नसलेल्या मनुश्यांच्या वसतीत पुण्य बघण्यासाठी....
कातलेल्या सुताने उधळलेला पैशाचा माज,विचारांनी बांधण्यासाठी...
आपल्याच हक्काच्या घरातील अंधार कोरून त्यावर शुभ्र प्रकाश गोन्दन्यासाठी ...
सामान्य मनाच्या गाभाऱ्यात कधीची तेवत असलेली ती पणती...
आज लखः उजळतेय चहू दिशानी बिनधास्त बेधडक..
त्या तलवारी जंगून पडल्यात म्यानीत....
त्या लाठ्या मोडून पडल्यात....
हा "चमत्कार"नाही ...
......हे हत्यार आहे नवे... तुमच्या आमच्यासाठी ..............
......नको त्या अन्यायाला न्यायाने चिरडण्यासाठी ..........
.....एका महात्म्याचे स्वप्न पुन्हा साकारण्यासाठी .

आठवतात मला ते जुने प्रेमाचे क्षण,

आठवतात मला ते जुने प्रेमाचे क्षण,
तुला विसरता मात्र येत नाही ,
सगळ काही करून बघितले ...
साली हि सवय काही सुटत नाही .


प्रेम जिच्या वर केले होते
मोह तिच्या वर जडला होता ,
नंतर माहित पडले
माझ्या आधी तिला दुसराच कोणी घेऊन गेला होता ....

जाता जाता पटकन निघून गेलीस,

जाता जाता पटकन निघून गेलीस,
माघे फिरकुन सुधा पाहिले नाहीस,
येते परत असे म्हणायचे राहून गेले
माझे डोळे तुलाच पाहत राहिले
पण परत तू कही आलीच नाहीस.....

आठवले ते आपले जूने दिवस की
मन माझे बेधुंद होउन बसते
ह्यातून बाहेर पडताना एवढी धडपड होते की
जग माझ्या कड़े पाहून हसत असते..

मनी भेटीची ओढ होती सख्या सोबत ,पावसाची सर होती .

मी सांगणार आहे माझ्या मनाला

तू चोरून येतोस ,मला भेटायला .

बघितलच कुणी सख्या तुला ,तर

जातोस पापण्यांच्या आड लपायला !!!!!


मनी भेटीची ओढ होती
सख्या सोबत ,पावसाची सर होती .
दोघांनी पाहिलेली स्वप्नेसुद्धा
दोन पावले आपल्या पुढेच होती.

वाटेतली फुलेसुद्धा सख्या
तुडवत काट्यांना येत होती.
नकळत का होईना पण
मध्येच डोकावून पाहत होती.

रात्रीनंतर पहाट आणि पुन्हा रात्र
रोजच सख्या होत होती.
पण येता जाता दुपारही
रोज चांदण उधळत होती !!!

अशाच सख्या गंधित अंगणी
प्रीती आपली फुलत होती .
वरून किरणे रात्रीही
ओंजळीतून मोती उधळत होती !!!!!!!!!!

विसरलीस जरी मला तू काय होता माझा गुन्हा

विसरलीस जरी मला तू
काय होता माझा गुन्हा
दूर देशी जरी गेलीस तू
आठवांचे अश्रू येतील पुन्हा पुन्हा !!!



सुखाच्या रस्त्यावर नेहमीच..
दुखाचा स्पिड ब्रेकर असतो..
चांगला चालक तोच असतो..
जो तो स्पिड्ब्रेकर आनंदात पार करतो..

प्रेमात हारुन सुध्दा

प्रेमात हारुन सुध्दा
आज जिकलो आहे...
कारण तिच्या मनात
कुठेतरी जागा करुन गेलो आहे...

येतात काही अनोळखी माणसा जीवनात...

सायंकाळचा पाऊस...
धूंद धूंद होऊन बरसतो..
जसा काही त्याचा "थेंब"..
जमिनीला भेटण्यास तरसतो..

येतात काही अनोळखी माणसा जीवनात...
अडकतो कधी आपण हि मग मैत्री च्या बंधनात...!!
असा एक दिवस येतो, भेटायची ओढ वाढवतो....
रोजचे भेटणे मग, सहवासचा आनंद मिळवतो....!!
काही दिवस ठीक, नंतर मात्र कंटाळतो....
...काही करणे काढून मग एकमेकांना टाळतो....!!
प्रत्येकाला असा एखादा तरी अनुभव येतो...
पण खरा सांगा, कुणी मित्र बनवणे कधी का सोडतो ...??

धूंद पावसाळी ती संध्याकाळ..
हातात तूझा हात होता..
छत्री असूनही तूझा स्पर्श..
मला चिंब भिजवत होता..

पहाऱ्यास त्या नभाच्या ठेवुनी चंद्र चांदणीला

पहाऱ्यास त्या नभाच्या ठेवुनी चंद्र चांदणीला
दिव्यास त्या राहू दे जागे.. आहे अंधार सोबतीला
हा काजवा कुणाचा कि नयनी स्वप्न ते लुकलुकते
हळूच फुलत्या रातराणीस मिळे वारा तो जोडीला


हि नदी का वेडी चालते वाकडी.. कळे ना कुणाला
तो गंध तुझा दिवाना मोगारयास सोडून पळाला
ते दव जमले पहा तिथे पानावरती तुला भेटण्या
पाहून प्रतिबिंब चंद्राचे म्हणे मज मोती मिळाला

कधी आपलेच शब्द.. आपली थट्टा करतात..

कधी आपलेच शब्द..
आपली थट्टा करतात..
तर कधी भावना विवश होऊन..
ते आपले मन घट्ट करतात..



विस्कटलेल्या नात्याला..
आता जकडतोय बंधनात..
पुन्हा एकदा येईल का..?
नाद त्याचा या स्पंदनात..



मी तुला तुझ्या नावाने पुकारावे,
तुला खुप वाटायचे.
अन तुझं नाव माझ्या कडून ऎकून..
तुझ्या ओठावर हसू दाटायचे..



कधी आपलेच शब्द..
आपली थट्टा करतात..
तर कधी भावना विवश होऊन..
ते आपले मन घट्ट करतात..

फुलाने राहावे फुलत.. झोक्याने राहावे झुलत..

माझा प्रत्येक श्वास...
तुझीच गाणी गात आहे..
माझा प्रत्येक शब्द...
तुझीच कहाणी सांगत आहे..


प्रत्येक शब्द हा असा असावा..
कि समोरच्याने वाचताच काळजात घुसावं..
त्याला धार असावी...
पण.. काळीज घायाल न व्हावं..


जागतो हा थेंब रात्र रात्र..
सकाळ प्रहरची वाट पाहात..
सकाळ होताच हा मग..
दवबिंदू होण्याच्या नादात..

फुलाने राहावे फुलत..
झोक्याने राहावे झुलत..
मौल्यवान हे आयुष्य गड्या..
त्याला जागावं हसतं खेळतं

आयुष्य सार बेरंग असताना

कडक उन्हात दिवसा उजेडी
अचानक पडावं जस चांदण,सख्या
तसं वाटल तू dear म्हंटल्यावर!!!!!!

निरभ्र आकाशात ढग नसताना
अचानक यावी सर एखादी ,सख्या
तसं वाटल,तू dear म्हंटल्यावर !!!!!!!!!

आयुष्य सार बेरंग असताना
अचानक उमटावा इंद्रधनू जसा ,सख्या
तसं वाटल तू dear म्हंटल्यावर !!!!!!!!!!!

उगवतीला अचानक चंद्राने याव
आणि सूर्याने याव रात्री सख्या
तसं वाटल तू dear म्हंटल्यावर !!!!!!!!!!!!!

चातकाला लागावी तहान सख्या
अन वलीवाने याव अवेळी अचानक
तसं वाटल तू dear म्हंटल्यावर!!!!!!!!!!!

चंद्राच्या प्रेकाशाने.. उजळल्या दाही दिशा..

घडून गेलेले क्षण कधी..
पुसले जात नाहीत..
स्वत:च सावरावे स्वत:ला..
थेंबभर पाण्याने काही डाग पुसले जात नाहीत..



आजही त्या वाटा..
तश्याच आहेत रस्त्यावरच्या..
बदलली ती माणसे..
कुणी इकडच्या टोकाला तर कुणी तिकडच्या.


चंद्राच्या प्रेकाशाने..
उजळल्या दाही दिशा..
चांदण्याही त्याच्या संगे.
सुशोभित करतात निशा..



नावात सामावून माझ्या..
हृद्यात राहू लागलीस..
दुर जरी गेलीस तरी..
नावात तशीच राहीलीस..


तुझं नाव माझ्या नावात...
अखेर पर्यंत जपलेले असेल..
तु कितीही अट्टाहास केलास..
तरी ते माझ्या नावातच लपलेले दिसेल..


मलाही वाटत होतं..
माझं नावं तुझ्या नावापूढे असावं..
अन तऊ त्याला..
जिवापाड जपावं..


हरला आणि जिँकला एवढच यशाच माप नसतं,
प्रयत्नांना त्याहून जास्त महत्व असत.

प्रयत्नांची कधी हार आणि जीत नसते,
म्हणून जिँकल्यावर ज्याने प्रयत्न सोडले तो हरला
व हारूनही ज्याने प्रयत्न नाही सोडले तो जिँकला.

तुझ्या माझ्या नात्याचे.. हे रेशमी बंध..

कोसळणारा पाऊस असावा
अन संगतीला असावी तू,
हिरव्यागार साथीसोबत
जाईल आपली प्रीतीही उतू..!!



मैत्री म्हणजे प्रेम..
मैत्री म्हणजे विश्वास...
मैत्री म्हणजे तुझा अन माझा..
मिसळलेला एक श्वास..



तू माझी मैत्रीण..
अन मी तुझा मित्र..
असेच चालत राहो..
आपल्या नात्याचे हे सूत्र..


तुझ्या माझ्या नात्याचे..
हे रेशमी बंध..
येऊ दे ना या नात्याला..
मैत्रीचा सुगंध..


दरवरल्या दाही दिशा..
आपल्या प्रेमाच्या सुगंधात..
आपण दोघेही अडकलोय..
या सुंदर अश्या बंधनात..

एक नाते असत प्रेमाच,

एक नाते असत प्रेमाच,
एक नाते असत मैत्रीचे,
फ़रक असतो फ़क्त भावनांत .
प्रेम हे प्रेमाचा जागय व्रत असत,
पण .........!!!!!!!

मैत्रीचे नाते नकळ्त कधी,
प्रेमात बदलते कळ्तच नाही?

हा खेळ असतो फ़क्त भावनांत .!!
मग यता दोष कोनाचा????????

प्रेमाचा.....का ......मैत्रीचा......का ...
मनाचा???
मला पण मन आहे,
मला पण भावनां,

आजकाल च्या मुलीसाठी..

आजकाल च्या मुलीसाठी..

मोबाईल वर एफ़ एम् एकते कानात हेडफोन टाकुन ......
मोबाईल वर एफ़ एम् एकते कानात हेडफोन टाकुन ......
आणि BF ला मिस कॉल देते एक रूपया बैलेंन्स राखून..


फोनची बेल वाजते. (तो चुकीचा क्रमांक लागलेला असतो.)

पहिला(फोन करणारा पुणेरी) : हेलौ..

दुसरा : बोला.

पहिला : देशपांडे आहेत का ?

दुसरा(चिडून) : नाही, ते 'पावन खिंडीत' लढतायेत!

पहिला : मग त्यांना सांगा राजे गडावर पोचले. आता मेलात तरी चालेल.

कधी तरी आठवणींचा पट खुलतो ,

बासूरीच्या सुरांनी..
भान राधेचे हरपले..
कृष्णाच्या प्रेमासाठी..
मीराने स्वत:ला झोकून दिले..



मला ही वाटले होते..
तुझ्या सवे मरावे..
मरणे तर सोड ग..
तुला जगताही नाही आले..


तूला कधीच कळले नाही..
मन माझे असा तुझा आरोप..
तु मला काहीच कळू दिले नाहीस..
असा माझा ही प्रत्यारोप..



कधी तरी आठवणींचा पट खुलतो ,
तुझा माझ्या प्रेमाचा मग डाव रंगतो
विसर मनाला कितीदा मी सांगतो
ते ही हट्टी सारे सोडून त्यामागेच धावतो...

माझ्या मनाच माझ्या मेंदुशी
छत्तीसचा आकडा आहे
माझं मन तसं सरळ आहे
या मेंदुचाच रस्ता वाकडा आहे.

पाउस आला धो धो धो

पाउस आला धो धो धो
पाणी वाहील सो सो सो
पाण्यात बोट सोडली सोडली
दुबकन जाऊन बुडली बुडली
बोटीवर बसला बेडूक
तो म्हणाला
डराव डूक डराव डूक

आरशात दिसणारं माझं प्रतिबिंब..

शरीराच्या नकाशात
मनालाही तिथकेच स्थान..
हृद्यात जे साठविले आहे..
त्यावर आधी त्याचाच मान..


मला कधीच जमले नाही..
माझ्या भावना ओठावर आणायला..
अन तुला हि खुप उशिर लागला..
त्यांना ओळखायला.

तुझ्या नाजुक ओठांवर..
तो पावसाचा थेंब तरळणारा..
मला तुझी ओढ लावतो..
तुझा स्पर्श मोहुन टाकणारा.


तुला भिजलेली पाहीले..
की पाऊसही गालात हसतो..
तु त्याला प्रतिसाद दिलास..
कि ढगांचा कडकडात होतो..


आज माझंच मन..
मला काही इशारा करतयं..
तुझ्या आठवणीत मला छळतंय़..
की तुला माझ्या जवळ ओढतयं..

आरशात दिसणारं माझं प्रतिबिंब..
आता तुझ्यात एक होऊन दिसते..
त्या निर्जिव आरशालाही प्रेम कळ्ते..
की तिथेही माझं मन फसते..


तुझे खळखळून हसणे..
अन त्यात माझं मन फसणे..
रोजचेच झाले हे..
खेळ तुझे जिवघेणे..

हॄद्यात माझ्या झाकून...

आरतीच्या ज्योतीत प्रेमाच्या औक्षणात सखे
कधी येतो मायेचा ह्या धाग्याच्या अतूट बंधनात
बहिणीच जतन ,भावाचं रक्षण अवीट गोडीचा सोहळा
उभा श्रावणही सामील भावा-बहिणीच्या आनंदात


रातरानीच्या सुगंधाने..
रात्र सारी मोहरुन गेली.
पौर्णिमेच्या चांदण्याने..
सृष्टी सारी सजून आली..

तुझा निरोप घेतला तरी..
पाऊले तिथुन हलत नाहीत..
तुझीच वाट पाहत असतात ते..
पण तू आता पुन्हा मागे वळत नाहीस..

मैत्री म्हणजे फुल प्राजक्ताचे..
फुलले की जिवन सुगंधी करणारे..
मैत्री म्हणजे काटे गुलाबाचे..
कितीही टोचले तरी सदा संरक्षण करणारे..


हॄद्यात माझ्या झाकून...
मनात तरंग उठवतेस..
होणारी ती चलबिचल पाहून..
गालात खुदकन हसतेस..

हे नात प्रेमच हे नात विश्वासच

रिम झिम पावसात भिजल्यावर..
मन चिंब चिंब होऊन जाते..
मनाला ही मग पंख फुटुन..
आकाश विहार करावे वाटते..



हे नात प्रेमच हे नात विश्वासच
नाजूक धाग्याला बांधलेल्या मजबूत गाठीचं

हे नात पूजेच तेल आणि पणतीच
मांगल्याच प्रकाश देताना जळणा-या वातीच

हे नात फुलंच माती आणि पाण्याच
काट्यांना मागे सारून उमलना-या काळीच

हे नात प्रकाशाच उजळणा-या दिशाच
बाहेर पडणा-या किरणांना वाट दाखवणा-या समईच

हे नात आकाशच आकाशातल्या ढगांच
पाऊस होऊन मिसळणा-या मातीमधल्या सुगंधाच

हे नात मनाच ओवाळणा-या हातांच
ओवाळताना ताईच्या डोळ्यात जपलेल्या भावनांचं

डोळ्यात डोळे घालून माझ्यात

हे मला हि कळतंय,

तुझ्या बोलन्यातला राग दुखावतोय

आणि उफासाने मन जळतंय.

एक दिवस असा होता

जेव्हा तू माझ्या मागू फिरायचिस,

माझा प्रत्येक शब्द

फुलासारखा झेलायचिस.

मला एकदा बघण्यासाठी

तासन तास वाट बघायचीस,

डोळ्यात डोळे घालून माझ्यात

स्वतःला त्याल बघायचीस,

पण आज का कोण जाणे

हे साराच बदलय,

माझ आस काय चुकल कि

तुझ माझ्यावरच प्रेमच संपलय,

मला जे समजायचं

ते मला समजलंय

आज तुला मी नकोय

हे तुझ्या वाग्न्यातच जाणवलंय,

तरी त्यातच तुझ सुख असेल

तर माझी काहीच तक्रार नाह.

पण तरी मनात कुठे तरी वाटतय

तुलाही कधीतरी माझी आठवण नक्की येईल.

मला एकदा बघण्यासाठी

तुझ मन आतुर होईल,

पण तेव्हा तुला सावरायला,

मी तुला दिसणार नाही

कारण तुझ्या पासून दूर होऊन

मी जास्त दिवस जगणार नाही.

आठवते आपली ती पहीली

आठवते आपली ती पहीली
भेटएकमेकांकडे बघण्यासही लाजलो होतो
हळूहळू नजर एकमेकांकडे वळताच
आपण जागेपणीच निजलो होतो
आठवते आपली ती पहीली
भेटतुझं ते पावलोपावली अडखळणं
तेवढचं एक निमित्त पाहून
तुजपाशीमाझं आधार देण्यासाठी वळणं
आठवते आपली ती पहीली
भेटपुन्हा भेटण्यासाठी किती आतूर झालेलो
तेव्हा म्हणालीस तुझ्या जिवनातमी
एक खास भेट म्हणून आलेलो
आठवते आपली ती पहीली
भेटमन कसं चंदना सारखं दरवळलं होतं
स्वप्नांचे कोवळे दव झेलतमनात
प्रेम कसं हिरवळलं होतं
आजही ती पहीली भेट
माझं मन गच्च धरुन आहे
जरी नसलो तुझ्या कपाळावर
तरीतुझ्या अंतरी ऊरून आहे...

सांगायचे होते तुला काही... राहूनच गेले.

पाऊस असतोच भिजायला
सख्या छत्रीशिवाय हिंडायला .
हात हातात आला कि
...ओल्या मिठीत शिरायला !!!!


सांगायचे होते तुला काही...
राहूनच गेले.
मनातले गुपित ओठांवर आणायचे ..
राहूनच गेले.
तुझ्या सहवासात असतांना,
तुला एकटक न्याहाळतांना,
तुझ्याच विचारांत स्वतःला विसारतांना,
तुझ्या सोबत जगायचे..
राहूनच गेले.
तू रागावशील, सोडून जाशील,
मैत्रीचा धागा तोडून जाशील.
माझे जीवापाड प्रेम व्यक्त करायचे..
राहूनच गेले.

तुझ्या आठवणीत रोजचं जळून सखे

तुझ्या आठवणीत रोजचं जळून सखे
एक दिवस चिता मला जवळ घेईल,
तुझ्यासाठी रंगवलेल्या प्रेमाची स्वप्ने
अतृप्त मनाने माझ्यासोबत नेईल..!!

का नाही ग समजत तुला कधी
माझ्या अंतरीची निशब्द तळमळ,
असलो वरून जरी शांत संयमी
तरी मनमंदिरी सदा खळखळ..!!

डावलून सखे मला तू कायमसाठी गेलीस
सांग माझा अपराध वागलीस अशी परखड
विचार करून आता विचारही हा शिणला
निववू कसे ह्या धुपणाऱ्या मनाचे कढ..!!

तुझा तळवा माप ओलांडेल माझ्या घरचं
असं धूसरही नाही भासत आता हे प्राक्तन,
घाव जरी घातलास तू हा जिव्हारी माझ्या
भळभळनाऱ्या जखमेचं करीलं मरणांती जतन..!!

तू माझ्या जवळ नसतेस

माझ्या डोळ्यांची नझर तुला,
कधी कळलीच नाही..
कितीही प्रेम केले तरी
तुला ते उमगलेच नाही..!

नाते तुझेन माझे साताजन्मीचे,
जसे आकाशाशी इंद्र धनुश्यांचे..
समुद्राशी जसे किनाऱ्याचे,
अन तारयांशी जसे चंद्राचे..!


तू माझ्या जवळ नसतेस
असे कधी होतच नाही...
तुझ्या स्वप्ना शिवाय तर
माझे डोळे काही बगतच नाही..!!


माझे डोळे बघतात नेहमी
तुझ्याच सहवासाचे स्वप्न...
ह्या मनाला तरी काय सांगू
ते असते तुझ्यातच मग्न...!!

भाऊ बहिणीच्या नात्याला..

नसोत कधी बंध या आमच्या..
भाऊ बहिणीच्या नात्याला..
फुलो वसंत सतत तिच्या दारी..
असे सुख लाभो माझ्या लाडक्या ताईला..

तुझ्यावर कविता करावी तर

तुझ्यावर कविता करावी तर
योग्य शब्द सापडत नाहीत.
आणि जे कांही सापडतात ,
ते तुझ्यासाठी पुरत नाहीत.

तुझ माझ्यावरच प्रेम शब्दात सांगाव
तर शब्दही मुके होतात.
पण तुझ्यासमवेत तेच शब्द
स्पर्शातून बोलू लागतात.

माझ्यावरचा तुझा विश्वास
माझ्या प्रत्येक श्वासात आहे .
विश्वासाशिवाय जगण म्हणजे
श्वास कोंडून मरण आहे .

तुझ्याशिवाय माझ जगण
आत्म्याशिवाय शरीर आहे.
समजून घेतलस मला तू
म्हणून तर माझ जगण आहे.!!!!!!!

तुझे नी माझे नाते काय? …

तुझे नी माझे नाते काय? …
तु देणारी मी … मी घेणारा
तु घेणारी … मी देणारा
कधी न कळते रुप बदलते
चकाचे आवर्तन घडते
आपुल्यामधले फरक कोणते?
अन आपुल्यातुन समान काय ?….
तुझे नी माझे नाते काय? …
सुखदु: खाची होता व्रुष्टी
कधी हसलो, कधी झालो कष्टी
सायासाविन सहजची घडते
समेस येत टाळी पडते!
कुठल्या जन्माची लय जुळते?
य मात्रान्चे गणित काय?
तुझे नी माझे नाते काय

प्रेम जर एकीवर असेल तर

प्रेम जर एकीवर असेल तर रक्षाबंधानला घाबरू नका
खुशाल फिरा रस्त्यावर राखीला नाही म्हणू नका

बांधून घ्या राख्या कितीही तुम्ही हातात
एक नाही बांधणार जी आहे तुमचा मनात

का घाबरता तुम्ही इतरांच्या राखीला
धोका तर देत नाही ना प्रियसीच्या प्रेमाला

हीच खरी परीक्षा असते आपल्या प्रेमाची
जर नाही निघाला घर बाहेर ती हि नाही राहणार तुमची

पुढच्या वर्षी मग तीच बांधील तुम्हाला राखी
जास्तीच्या मोहामुळे एकही नाही राहणार सखी

मी तुझ्या मागे वेडा नव्हतो

मी तुझ्या मागे वेडा नव्हतो
पण मला तुझ्याशी बोलयला आवडायचे
मी तुला आपलुकीने सर्व विचारायचे
पण तुला ते बंधन वाटयचे
तुझ्या स्पर्शाने मला कधी मजा नाही आली
पण तुझ्या स्पर्शाने मला सुख जाणवायचे
तुझ्या मनात काय होते ते मला नाही कळायचे
पण तुझे वागणे तीरस्कारासारखे वाटायचे
मी शांत राहिलो कि तुझे सारखे बोल बोल करायचे
पण त्यात हि गप्प राहणे मला शहाण्यासारखे वाटायचे

साथ योग्य असेल साथीला

वसंताची कोकीळा का ग हि शरमिंदा
भुलली जणू ती जेव्हा छेडलीस तू तान,
मंजुळ सुरावटी सखे तिलाही पाडतात कोड
गर्वहरण जिथे कोकिळेचं................
राहिलं कसं बर ह्या सख्याला भान..??

मनाने घेतलं मनावर एकदा
नाही जायचं तिच्या आठवणींच्या गावा,
पण मनंच ते मनमानीचं वागणार
धाडलाचं फिरून त्याने आठवणींचा थवा..!!


साथ योग्य असेल साथीला

तर मैफिलीला रंग येतो.

शब्दही छान असतील जोडीला

तर गाण्याला छान सूर लागतो !!!!!!!!!

माझी आई... माझ्या सुखातच..

माझी आई...

माझ्या सुखातच..
असते तिचे सुख...
मी दुखी असताना..
ती ही होते दुखी..

चुलीवरच्या तव्यावर..
पोळलेले तिचे हात..
शब्बाशी देताना..
ती थोपटलेली पाठ..

चूक होताच..
रागाने मारलेले फटके..
चुकीचे कधी बोललो..
कि गालावर दिलेले चटके..

कितीही रागावली तरी..
प्रेमाने घेतलेली पापी
उशीर झाला यायला.
तर कधिच गेली नाही झोपी.

सारया चुकांना माझ्या..
स्वत:च्या पदरात घेई..
अशी ममतेचा सागर..
ती माझी आई...

ओठात तेच लपवावे जे बोलता येत नाही..

तो श्रावणातला पाऊस..
अजूनही आठवतो मला..
तुझ्या संगे चाललेल्या त्या क्षणांनी..
पुन्हा भिजवून जातो मला..



ओठात तेच लपवावे जे बोलता येत नाही..
डोळ्यात तेच जपावे जे दाखवता येत नाही..
तुझ्या माझ्या नात्याला जप असे की..
दुर जरी असलो तरी दुर पाठवता येत नाही..




सारया चुकांना माझ्या..
स्वत:च्या पदरात घेई..
अशी ममतेचा सागर..
ती माझी आई...




तुझा आवाज कानी पडता..
पाय त्या दिशेने वळतात..
तू समोर दिसताच मग..
हात तुला मिठीत घ्यायला सरावतात..

तिला आवडतो पाऊस, मला आवडते पावसात भीजणारी ती.

तिला आवडतो पाऊस, मला आवडते पावसात भीजणारी ती.
तिला आवडते बोलायला, मला आवडते बोलताना ती.
मला आवडते ती, पण तीला आवडत नाही मी.
मग खड्यात गेला पाऊस, अन् खड्यात गेली ती.


प्रत्येकाच्या हृदयात आठवणीचं सये
हमखास एक मोरपिसं लपलेलं असतं
ती नजरेआड होते तेव्हा समोर अन
ती सामोरी आल्यावर ते लपलेलं असतं

कविता कुणाची ती माहिती नाही .

वाचलंय कुठे तरी,
कविता कुणाची ती माहिती नाही ...
पण कवितेत बरच काहीस स्पष्ट केलय
तेच स्वतःशी थोड जुळवून बघितलंय ....

"कोणावरती प्रेम करण हा वेडेपणा ..."
वेडेपणा हा मी करून पाहिलाय ....

"कोणीतरी आपल्यावर प्रेम करण ही भेट ....."
सुंदरशी ही भेट सुद्धा मी स्वीकारलीये ....

"जो आपल्यावर प्रेम करतो त्याच्यावर प्रेम करण हे कर्तव्य ....."
जमेल तेवढ कर्तव्य मनापासून पार पाडण्याचा प्रयत्न सुद्धा केलाय ....

"तर आपण ज्याच्यावर प्रेम करतो त्याने आपल्यावर प्रेम करण म्हणजे **आयुष्य**"
आणि बस .....
इथेच ... आणि हेच गमावून बसलो .... काय ... तर ...# आयुष्य #...

आज पावसाने... उन्हावरही मात केली..

तू पाहतोस चेहऱ्याकडे सख्या ,पण नजर रे आरपार होते

तुझ्या भेटीपायी मग ,काळीज बघ पेटून उठते.

गर्दी असते रे भावनांची ,पण मन येऊन तुला बिलगते

तेंव्हाच सख्या एकांत मिळाया..लज्जेची ओढणी मी ओढून घेते !!!!!!!!!!!!




आज पावसाने...
उन्हावरही मात केली..
उन्हात पाऊस पावसात उन,
अशी लपंडावची खेळी..

तुला पुन्हा भेटलो तर..

तुला पुन्हा भेटलो तर..
माझ्या मनाला आवरने कठीन जाईल..
अन तूझ्या भिजलेल्या डोळ्यांना..
सावरने कठीन जाईल..

मनापासून प्रेम करणा-याच आसाच होत असत
डोळ्यातल्या भावना तोंडापर्यंत येऊनही बोलण्याच धाडस होत नसत

न जुळलेल्या नात्याला एवढे जपायचे असते
न जुळतच तुटेल म्हणून सांभाळायचे असते

आशा सांभाळण्याचे काय बरे साधणार
डोळ्यातले भाव तुमच्या कधी तिला सांगणार

साद तुमच्या प्रेमाला मिळेल किवा मिळणार नाही
किमान गप्प बसण्याची खंत तरी राहणार नाही

आग आहे प्रेम दुसरी काय उपमा द्यायची
जाळूनही यात नसते राख होऊ द्यायची

कडाडणारया ढगांना.. कुणीतरी समजवा..

रातराणीला का रे सख्या

अत्तराची गरज असते?

कस्तुरी असता तिच्याच नभी

का ती सुगंधात न्हाऊन येते ?

युं तो बहोत ऐतबार किया उसपर मगर
सोचता हु क्या हासील किया अब तक ?
किये थे वादे कभी साथ जिने के कभी उसने
कत्ल हो गये हम उन्हे ये खबर नही अब तक............



शब्दांच्या जगात..
मनसोक्त उडून घ्या..
जिवनातील हे सुखद क्षण..
पुन्हा एकदा जगून घ्या..


मला एकदा थेंब व्हायचंय...
आभाळातून झर झर कोसळायचयं..
जमिनीवर बरसून मग..
तिच्यातचं विरुन जायचयं...

कुसं बदलेलं आता निसर्ग सारा
बरसतील प्रेमाच्या बेधुंद धारा
नखशिखांत भिजेल ती धरा अन
सुगंध त्या मातीचा पसरवेल वारा


आभाळ सारं आज..
गेलयं तारयांनी सजून..
चंद्र मात्र एकटा..
चांदणीची वाट पाहतोय दुरुन..


तुझ्या माझ्या प्रेमाने..
बहरेल सारं अंगणं..
भर दिवसा सजेल..
चंद्र चांदण्यांच चांदणं..

कडाडणारया ढगांना..
कुणीतरी समजवा..
कडाडण्या पेक्षा बरसने बरे..
हे त्याला उमजवा..

पाहतो तुला मी चहुकडे चहुकडे

पाहतो तुला मी चहुकडे चहुकडे

गडे ...पाहतो तुला मी चहुकडे चहुकडे
आज रातराणीचा सुगंध दरवळे...

तु मला भेटता स्वप्न वाटे खरे
तु मला स्पर्शिता अन् वाटे बरे
भेटलीस... तु जरि, आहेत अडखडे...

प्रीत माझी खरी हा विसावा खरा
येथल्या धुंद राती राहती घरा
पावले ..का चालती तुझ्या कडे...

सैल होता तुझी ही मिठी जरा जराशी
चंद्र जातो निजेला
आभाळी उशाशी
सांगना ..स्वप्न माझे तुला कसे आवडे....

तु येण्याचा होता आभास हा
तु असण्याचा होता जरि भास हा
प्रेम हे ..ना समझे ना कधी उलगडे...

मजा आहे खरंच छोट्या छोट्या गोष्टीवरून तिच्याशी भांडण्यात

सोनियाच्या पावलांनी होतं माप ओलांडलं लाल महाली
भोसल्यांची स्नुषा सखी राज्ञी म्हणून दरबारी मिरवली,
शिवाच्या छाव्याची जी कर्तव्यदक्ष लाडकी "येसू" जाहली,
मराठ्यांच्या इतिहासात आणखी एक सोशिक कट्यार निपजली..!!


मजा आहे खरंच छोट्या छोट्या गोष्टीवरून तिच्याशी भांडण्यात
मजा आहे तिच्या रागावलेल्या चेहऱ्याकडे एक सारखे बघण्यात
तसं रोजच्याच पठडीतल आयुष्य जगत असतात इथे सारे....
मजा आहे चाकोरीबाहेरच आयुष्य तिच्यासमवेत जगण्यात ......


दैव शंभूचं दुरावलं सईबाई मासाहेबांना लेकरू,
राणीवशाचा पदर छोटा जोडली भाग्याने धाराऊ,
रुद्राचा कमनशिबीपणा मुकत गेला आप्तस्वकीयांना,
आभाळ फाटलं जेव्हा निवर्तल्या थोरल्या आऊसाहेब जिजाऊ..!!

*काय म्हणालात तुम्ही कधीच प्रेम केलं नाही?

काय म्हणालात तुम्ही कधीच प्रेम केलं नाही?

प्रेम केलं नाही?
*काय म्हणालात तुम्ही
कधीच प्रेम केलं नाही?

अहो कशावर प्रेम कराव?
विचारता कोणी प्रेम कराव?
अस का घाबरता राव?
ते म्हणतात प्रेम कुठेही कराव!

कशासाठी प्रेम कराव?
सांगा प्रेमाशिवाय कस जगाव?
मी तर म्हणतो प्रेम केलं नाही ?
फार काही बिघडल नाही!

केल्या नाही चार कविता!
मारल्या नाहीत गुलुगुलु
गप्पा?
घेतला नाही तिचा हातात हात
केला नाही धडधडणाऱ्या हृदयाने कधी घात?

प्रेम केल नाही म्हणून काही सुचलं नाही?
अहो लय नाही म्हणून काही लिहीलं नाही!
प्रेम केल नाही म्हणून काही अडल नाही!
आयुष्यात विशेष काही घडल नाही?

आता म्हणाल, वाचुनही काही समजल नाही!
खरच सांगतो प्रेम केलं नाही म्हणून काही बिघडलं नाही
काय म्हणता माझे लेखन आवडल नाही?
आता मान्य कराल का तुम्ही
कधीच प्रेम केल नाही?

मराठी माणसाच्या नादाला लागू नका...

अरे शांत बसलेल्या वाघाला दुबळा समजू नका.
फाडुन टाकेल तूम्हाला तो त्यांच्या वाटेला जाऊ नका.
आम्ही दिसतो साधे भोळे आमच्या चेहऱ्‍यावरती जाऊ नका.
करुन टाकेन तुकडे तुकडे मराठी माणसाच्या नादाला लागू नका...

उत्तुंग भरारी घेऊ या !मी मराठी ..... मी मराठी .....

उत्तुंग भरारी घेऊ या !

उज्ज्वल भविष्यासाठी
एकदिलाने उमटू दे जयघोष आज हा ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

शिवबाची तलवार तळपली
महाराष्ट्र अस्मिता फडकली
संतांच्या अमृतवाणीने जीवन केले वैभवशाली
ऋषिमुनी अन् थोर तपस्वी कल्याणास्तव इथे जन्मले
आदर्शांचे अमोल लेणे या भूमीला देऊन गेले
युक्ती आणि शक्तीची पुण्याई येथे मोठी
एकदिलाने उमटू दे जयघोष आज हा ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

गणाधीश नाचतो रंगुनी
नवरात्रीची अंबा भवानी
यळकोटाचा भंडार उधळी खंडोबाची आण घेउनी
वारकऱ्यांची सुरेल दिंडी
विठुरायाचे नाम गर्जते
समृद्धीची पावनगंगा भरून येथे नित्य वाहते
मनगटात यश अमुच्या आहे आणि किर्ती ललाटी
मी मराठी ..... मी मराठी .....

अभंग, ओवी, फटका, गवळण, धुंद पवाडा, धुंद लावणी
माय मराठी भाषा अमुची नक्षीदार भरजरी पैठणी
ज्ञान-कला-भक्ती-विद्येचे वैभव येथे सदा नांदते
जे जे अनुपम अभिनव आहे ते ते सारे येथे घडते
शिकवू आम्ही भारताला देऊन आव्हाने मोठी
एकदिलाने उमटू दे जयघोष आज हा ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

घोर संकटे झेलून घेतील अमुचे अजिंक्य बाहू
काळाशीही झुंज देउनी सदैव विजयी राहू
जरी रांगडा बाणा अमुचा जीवास जीवही देऊ
अंगावर कोणी आले शिंगावरती घेऊ
साधे भोळी दिसतो परी गुण अमुच्या ठायी कोटी
एकदिलाने उमटू दे जयघोष आज हा ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

महाराष्ट्र भू तुला मानतो सकळ जनांची आई
तुझ्या कुशीतुन सकळांसाठी अंकुरते अंगाई
संघर्षाचे शौर्य दिले तू धैर्य दिले जगण्याचे
तुझ्याच ठायी कृतार्थ व्हावे अवघे जीवन अमुचे
तुझाच जयजयकार असावा सदैव अमुच्या ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

एक रस्ता.. तुझे माझे पावलांचे ठसे उमटलेला..

विदुषकाने हसवतच रहावे..
हिच लोकांची इच्छा..
तो ही मग पणाला लावतो..
आपल्या ह्र्द्यातील सारया इच्छा..

आयुष्य हे मजेशीर_

एकट्याचेच का बरं नसते_

न भेटणारी व्यक्तीच_

आयुष्यात का बरं येते_



एक रस्ता.. तुझे माझे पावलांचे ठसे उमटलेला..
एक वाट.. आपल्या सोबत चाललेली..
एक ढग... आपल्यावर बरसणारा..
एक वादळ.. तुला माझ्या मिठीत लोटणारं..
एक दु:ख.. तु सोबत नसल्याचे..
एक अश्रु.. पापण्यांमधून पाझरणारा..
एक शब्द.. तुझ्यासाठी पुटपुटलेला..
एक हाक.. तुझी तुझ्या जवळ आणणारी..
एक आरोळी.. तुझ्या प्रेमाला घातलेली..
एक मी... तुझ्यासाठी बनलेला..
अन
एक तू... माझ्यासाठी नसलेली.. :(

सगळ्या प्रेमकथांची सुरुवात

सगळ्या प्रेमकथांची सुरुवात
गोड बोलण्यानंच होते
सगळ्या प्रेमकथांची अखेर
मटार सोलण्यानंच होते!

प्रेमात दोघं असतात तेंव्हा
सगळं गुलाबी वाटत असतं
एकमेकांना प्रेमानं दिलेलं
पाणीही शराबी वाटत असतं
प्रेमकथांची सुरुवात अशीच
पाण्यानंही झिंगून जाण्यानं होते
प्रेमकथांची अखेर मात्र
(तळमजल्यावरून) बादल्या भरून आणण्यानं होते!

प्रेमाचा डाव रंगतो तेंव्हा
'हात' एकमेकांसाठी धरले असतात
दोघंजणं एकमेकांसाठी
राजा-राणी बनले असतात
प्रेमकथांची सुरुवात अशीच
एकमेकांसाठी 'हात' धरण्यानं होते
प्रेमकथांची अखेर मात्र
एकमेकांना झब्बू देण्यानं होते!

प्रेमामधे एकमेकांबद्दल
जे जे काही कळलं असतं
संसारात त्याच गोष्टींवरून
एकमेकांना छळलं जातं
प्रेमकथांची सुरुवात अशीच
कळूनही न कळण्यानं होते
प्रेमकथांची अखेर मात्र
छळून छळून छळण्यानं होते!

एकमेकांच्या वागण्यामधे
आपल्याला फक्त चुका दिसतात
एकमेकांच्या शब्दांमधे
चाबूक आणि बंदुका दिसतात
जे जे होणार नाही वाटतं
ते ते सारं घडत जातं
प्रेमकथेच्या शेवटी शेवटी
सारं सारं बिघडत जातं!

एकमेकांशी बोलत होत्या..

काल माझ्याच आठवणी..
एकमेकांशी बोलत होत्या..
काही गप्प होत्या..
तर काही छळत होत्या..

चारोळ्यांच्या जगात...
एक चारोळी रुसली..
मोठ व्हायचं होत तिला..
अन कवितेत जाऊन फसली.


चिंब या पावसात,
पहावे भिजून कधी.
धुंद या गारव्यात,
पहावे विरून कधी.
असे नभ झरताना,
पुन्हा धरा भिजताना.

आपल्या आयुष्याची गणिते सये
आठवणीने जुळवावी लागतात ...
सरते शेवटी हेच आयुष्य मग
आठवणीचा हिशोब मागतात

आता आठवणीं वरही .

आता आठवणीं वरही ..

आता आठवणीं वरही ..
मंदी चे सावट पसरले आहे..
रोज येणारी तुझी आठवण आता..
कधी कमी तर कधी जास्त येत आहे..

तुझी ती आठवण आहे.....

चंद्राकडे बोट दाखवून ती मला म्हणाली
तुझी ती आठवण आहे.....
तिचे बोट चांदण्यांकडे करून मी म्हणालो
हीं बघ तुझ्या आठवणींची साठवण आहे..

मी मलाच विसरून जातो..

प्रश्नांच्या या गुंतागुंतीत..
मी मलाच विसरून जातो..
उत्तरे तर पळत असतात माझ्यापासून दूर..
पण मी त्यात भारावून जातो..

"देवाचे आभार आहेत,

"देवाचे आभार आहेत,
कारण त्याने आश्रुंना रंग नाही दिले .............
नाहीतर रात्री भिजणारी माझी उशी,
सकाळी सगळकाही सांगून गेली असती !!"

तुम्हाला माहितीये का??

तुम्हाला माहितीये का??
जगात केवळ सातच आच्छर्य का आहेत
कारण 7 अक्षरे जेव्हा एकत्र येतात तेव्हा तयार होतात
FRIENDS....!!!!
FRIENDS....!!!!

तुला भेटायला येताना..

तुला भेटायला येताना.. मुद्दाम उशिरा येतो..

तुला भेटायला येताना..
मुद्दाम उशिरा येतो..
तेव्हाच तर तुझ्या नाकावरचा..
खोटा राग मनभरुन पाहत येतो..

कोण येत असेल झाडांना भेटायला ?

भरून आलास रे आभाळा तू
आज कर प्रेमाच्या सरींची बरसात,
धुंद चिंब होऊन जाईल हि धरती
जेव्हा लाभेल पावसात प्रियेची साथ..!!


चांदण्यांची साथ कधी अंधाराचा खेळ
झाडं विसावतात चंद्राच्या कुशीत,
पहाटेच्या सोनेरी बरसातीत न्हाऊन
दवाचे आनंदाश्रूही येतात बघ खुशीत..!!


अंधाऱ्या रात्री सख्या

कोण येत असेल झाडांना भेटायला ?

ज्याचा निरोप घेतल्यावर

दवाच्या रुपात पाने लागतात रडायला !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

पहाटवारा सांगत होता

पहाटवारा सांगत होता

गुज ते कळ्यांचे तिला
पहाटवारा सांगत होता
गंध मोगर्याचा उधळीत
केसात तिच्या रांगत होता

गुंतले सहज उकलून धागे
सोनेरी त्या प्रभात किरणांचे
उजळण्या रूप तिचे सूर्यास
त्या माथ्यावर बांधत होता

दारात वासुदेव बनून गात होता
छपरावरून अल्लड घसरत होता
फुलात कधी... तर बनात कधी
तो मोर पीसारा फुलवित होता

स्परशून त्या पापण्या अलगद
साखर झोपेस त्या जागवत होता
फुला पाणानवर दव बनून कधी
सदा फुलीला त्या लाजवत होता

नव्या दिसाचे नव्या उषेचे
नव नवे तोरण लावत होता
मी पुन्हा वाहणार असाच मना मनातून
रोजचाच-निराळा "पहाटवारा सांगत होता"

त्या वाटेवरच्या वळणावर...

त्या वाटेवरच्या वळणावर...
एकदा उभे राहून वाट पहा..
मी येणारया त्या रस्त्यावर..
एकदा डोळे रोखून उभी राहा..

असतील माझ्या डोळे..
अश्रुंनी भरलेले..
तुला पाहण्यासाठी..
नम्र अन आसूसलेले..

तुझ्या हाकेला..
कान माझे आतूर झाले..
तूला प्रेमाने पुकारायला..
ओठ माझे पुटपुटले..

पुन्हा त्या वळणावर..
येशील ना सखे..
पुन्हा तुझ्या बाहूत..
जकडून घेशील ना सखे..

तुझ्या भेटीची आता..
लागलीय मला आस..
तू खरचं आलीस..
की होत आहेत मला भास..

नव्हतचं करायचे प्रेम शेवट पर्यतं

नव्हतचं करायचे प्रेम शेवट पर्यतं
...तर का सुरुवात केलीस?

जायचे होते सोडुन मला तर का माझ्या जीवनात आलीस?

चुक झाली माझी

चुक झाली माझी कि मी तुझ्यावर प्रेम केले...

सुख नाही तर नाही पनं हे दुःख तु मला का दिलेस?

नको ढाळुस अश्रु आत्ता

नको ढाळुस अश्रु आत्ता
ऊत्तर दे माझ्या प्रश्नांना...

बंद कर हे रडु आत्ता नाही मी फसणार तुझ्या खोट्टया अश्रुंना...

आज रहाशील गप्पं

आज रहाशील गप्पं
तुझ्या कडे ऊत्तर नसताना...

ऊद्या दिसशील मला तु पुन्हा माझ्यावरचं हसताना...

ऊद्या दिसशील मला तु पुन्हा माझ्यावरचं हसताना...

जय हिंद चा नारा ऐकताच.. अंगात रक्त सळसळते ..

तुला भेटायला येताना..
मुद्दाम उशिरा येतो..
तेव्हाच तर तुझ्या नाकावरचा..
खोटा राग मनभरुन पाहत येतो..


जय हिंद चा नारा ऐकताच..
अंगात रक्त सळसळते ..
जरी असलो अलग धर्माचे..
तरी बांधव आम्ही या भारताचे..


नसानसात घुमतेय..
देश प्रेमाची ज्वाला...
पण आई बोलते, चल झोप..
आता उशिर खुप झाला.


अळवावरच्या पानावर..
पावसाचा एक थेंब साठला..
दवबिंदू या नावाने..
त्याने नवा उच्चांक गाठला..

पौर्णिमेचा चंद्र एकदा.. उशिराने उगवला..

च्नद्राला हि जाणीव आहे त्या
चांदण्यांच्या अस्तित्वाची
म्हणूनच तर तो बिनधास्त असतो
जेव्हा रात्र असते अमावसेची

आज ही चांदनी..
अशी का लाजत आहे..
कि चंद्राच्या प्रेमात..
ति त्याच्या साठी सजत आहे..

वो कहते है की हम बेवफ़ा है..

वो कहते है की हम बेवफ़ा है..

असुदे

आई ने सांगितलेले आहे..

जो म्हणतो तोच असतो..


पौर्णिमेचा चंद्र एकदा..
उशिराने उगवला..
आकाशात ही म्हणे..
ट्राफीक मध्ये फसलेला..

सरींचा शालू नेसवशील का भरजारी?

येतील का दिवस पुन्हा..
जेव्हा होतीस तू आस पास..
कि नशीब पुन्हा दाखवेल..
"मृगजळा" परी भास..

सुखाला आधी लाथ मारा त्वरेने...
उठ मार्ग चला काढा निश्चयाने...
जागी गांडूळा सारखे न जगावे...
उरी बाजी तानाजीला स्मरावे ...



पाऊस बनून मला सख्या
भिजवशील ना रे कधीतरी
लपेटून त्या वार्याला हि सोबत
सरींचा शालू नेसवशील का भरजारी?

मी मी म्हण'नार्यांना लोलावणारी,
महाराष्ट्राची माती आहे..!
खंजीर हि घुसणार नाही अशी,
मराठ्यांची छाती आहे..!

रंगलेल्या मेहंदीने सख्या ,मला एक प्रश्न केला

जगात जर खरंच प्रेम नसतं
तर अख्खं जग मैत्रिमय असतं,
पण प्रेमाने तोंड पोळल्यावर मात्र
मन मैत्रीच्याचं शीतोष्ण धारेत रमत..!!


भरजरीचा शालीन काठपदर डोई
अखिल महाराष्ट्राची राजमाता जिजाऊ,
बाणेदारपणा ओतला रक्तात तिन्ही पिढ्यांच्या
मनी स्त्रीत्व बनलं तीनही नरवीरांची आऊ..!!



उशीने माझ्याकडे सख्या , तक्रार केलीय

तुझ्यामुळे म्हणे ,मी तिला विसरलीय

खरचं रे पण,तुझ्या हातांची जेंव्हापासून उशी मिळालीय

माझ्या डोळ्यांनी बघ झोपच विसरलीय !!!


ढोर मन माझं कुठल्याही भरातल्या पिकावर बसतं
सारासार विचार नाही त्याला सौंदर्याला भाळत ते बावळ,
आवरलं कितीदा हुसकलं बऱ्याचदा ह्या मोकाट ढोराला
वेसण असूनही संस्कारांची अर्ध्या हळकुंडाने ते पिवळ..!!

रंगलेल्या मेहंदीने सख्या ,मला एक प्रश्न केला

माझा रंग आवडतो कि ,तुझ्या प्रेमाचा तुला?

मी म्हंटल सखे,अग,ठावूक नाही का तुला?

त्याच्या आणि माझ्या प्रेमाचा तर ...रंग मिळालाय तुला !!!!!!!!!!!

साधारण समाजामध्ये
रात्र वैऱ्याची असते,
पण प्रेमात पडल्यावर मात्र
तिच्याचं आठवणींची असते..!!

ती कशीही असली तरी मला ती आवडते,

ती कशीही असली तरी मला ती आवडते,
कितीही मस्करी केली तरी सगळं काही विसरायला लावते,
तिच्या सहवासात राहावे सतत मला वाटते,
ती निघून गेली कि एक विषण्णता मनामध्ये दाटते,
असे जरी असले तरी तिला सांगायचे राहूनच जाते,
तिच्यावरचे प्रेम माझे मौन बाळगून तिच्या आठवणीत झुरत राहते,
कवी जरी मी असलो स्वैरछंदी,
तिला काव्यात उतरवणे मला कठीणच होऊन बसते....(स्वःरचित)

.ती म्हटली - ’ते आलेच ओघाओघाने...’

.ती म्हटली - ’ते आलेच ओघाओघाने...’
मी म्हटले - "तू कधी येणार ?-
- ओघाओघाने जाऊ दे
निदान एखादी बारीकशी धार ?"

...ती म्हटली - ’तुला काय ? आता खुश्शाल
झोपशील...’
मी म्हटले - " आमेन ! -
- अजून बरीच रात्र आहे शिलकीत...
मेणासारखा चटके खात
मेणबत्तीभोवतीच जमेन !!"

...ती म्हटली - ’कळतच नाही काय बोलतोस...
मी जातेच कशी !’
मी म्हटले - "ते आलेच ओघाओघाने...
आता रात्रीच्या मिठीत मी
आणि माझ्या मिठीत उशी !!".......

राधे, रंग तुझा गोरा सांग कशाने रापला?

राधे, रंग तुझा गोरा सांग कशाने रापला?
सावळ्याच्या मिठीमध्ये रंग सावळा लागला ?

राधे, कुंतल रेशमी..सैरभैर गं कशाने?
उधळले माधवानेकिंवा नुसत्या वारयाने?

राधे, नुरले कशाने तुज वस्त्रांचेही भान?
निळा प्रणय अथवा एका बेभानाचे ध्यान?

राधे, कासाविशी अशी.. तरी 'वेडी' कशी म्हणू ?
तुझ्या रुपाने पाहिली एक वेडीपिशी वेणू !

राधे, दृष्टीतून का ग घन सावळा थिजला?
इथे तुझ्या डोळा पाणी...तिथे मुरारी भिजला !!

डोळा पाणी.. जिणे उन्ह..इंद्रधनुचा सोहळा
पुसटले साती रंग...एक " श्रीरंग " उरला !!

"खरे प्रेम" अन "पैसा" या दोन पक्षात_

प्रत्येक हसणारया चेहरा..
विदुषकाचा असतो..
जो मनात दु:खांचा डोंगर रचून..
दुसरयांना हसवत असतो



तुझ्या माझ्या मैत्रीत..
हिच गोष्ट खास आहे..
तु रुसलीस कि मि तुला मनवावे..
मी रुसल्यावर मात्र तू अजुन चिडवावे..

"खरे प्रेम" अन "पैसा" या दोन पक्षात_

जोरदार निवडणुक लढवण्यात आली_

"पैसा" आला बिनविरोध निवडुन तर_

"खरे प्रेम" याची डिपाँझीटही जप्त झाली

" मैत्री दिनाच्या लाख-लाख शुभेच्छा "

तुमच्या-माझ्या मैत्रीचे अतूट असे नाते आहे ...
तुमचे माझ्याकडे आणि माझे तुमच्याकडे,
प्रेम आणि विश्वासाचे खाते आहे ..!
" मैत्री दिनाच्या लाख-लाख शुभेच्छा "

तुझ्या भावनांची किंमत शब्दामध्ये करू शकत नाही !

तुझ्या भावनांची किंमत शब्दामध्ये करू शकत नाही !
तुझ्या मैत्रीचे ऋण कधीच फेडू शकत नाही !!

तरी पण मी आज मैत्रीचे ऋण फेडायचे ठरवले !
मांडीवर डोके ठेऊन तुझ्या खूप रडायचे ठरवले !

आभाळ माझ्या भावनांच मनात खूप दाटलंय !
डोळ्यातलं पाणी माझ्या डोळ्यातच आटलय !

म्हणून म्हणतो आज मला मनभरून रडू दे !
फ्रेंडशिप डेच्या दिवशी तरी मैत्रीचे ऋण तरी फेडू दे !!

आयुष्यात स्वतःची एक,मैत्रीण असावी.

आयुष्यात स्वतःची एक,मैत्रीण असावी.
कुठलाही शिष्ठ पणा न करता,दिल खुलास असावी,
पळस पानी थेम्बा सारखी,ती नितळ असावी;
जी कायम अबोध बालका सारखी,हसत असावी,
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.
...
जिच्या सोबत संध्याकाळ,एक "स्पेशल" असावी,
पण ती स्वतःकायम,"सोशल"असावी;
मैत्री नात्यात "नथिंग ओफ़िशिअल "असावी;
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.

जिची चाहूल एक, ऋतू पालवी सारखी असावी,
जिची सोबत श्रावण-सरी,ओली असावी,
जिच्या केस घसरणीत,पानगळ असावी;
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.

जिच्या नाती,सर्व धागी अतूट असावी,
जिची हास्य खळखळ,बेछूट असावी;
जिची मन भावना,रेशीम कोमल असावी;
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.

जिच्या वागण्यात,दाणगट पोट्टे-शाही असावी,
कायम माझ्या करिता,शिवी-गाळ असावी;
दोघां मध्ये एक,आगळीच फिल्मी-यारी असावी,
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.

जिने माझी तोंडची सिगारेट,ओढून फुन्कावी,
कधी तोंडी पान-विड्याची,पिचकारी थुन्कावी,
हि सगळी हिम्मत,फक्त माझ्या पुरतीच असावी;
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.

जी माझ्या संगतीस,कायम वेडी असावी,
जिला माझ्या क्षणांची,आतुर गोडी असावी;
माझ्या जोक्स ला कायम,पुरुषी हसावी;
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.

कायम जिने माझी कॉलर,धरूनच असावी,
माझे पसरले केस,ओढूनच असावी;
कधी लाडावून माझी,गळ-मानगूट फासावी,
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.

कधी माझ्या न बोलण्याने,विव्हळ असावी,
माझ्या नजरीत ईशार्याला,चपळ असावी;
कुठेतरी या नात्या बद्दल,खूप हळवी असावी;
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.

कुठे असेल ती,जरा लवकर गवसावी,
तिची प्रफुल्लीत बहर,लवकर बरसावी;
माझ्या शुभ्र आयुष्याला,तिचीच रंगत असावी;
आयुष्यात स्वतःची,एक मैत्रीण असावी.

मैत्री ला एक वृक्ष म्हणू ...मित्र सारे त्यावरली पाने फुले जणू

मैत्री ला एक वृक्ष म्हणू ...मित्र सारे त्यावरली पाने फुले जणू
फांद्यांचा आधार घेऊ ......उंच वाढू मैत्रीची उंची पाहू

एक फुल तू बन एक पान मी
एक फांदी हाताची एक फांदी सहवासाची
घट्ट रोऊ पाळे मुळे या धर्तीत
मित्र बनवू तिलाही , नसेल भीती उखळून पडण्याची

भूक लागली तर उन खाऊ
वादळाला येवू दे सोबतीला आपण नको भिऊ
मैत्रीचे बळ बघ सारे मिळून अजमाऊ
संकटे येतीलही बहु संकटाना तोंड देऊ

घरटी बांधतील पक्षी अनेक
घरटा त्यात आपल मैत्रीच एक
निवास त्यांचा चिलबिलाट सारा
सर्वांनी मिळून सांभाळू हा मैत्रीचा पसारा

हिरवी पालवी मैत्रीची ,फुलोर हा मित्रांचा
बहरून जायील वृक्ष हे इथे खेळ भावनाचा
गंध पसरू चारी दिशांनी ,
बंध एक निराळ्या भाषांनी

पाहतील वाटसरू मैत्रीचे हे वृक्ष डोळे भरुनी
सांगतील किसे कधी ..तर लहान मुलांना अपुली मैत्रीची कहाणी
अशीच फुलुदे .अशीच वाढू दे निरंतर बांधून मैत्री राहील
बुंधा मजबूत आहे विश्वासाचा हे वृक्ष असेच वाढत राहील

मैत्री दिनाच्या मन:पुर्वक शुभेच्छा !

मैत्री करू नका
दोन दिवस टिकणार्‍या
friendship band सारखी

मैत्री करू नका
उद्या पुसल्या जाणार्‍या
हातांवरील नावांसारखी

मैत्री करा प्रत्येकाला
तुमचा हेवा वाटेल अशी
मैत्री करा एकमेकांना
त्यांच्या सुख-दु:खांत साथ देईल अशी

मैत्री हे प्रेमापलिकडचे
एक अतूट जीवाभावाचे नाते आहे
ते जपतना इतरांना दुखावू नका
जगा आणि जगू द्या :) .....

मैत्री दिनाच्या मन:पुर्वक शुभेच्छा !

रडण्याचं नातं वात्सल्याशी जोडण्याऎवजी,

१
रडण्याचं नातं वात्सल्याशी जोडण्याऎवजी,
माणसं ते नातं दुर्बलतेशी जोडतात..
ती माणसं पाणी ओघळू देत नाहीत...

२
निरनिराळ्या लोकांच्या दृष्टीकोनातून आपण..
जर स्वत:ला पाहू शकलो तर..
आपल्याला खुप नवे मित्र आपल्यातच मिळतील..

रडण्याचं नातं वात्सल्याशी जोडण्याऎवजी,

१
रडण्याचं नातं वात्सल्याशी जोडण्याऎवजी,
माणसं ते नातं दुर्बलतेशी जोडतात..
ती माणसं पाणी ओघळू देत नाहीत...

२
निरनिराळ्या लोकांच्या दृष्टीकोनातून आपण..
जर स्वत:ला पाहू शकलो तर..
आपल्याला खुप नवे मित्र आपल्यातच मिळतील..

आणी हे माझ्या त्या मैत्रीनी साठी..

आणी हे माझ्या त्या मैत्रीनी साठी...
जिने मला.. सावरले..

तूझ्या शी कधी कशी..
गट्टी जमली कळलेच नाही..
माझ्या मनातील मैत्रीची जागा..
कधी भरली कळलेच नाही..
माझ्या प्रत्येक दु:खावर..
तुझ्या मैत्रीने घातलीस फूंकर..
मी आता मात्र मी कसे फेडू तुझे उपकार..

माझ्या एका मैत्रीनी साठी... जिने मला जीवन काय आहे हे शिकवले..

खरच एक मैत्रिण असावी..
मी हसलो हि ती पण हसावी..
माझ्या डोळ्यातले अश्रु..
तिच्या डोळ्यातून वाहावे..
माझ्या मित्रांची गणती होताच..
तिनेही सामोरे यावे..

क्षणभगुर सुखामागे धावू पाहतय

का हे श्वासांच हळव नात जुळू पाहतय?
मन या वेड्या भासातच
हरवून जाऊ पाहतय,
मृगजळमागेच का
बेभानपणे धावू पाहतय?
का हे श्वासांच हळव नात जुळू पाहतय?

क्षणभगुर सुखामागे धावू पाहतय
माझ्या एकटेपणाला, तुझ्या एकटेपणात
विरघळून जावस वाटतय
का हे श्वासांच हळव नात जुळू पाहतय?

दोनच पावल तुझ्यासोबत
चालावस वाटतय
आयुष्यभरासाठी या आठवणींना
मनात साठवून ठेवावस वाटतय
का हे श्वासांच हळव नात जुळू पाहतय?

कातरवेळी हे मन
अस्वस्थ का होतय?
गर्दीतही मला
एकट-एकट वाटतय?
का हे श्वासांच हळव नात जुळू पाहतय?

बंद पापण्या मागेही
का मला छळतस?
हा फक्त एक जीवघेणा भासच आहे
हेही मनाला जाणवतय
तरीही___
का हे श्वासांच हळव नात जुळू पाहतय...?...का...?

अंगात लालभडक डगला

अंगात लालभडक डगला
अन डोक्यावर काळी क्याप घालून
चोकातल्या कोपरयावर ती उभी असते
वाट पहात .......आनोळखी चेहर्यांची ........
प्रत्येकांच्या हाताकडे......खिशाकडे तिची सराईत नजर
ती बांधील नसते कुणाशी ......
काही क्षणांची तिची निष्ठां.......पण प्रमाणिक
स्वताहपुरती......
तिच्या पोटात साठलेल्या
अनेकांच्या भावना.......इछा...वासना....
सकाळी १० वाजता एकदा
अन सायंकाळी ५ वाजता एकदा
तिची डिलीवरी ........................
अन लगेच पुन्हा सुरु
तिचे सम्पर्क आभियान .................
ती उपाशी राहू शकत नाही
म्हणून तर ती
उभी असते चोकातल्या कोपरयावर
वाट पहात .........कुणीही चालते तिला
आगदी कुणीही i

कृपया सांगा कोण आहे ती??????????????

कसे सांगू तुला की काय वाटले मला

कसे सांगू तुला
की काय वाटले मला
तू डियर म्हटल्यावर .........

शक्य असते तर
टिपले असते भाव
तुझ्या डोळ्यात दाटलेले
मला डियर म्हणताना ............

शक्य असते तर
पाहीले असतेस तुही
माझ्या मनात उठलेले वादळ
तुला डियर म्हणताना ............

सकाळी चहात साखर टाकायला विसरले
मॉर्निंगवॉक चा रस्ता चुकले
दाराच्या चोकटिला टक्कर घेतली
इस्री चा चटका बसला
चौकात सिग्नल तोडला

क्लासमध्येही मन नव्हते थाऱ्यावर
सर म्हणाले,काय आज मूड नाही ?
कुणी सांगावे त्यांना
काय होते माणसाला
कुणी डियर म्हटल्यावर

जेवतानाही भिरभिरत होते मन
आई म्हणाली , हें काय आवलक्षण
कुणी सांगावे तिला
काय झाले मला
तू डियर म्हटल्यावर

कसे सांगू तुला
काय झाले मला
तू डियर म्हटल्यावर ..............

मनातलं असं काहीतरी...२०

मनातलं असं काहीतरी...२०
जेव्हा कधीतरी तसबीर तिची सामोरी येई....
आठवणींचे कोलाज अलगद हाक देई...
अंतरीचा किनारा तो अश्रूंना आपलासा होई..
स्पंदने स्वतःस वेगाने वेढून नेई...
उगाचच मग हुंदाकायाचे,
काळोखाने आपले पंख पसरावे,
केविलवाणे आपण अन आपेल प्रेम,
दोघेच प्रवासी, बाकी सारे मौन....
प्रेमाचे तरी काय चुकते?
ते नकळत आपल्याला उमगते,
शोक करुनी काय जगावे,
जगणे ते काय मरणाहुनी बत्तर...
प्रत्येक शब्द तिचा, श्वास तिचा,
कुपीतल्या अत्तराचा गंध जसा,
ये न पुन्हा...सांगावे परी तिला काय त्याचे,
तसबीर तिची अजूनच धूसर होत जाई...
तसबीर तिची अजूनच धूसर होत जाई

करितो कवित्व म्हणाल

करितो कवित्व म्हणाल हे कोणी
नव्हे माझी वाणी पदरची
माझिये युक्तीचा नव्हे हा प्रकार
मज विश्वम्बर बोलावितो

या महाराष्ट्राच्या भूमीमध्ये मोर नाचतोय पहा

या महाराष्ट्राच्या भूमीमध्ये मोर नाचतोय पहा
श्रावणातला हिरवा शालू काय दिसतोय आहा

साहियाद्रीने पांघरली आहे हिरवीगार शाल
धबधब्यांची सोनेरी नक्षी नागमोडी चाल

थेंब थेंब दावांचा टिपण्या पाने आसुसलेली
तांबडे फुटताच किरणांनी पहा कशी टिपली

धन्य झालो देवा तुझे पाहुनी ऐसे रूप
मातृभूमीचा चरणामधले इथेच कळते सुख

'तो' आणि 'ती' लग्नानंतरही तेच असतात,

लग्नाआधीचे 'तो' आणि 'ती' लग्नानंतरही तेच असतात, पण लग्नानंतर त्यांच्यातला संवाद बदलतो... कसा?... असा...

लग्नापूवीर्...

तो : हुश्श! किती वाट पाहात होतो मी या क्षणाची.

ती : मी जाऊ का निघून?

तो : छे गं! तसा विचारसुद्धा मनात आणू नकोस.

ती : तुझं प्रेम आहे माझ्यावर?

तो : अर्थातच!

ती : तू कधी माझी फसवणूक तर नाहीस ना केलेली?

तो : नो, नेव्हर! असा विचार तरी तुझ्या मनात कसा येतो?

ती : तू माझं चुंबन घेशील?

तो : हो तर.

ती : तू मला मारहाण करशील?

तो : अजिबात नाही. मी त्या प्रकारचा पुरुष नाही.

ती : मी तुझ्यावर विश्वास ठेवू शकते का?

तो : हो.

लग्नानंतर...

लग्नानंतर काय होते हे जाणून घेण्यासाठी नवा संवाद लिहिण्याची गरज नाही... फक्त हाच संवाद खालून वर वाचत जा!

प्रेमात सर्व पडतातच का..?

पडल्यावर दुखापत होते हे माहीत असतानाही
प्रेमात सर्व पडतातच का..?
उठत का नाहीत..?

बागेत फुल उमलले नव्याने

कोंडलेल्या भावनांना वाचा कधी लाभेलं,
भारलेल्या आर्ततेला नाद कधी लाभेलं,
मनस्वी शापित ह्या काळाच्या गुलामाला
मुक्ततेचा मरगळलेला श्वास कधी लाभेलं..!!

मैत्री म्हणजे..
डबक्यातला चिखल..
बाहेरुन साधी असली तरी..
मनातून असते निखळ...

बागेत फुल उमलले नव्याने
गंधास दरवळन्या मिळाले बहाणे
नाजूक रूप ते असे डोलता तिथे
पहा फुलाला छेडले फुलपाखराने

खातेवही प्रेमाची....

खातेवही प्रेमाची....

अजब कारभार आहे या प्रेमाचा
हिशोब करायला दिवस कमी पडतात
यात लाख मोलाचे असतात म्हणे क्षण सारे
एकएक क्षण गमावता आयुष्य भर रडतात

दोन हृदयाचा व्यवहार सरळ सरळ असतो
भावनांचा पैसा डोळे मिटून लावतात
यात भल्या भल्यानचे खाते गहाळ झाले
तरी मुद्दलीचे स्वप्न उघड्या डोळ्यांनी पाहतात

हिर-रांझा लैला-मजनू हे मोठे ठेवीदार होते
आदर्श उसना यांचा घेवून भागीदारी करतात
जमा खर्च जिंदगीचा मिळविता मिळत नाही
नाव डूबित ग्राहकाचे(तिचे)प्रेमाच्या खातेवहीत लिहितात

दिले दान परत घेणे माझ्या स्वभावात नाही

जा दिले मन तुला कार तू त्याचे काहीही
दिले दान परत घेणे माझ्या स्वभावात नाही

तुला द्यावे मन आसे काही कारण नव्हते
एवढेच म्हणू आता तुझ्या नशिबात होते
पडे त्याचा हाती दिवा ज्याला दिसतच नाही
दिले दान परत घेणे माझ्या स्वभावात नाही जा.....................

*काय म्हणालात तुम्ही कधीच प्रेम केलं नाही?

प्रेम केलं नाही?
*काय म्हणालात तुम्ही
कधीच प्रेम केलं नाही?

अहो कशावर प्रेम कराव?
विचारता कोणी प्रेम कराव?
अस का घाबरता राव?
ते म्हणतात प्रेम कुठेही कराव!

कशासाठी प्रेम कराव?
सांगा प्रेमाशिवाय कस जगाव?
मी तर म्हणतो प्रेम केलं नाही ?
फार काही बिघडल नाही!

केल्या नाही चार कविता!
मारल्या नाहीत गुलुगुलु गप्पा?
घेतला नाही तिचा हातात हात
केला नाही धडधडणाऱ्या हृदयाने कधी घात?

प्रेम केल नाही म्हणून काही सुचलं नाही?
अहो लय नाही म्हणून काही लिहीलं नाही!
प्रेम केल नाही म्हणून काही अडल नाही!
आयुष्यात विशेष काही घडल नाही?

आता म्हणाल, वाचुनही काही समजल नाही!
खरच सांगतो प्रेम केलं नाही म्हणून काही बिघडलं नाही
काय म्हणता माझे लेखन आवडल नाही?
आता मान्य कराल का तुम्ही कधीच प्रेम केल नाही?

ती येणार होती, नाही आली......

ती येणार होती, नाही आली......

ती येणार होती, नाही आली......!
पण.............!
तिची आठवण मात्र येऊन गेली...!
शेवटी तिला भेटण्याची इच्छा मनीच राहून गेली...!
तरी पण ......!
भास झाला मनाला ..!
वाटल कि, ती आली...!
पण..............!
दार उघडून पाहतो तर काय....
त्या खट्याळ वारयानेच माझी मस्करी केली.............!
त्या खट्याळ वारयानेच माझी मस्करी केली.............!



--

खुभी नाही माझ्यात एवढी कि...!
कुणाच्या हृदयात ठाण मांडून जाईल..!
पण विसरणे सुद्धा अशक्य होईल..!
असे क्षण जे देऊन जाईल.......!

मला एकदा थेंब व्हायचयं..

मला एकदा थेंब व्हायचयं..
अन पाण्यात मिसळून जायचयं...
पाण्यात एकरूप होऊन..
स्वत:ला पाहायचयं..

मला एकदा थेंब व्हायचयं..
एकदा पावसा सोबत बरसायचयं..
पावसा सोबत बरसून..
श्रुष्टीला फूलवायचयं...

मला एकदा थेंब व्हायचयं..
तुझ्या डोळ्यांतून वाहायचयं..
तुझ्या मनातील दु:खांना..
आपलेसे करुन घ्यायचयं..

मला एकदा थेंब व्हायचयं..
तुझ्या गालावरुन ओरघळायचयं..
तुझ्या ओठावर येऊन मग..
तिथेच विरुन जायचयं..

वाचणार असेल कोणी तर चारोळ्या लिहिण्याला अर्थ आहे

वाचणार असेल कोणी तर
चारोळ्या लिहिण्याला अर्थ आहे
मिळणार नसेल प्रतिसाद
तर इथे लिहण व्यर्थ आहे


खूप अवघड असत ....................

कोणालातरी मनात ठेवण सोप असत
पण कोणाच्यातरी मनात बसन खूप अवघड असत
कोणासाठी जगन खूप सोप असत
पण कोणीतरी आपल्यासाठी जगन खूप अवघड असत

कोणीतरी आवडण सोप असत
पण कोणालातरी आपण मनापासून आवडन खूप अवघात असत
प्रेम तर खूप जणांवर बसत
पण कोणीतरी आपल्यावर प्रेम करण खूप अवघड असत

उजेडात कोणीही चालतो संगती
पण अंधारात कोणीतरी वाट दाखवण खूप अवघड असत .......

कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

बाकी काही नाही
हसता हसता डोळे अलगद भरुनही येतील
बोलता बोलता शब्द ओठी जातीलही विरुन
कावरंबावरं होण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

रस्त्यामध्ये दिसतातच की चेहरे येता-जाता
"एका" सारखेच दिसू लागतील सहज बघता बघता
अवती भोवती सगळीकडे तेच माणूस दिसेल
स्रुष्टीमध्ये दोनच जीव आणखी कुणी नसेल
भिरभिरल्यागत होण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

मोबाईल वाजण्याआधीच तो वाजल्य़ासारखा वाटेल
जुनाच काढून एसएमएस वाचावासा वाटेल
दिवस सरता वाटत जाईल उगाचच उदास
पावलोपावली जड होत जाईल बहुधा श्वास
घाबरुनं बिबरुनं जाण्यासारखं काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

जेवता जेवता जीवघेणा लागेलही ठसका
घरचे म्हणतील सारखा कसा लागतो उठता बसता
चेहरा लपवत, डोळे पुसत, पाणी प्यावे थोडे
बोलण्याआधी आवाजाला सांभाळावे थोडे
सांगुन द्याव काळजीसारख बिलकुल काही नाही

"कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......"

चांगले मित्र मिळवायला फार मोठे भाग्य लागतं.

चांगले मित्र मिळवायला फार मोठे भाग्य लागतं.
तसंच भाग्य मला लाभलं असं मला वाटत असतं,
मित्र अनेक असतात, पण काही मोजकेच जीवनात येऊन जातात.
चांगल्या क्षणांची सांगडसुद्धा तेच घालून जातात.
भांडण झालं की थोडा वेळ त्यांच्यावर रुसायचं असतं.
कारण शेवटी त्यांच्यातच जाऊन मिसळायचं असतं.
प्रयत्न केला दूर जायचा तरी त्यांच्याच जवळ रडायचं असतं.
एकमेकांचं अश्रू झेलून, हसत पुढे जायचं असतं.
कोणाशी काही बिनसलं तेव्हाच मैत्रीचं खरं रुप पाहायचं असतं,
संकटकाळी एकमेकांचा हात घट्ट धरुन चालायचं असतं.
एखादं पाऊल डगमगलं तर ते पुन्हा वाटेवर आणायचं असतं.
चिमुकल्या गोष्टीने मैत्रीचे वैरात रुपांतर करायचं नसतं.
पण मैत्रीत हे एकच लक्षात ठेवायचं असतं.
विश्वास ज्याच्यावर टाकला त्याच्याशी प्रामाणिक रहायचं असतं.
ज्याच्याबरोबर हे घडत असतं त्याला फक्त मैत्री आणि मैत्री हेच नाव द्यायचं

दूर वाजते सनई तिला आभाळ पुरेना

अशी दुपारली वेळ, नभी भरलेल्या सरी
जीव घेत घेत माझा कोण उभे माझ्या दारी
किती जपून ठेवले गुज ओठावर आले
साऱ्य़ा सयीचे वऱ्हाड मेघा का रे बोलवले ?

दूर वाजते सनई तिला आभाळ पुरेना
मनातली हुरहुर जशी मनात मावेना
माझ्या मनात मांडव असा सहजी पडेना
आर्त मनाचे मनाचे जगभर सांगवेना

आता तरी दे ना दे ना मनातले आवताण
मनातल्या माणसाला येवो माझ्या देहभान
आता येथोनीच थांब नको मनभर होऊ
माझ्या कोशात मी बरा तिथे हाक नको देऊ

हाकेतुन तरी काय ? स्वर पाण्याचा पाण्याचा
तुझे आकाश पाण्याचे . .. माझा डोळाही पाण्याचा
इथे पाणी तिथे पाणी . .. एवढेच ना करणे
उन्हे पडल्यावरती पुन्हा भाजुन निघणे . . .

आता अंथरून वेळ पुन्हा पाय पसरीन
आणि कोसळता सरी आत आत पाझरीन. . .

अंगात मस्ती, दुसरं काय?

एका झाडावर पाच पक्षी बसलेले असतात.

तिथे एक शिकारी येतो आणि गोळी झाडतो.

एका पक्ष्याला गोळी लागते. तो खाली कोसळतो.
...
गोळीबाराने घाबरून तीन पक्षी उडून जातात.

एक पक्षी मात्र झाडावर तसाच बसून राहतो…

… का ?
…
…
…
अंगात मस्ती, दुसरं काय?

जीवाची दैना,

प्रीत ती क्षणिक तुझी
घेऊन येती सुखाच्या सरी..
नाचती मोरही माझ्या मनी
बहरी सारी प्रीत नगरी..

बधीर संवेदना,
मनस्वी यातना,
जीवाची दैना,
निरर्थक कल्पना,
मात्र..........तरीही
प्रेम केल्याशिवाय राहीना..!!


शेवटची हाक देतो मी तुला
मनापासून ऐक समजेल तुला
कळले नव्हते ते जाणवेल तुला
माझीही ओढ लागेल तुला..!

प्रेमपथावरंच माझ्या तुझंचं पाहिलं पाऊल,

आभासाच्या त्या आभाळाला बघ सये
आठवणींची टाचणी लागली नकळत
साठवले होते जे भेटीचे मोती कधी मी
पापण्यांच्या शिंपल्यातून आले ओघळत

तिने मनावर केलेली सये
जखम खूप खोल होती ,
पण सहवासाच्या क्षणाची
तिनेच दिलेली ओलं होती

प्रेमपथावरंच माझ्या तुझंचं पाहिलं पाऊल,
तहानलेली धरती मी तुझ्या वर्षावाची चाहूल,
तग धरुदेत प्रेमांकुर कर मायेने त्याचं रक्षण,
चांदव्याची वात......करीलं उभं आभाळ हे औक्षण..!!

शब्द हि मुके झाले
भावना हि बोथड झाल्या ..!
लागले इतके चटके कि,
संवेदना हि सुन्न झाल्या..!!

भान माझे हरवून गेलो..

हातात तुझा हात घेता,
भान माझे हरवून गेलो..
तुझ्या नक्षीदार मेहंदीच्या जाळीत,
मनाला नकळत गुंतवत गेलो ..!

चंद्र चांदण्यांचा सडा शिंपून..

चंद्र चांदण्यांचा सडा शिंपून..
सजवले आज अंगणा...
माणिक मोत्यात सजून आले...
तुझ्या साठीच रे साजना..


आजच्या पावसात..
चिंब भिजू वाटतेय..
अश्लेषा नक्षत्राने केलेली..
हि काही जादू वाटतेय..

प्रेम केलं की, शब्द ही सूचतात..

मी तुझ्याकडे पाहताना,
तू दुसरीकडेच पाहतेस..
मग साग ना उगीच कशाला,
माझ्या मनात येऊन राहतेस..!


नको येउस कधी फिरून माझ्या स्वप्नात,
मुक्त करून जा खुशाल सगळी मनाची बंधन,
समर्थ आहे मी माझ्या मनाचा घोट घ्यायला,
पण माजू देणार नाही कधीचं प्रेमाचं रणकंदन..!!


तुमच्या चारोळ्या पाहून,
मलाही एक चारोळी करावीशी वाटली..
काही चुकला तर माफ करा,
पण हि चारोळी कशी वाटली..!

प्रेम केलं की,
शब्द ही सूचतात..
ओठ नाही तर,
डोळे बोलतात..!



सुखालाही हवी असते..
साथ या दु:खाची..
आपण मात्र शोधायची असते..
दु:खातून वाट सुखाची..

तुला भेटायला म्हणून मी सये
खिडकीजवळ पाऊस बनून आलो
नकळत रोमांचित तुझ्या स्पर्शाने
हातावरून तुझ्या लगेच वाहून गेलो

सार्थक मानतो तारा जीव लुटायला..!!

नक्की चंद्रावरचं निखळ प्रेमचं भाग पाडतं ताऱ्याला तुटायला,
पण धरतीवरचा वेडा जीव मनोमनी आशा करतो त्याची फुटायला,
दोघांचीही आस्था शेवटी आकाशीच्या प्रेमाच्या भाबडेपणालाचं भुलते
इप्सित मिळत माणसाला अन सार्थक मानतो तारा जीव लुटायला..!!

माझ्या शिवाय तिला करमत नाही..!!

चारोळीच्या नशिबात,
"सुवर्ण" योग आहे..!
अमावस्ये नंतर,
पौर्णिमा आहे...!

होकार तिला देता येत नाही,
नकार तिला देता येत नाही..!
कितीही काहीही असले तरी,
माझ्या शिवाय तिला करमत नाही..!!


चार दिवस सासूचे
चार दिवस सूनेचे,
बाकीचे दिवस
घरातल्या पुरुषांचे!

आरशात पाह्यलं,
केसांची रूपेरी बट दिसली...
पुढ्च्याच महिन्यात लग्नाची
सिल्व्हर ज्युबिली आली..!

जखमांना ही बोलता आलं सये
खरंच खूप बर झालं असतं
किती घाव तिने केले गहिरे
जगासमोर तरी आलं असतं

पण..... मी तर एक तुटलेला तारा..!

सगळेच कसे
क्षणभर थांबलेले
जसे त्याना
दोरीनेच बांधलेले!
मैत्रीच्या वाटेवर
गावे खूप असतात
थांबून पाहूणचार घ्यावा
अशी थोडीच असतात!

शेवटी नशिबाचा काय दोष,
नियतीचा खेळ सारा..
सारे आभाळ माझेच होते,
पण..... मी तर एक तुटलेला तारा..!

पुन्हा आठवांचा थवा तुजकडे वळला जरासा

पुन्हा आठवांचा थवा तुजकडे वळला जरासा
पापण्यांच्या ओजळी तून अश्रु ढळला जरासा

.
मुक्या भावनांच्या कानी पडले शब्द काही
अर्थ वेदनांचा काही त्यांना कळला जरासा

.
अंतरास त्या न लागला ठाव दोन पावलांचा
"मार्ग"तो एकटा चालण्या माघारी वळला जरासा

.
हृदयात त्या बंधिस्त निजली सारी स्पंदने
ओठातील एक नाजूक शब्द जळला जरासा

स्मृतीत त्या अस्पष्ट आकृत्या दिसल्या क्षणिक
"नीलेश"नशिबाचा नकाशा आता मळला जरासा

खूप काही बोलायचय तिच्याशी,

गिरवतो अक्षरे कागदावर सये
ओठावरून जे माघारी फिरतात
दाद मिळते शब्दांना कधीतरी
तेव्हा अर्थ मिलनास झुरतात

हाटेच्या धुंद गारव्यात साथीला हे तळे,
लाजतो नभीचा चंद्र रूप पाहुनिया खुळे,
आरसपानी कशी तू त्याला पडलेलं कोड,
अप्सरेचा बाज कसा धरतीवर न कळे..!!

खूप काही बोलायचय तिच्याशी,
पण जीभच रेटत नाही..!
आग लागून सुद्धा आमचा
फटाकाच फुटत नाही..!!


एकच थेंब होता माझ्या डोळ्यात सये
मी म्हटलं का रे थांबलास एकटाच ?
तो म्हणाला पाठमोरी झाली रे ती वेडी
रूप साठवायचे आहे तिचे एका थेंबात ........

जीवन म्हणजे नक्की काय असतं ?

जीवन म्हणजे नक्की काय असतं ?
जीव न म्ह णजे
कुणाला माहित नसणारं
प्रत्येकाचं निरनिराळं
एक गोष्टीचं पुस्तक असतं

जन्म त्याची सुरुवात
मृत्यू त्याचा शेवट
दररोज त्याचं लिहितं एक पानं
कोणाच्या कधी मर्जीविना तर कधी मर्जीसहित

हार-जीत, राग-प्रेम यांना
असतं यात स्थान
सुख-दु:ख यांचे चढाव यात फार

हसायचं नसलं तरी हसावं लागतं
रडायला आलं तरी आवरावं लागतं

जीव न म्ह णजे
एक गोष्टीचं पुस्तक असतं
आव्हानं देऊन ते पूर्ण करायचं असतं
भातुकलीच्या डावासारखं
अर्धवट सोडायचं नसतं..........

तुझी नी माझी मैत्री एक गाठ असावी,

तुझी नी माझी मैत्री एक गाठ असावी,
कुठल्याही मतभेदाला तेथे वाट नसावी
मी आनंदात असताना हसू तुझे असावे,
तू दुःखात असताना आसू माझे असावे,
मी एकाकी असताना सोबत तुझी असावी,
तू मूक असताना शब्द माझे असावे.
Happy Friendship Day

खरं प्रेम म्हणजे

खरया प्रेमाची सुरूवातच तर नेमकी तेव्हां होते जेव्हां दोघं खरया अर्थाने जवळ येतात- मनाने, शरिराने! कायमचे..!!
खरं प्रेम म्हणजे दोघांनी प्रत्येक परिस्थितीला धैर्याने तोंड देणे.
खरं प्रेम म्हणजे दोघांचा एकमेकांवर विश्वास असणे.
खरं प्रेम म्हणजे दोघांची एकमेकांवर निष्ठा असणे.
खरं प्रेम म्हणजे दु:खात एकमेकांच्या सोबत असणे.
खरं प्रेम म्हणजे सुखात एकमेकांना आनंद देणे.
खरं प्रेम म्हणजे तडजोड करण्याची तयारी असणं.
खरं प्रेम म्हणजे एकमेकांच्या गुणांना जपणे.
खरं प्रेम म्हणजे दुखावलेली मने परत जोडणे.
खरं प्रेम म्हणजे भांडण करुन परत जवळ येणे.
खरं प्रेम म्हणजे एकही शब्द न उच्चारता भावना पोहोचणं.
खरं प्रेम म्हणजे डोळ्यात फक्त आनंदाश्रु असणं.
खरं प्रेम म्हणजे एकमेकानां सांभाळणे.
खरं प्रेम म्हणजे चुकत चुकत शहाणे होणे.
खरं प्रेम म्हणजे शेवटच्या श्वासापर्यंत सोबत असणे.
खरं प्रेम म्हणजे प्रेमबरोबर प्रमाणिक असणे.
खरं प्रेम म्हणजे … तू अणि मी, कायम जवळ असणे..

जीवन म्हणजे नक्की काय असतं ?

जीवन म्हणजे नक्की काय असतं ?
जीव न म्ह णजे
कुणाला माहित नसणारं
प्रत्येकाचं निरनिराळं
एक गोष्टीचं पुस्तक असतं

जन्म त्याची सुरुवात
मृत्यू त्याचा शेवट
दररोज त्याचं लिहितं एक पानं
कोणाच्या कधी मर्जीविना तर कधी मर्जीसहित

हार-जीत, राग-प्रेम यांना
असतं यात स्थान
सुख-दु:ख यांचे चढाव यात फार

हसायचं नसलं तरी हसावं लागतं
रडायला आलं तरी आवरावं लागतं

जीव न म्ह णजे
एक गोष्टीचं पुस्तक असतं
आव्हानं देऊन ते पूर्ण करायचं असतं
भातुकलीच्या डावासारखं
अर्धवट सोडायचं नसतं..........

काळे मेघ दाटले, कितीक थेंब साठले,

सांग ना पावसाला या बघून तुला सये
आठवतेय का गं ती कागदाची होडी,
अजूनही तोच गारवा अन तोच पाऊस
ओसरली आहे फक्त नात्यातील गोडी

काळे मेघ दाटले, कितीक थेंब साठले,
सर्व झुगारून मोकळे, व्हावेसे मनी वाटले,
आला वारा ही रंगात, भोवरा संचारला अंगात,
झालो मी मुक्त वारू, हसलो वार्‍याच्या संगात

रात्रीचे हे निरभ्र आकाश..
माझ्या कडे काही मागतयं..
मी त्याला काय देणार..
माझंच तूझ्या प्रेमावर भागतयं

जीवनात जागा देशील का ?

वादल उठलय आयुष्यात,
जीवनात जागा देशील का ?
काहुर माजले मनात माज्या ,
मनास आधार देशील का... वाळवंटात फसलो आहे,
सावली तू होशील का एकटाच चालत आहे,
हात हातात घेशील का ..?????
नाव बनुनी फिरतो आहे समुद्रात,
किनारा तू होशील का,
दगदगीत आयुष्याच्या खरचटलय,
फुंकर तू घालशील का? थकलो आहे ताणाने ,
कुशीत एकवार घेशील का,
एकटाच चालत आहे,
हात हातात घेशील का ..?????

रात्री चंद्राला ही जागा सोडताना मी पाहिलंय

रात्री चंद्राला ही जागा
सोडताना मी पाहिलंय
काळीज त्याचे तुझ्या
रुपात अडकून राहिलंय


मिटल्या डोळ्यात अवचित दाटतं स्वप्न प्रेमाच्या मखमली जगाचं,
स्वप्नातही स्वप्न पडतं तुझ्यासोबतच्या मनी इच्छिलेल्या सुखाचं,
क्षणात सजतो हा कल्पनेचा मखर त्यात प्रतीष्टानी माणूस हक्काचं,
पण भानावरती येता आपसूक......मनोरंजन सारं कारण बनत दुःखाचं..!!

गरज म्हणून 'नातं ' कधी जोडू नकोस

मैत्री केली आहेस म्हणुन तुला सांगावस वाटतय...
गरज म्हणून 'नातं ' कधी जोडू नकोस
सोय म्हणून सहज असं तोडू नकोस..

रक्ताचं नाही म्हणून, कवडीमोल ठरवू नकोस
भावनांचं मोल जाण..मोठेपणात हरवू नकोस..

आयुष्याच्या प्रत्येक वळणात नवं नातं जुळत असतं
जन्मभर पुरेल इतकं भरून प्रेम मिळत असतं..

तुझी ओंजळ पुढे कर, कमीपणा मानू नकोस
व्यवहारातलं देणं घेणं फक्तं मध्ये आणू नकोस..

मिळेल तितकं घेत रहा, जमेल तितकं देत रहा
दिलं घेतलं सरेल तेव्हा.. पुन्हा मागून घेत रहा..

समाधानात तडजोड असते...फक्त जरा समजून घे
'नातं ' म्हणजे ओझं नाही, मनापासून उमजून घे..

विश्वासाचे चार शब्दं..दुसरं काही देऊ नकोस
जाणीवपूर्वक 'नातं ' जप , मध्येच माघार घेऊ नकोस...!

नयनाच्या अथांग सागरात सये

प्रतिबिंब उमटले बघं नयनात सये
मिठीत कसे दोन जीव विसावले
दिसता मिलनाचा रम्य सोहळा
सूर्याने मावळून चंद्राला जागवले..

नयनाच्या अथांग सागरात सये
बघं भावनांची नाव दिसत आहे
मावळत सूर्य हळूच निरोप देत
सोनेरी रंग विखरून हसत आहे

नकळत भेटलीस तू सये
नयनात मग अश्रू साठले,
तुझ्यासामोरी सांडण्या पूर्वी
पावसानेच बघं मला गाठले.

तुझ्या माझ्या नात्यात..
आहेत असे बंध..
जसे फुलावे मोगऱ्याचे फुल..
अन दरवळावा सुगंध..


तुला समोर येताच..
मनात माझ्या भरुन गेलीस..
तु ही मग तुझ्या डोळ्यांनी,
मला ओवाळून गेलीस.

थेंबभर माझं मन,
तुझ्या साठी वाहून गेले..
तू मला विसरलीस..
पण तुला विसरायचे राहून गेले..

मैत्री म्हणजे सुंदर पहाट

मैत्री म्हणजे सुंदर पहाट
कधीही न हरवणारी दोस्तीची वाट..
आयुष्याला पडलेलं गोड स्वप्नं
सगळी उत्तरं सापडणारा मजेशीर प्रश्न..
फुलणारं हसणारं प्रत्येक फूलं
कधी चुकलं तर सावरणारं पाऊलं
आठवडयातून ऊगवणारी रविवारची सकाळ
हवीहवीशी वाटणारी रम्य संध्याकाळ..
मैत्री म्हणजे हवेतला ऊबदार गारवा
अन् जणू दरवळणारा मारवा
अंगावर घ्यावा असा राघवशेला
एकदा घेतला तरी बस्स असा अमृतप्याला...
ऍकत रहावी अशी हरीची बासरी
अस्मानीची असावी जशी एक परी...
मैत्री म्हणजे अत्तराची ईवलीशी कुपी
दु:खावरची हळुवार जादूची झप्पी
मैत्री म्हणजे न दिसणारा हातामधला हात
नेहमीकरता असणारी तुझीचं साथ.....
सोबत रहा तू फक्त.. इतकंचं एक मागणं आहे...
तू असल्यावर अवघं जीवन देखील गाणं आहे.

मैत्रीतले प्रेम....की प्रेमातली मैत्री

मैत्रीतले प्रेम....की प्रेमातली मैत्री

कधी न संपणारी
फक्त मैत्रीच असत्ते
मैत्रीमधले प्रेमही तसेच असते
कधीच न संपणारे

मैत्रीमध्ये हसवा रुसवा असतो
प्रेमात फक्त रुसवा अन फसवा असतो
मैत्री नाजूक धागा आणि अटूट बंधन
प्रेम कीतीही नाजूक पण टूटतेच कधीतरी

मैत्रीनेच प्रेमाला सुरूवात होते
ऐकल होते पण खरच आहे की..
माझ्या मैत्रीत प्रेम आहे...
पण माझ्या प्रेमात मैत्री कधीच नसणार...
फक्त प्रेम आणि फक्त प्रेमच असेल..

तुम्हाला कोणते प्रेम आवडते...
प्रेमात मैत्री असते मैत्रीनंतर प्रेम असते
मैत्रीपेक्षा जास्त प्रेम की प्रेमापेक्षा जास्त मैत्री?
मग तूम्ही काय मागाल... मैत्री की प्रेम ?

एक प्रवास मैत्रीचा

एक प्रवास मैत्रीचा
एक प्रवास मैत्रीचा
जश्या हळुवार पावसाच्या सरींचा
ती पावसाची सर अलगद येवुन जावी
अन एक् सुंदरशी संध्याकाळ हळुच खुलुन यावी..

एक प्रवास सहवासाचा
जणु अलगद पडणार-या गारांचा
न बोलताही बरच काही सांगणारा
अन स्पर्श न करताही मनाला भिडणारा..

एक प्रवास शुन्याचा
जणु हीमालयाशी भिडण्याचा
शुन्यातुन नवे जग साकारणारा
अन नव्या निर्मितीची चाहुल देणारा..

एक प्रवास जगण्याचा
क्शणा क्शणाला माणुस घडवण्याचा
हसता हसता रडवणारा
अन रडवुन हळुच हसवणारा..

एक प्रवास प्रेमाचा
भुरभुरणार-या दोन जिवांचा
जिंकलो तर संसार मांडायचा
अन हरलो तर नवीन वाटा शोधायच्या..

एक प्रवास प्रयत-नांचा
सुख़ दुख़ातील नाजुक क्शणांचा
अखंड घडवणार-या माणुसकीचा
अन नवी उमेद देणार-या घडींचा..

एक प्रवास..
तुमच्या आमच्या आवडीचा
साठवु म्हंटले तर साठवणींचा
आठवु म्हंटले तर आठवणींचा

कधी असंही जगाव लागत.

कधी असंही जगाव लागत.
खोट्या हस्याच्या पडद्याआड खरे दुःखलपवाव लागतं करतव्याच्या नावाखाली.
स्वताःला राबवाव लागतं इतराना आनंदी ठेवण्यासाठी डोळ्यातले
पाणी लपवाव लागतं तीवृ इच्छा असुन देखिल नाही म्हणावं लागतं
खुप प्रेम असून देखील नाही असं दाखवाव लागतं,

चिंब झाले ते कागद प्रेमाचे

स्वप्नांच्या त्या सागरात
पोहायला मी रोज जातो
परतताना नेहमी सोबत
विश्वासाचे मोती आणतो

काळंशार आभाळ चांदण्यासवे सये
अन रातराणीची दरवळ सुगंधाची
बघं मन वेडे आतुर भेटीस तुझ्या
जशी वाट पाहे चातक पावसाची

एकांताला पारखे दोन प्रेमी जीव
चंद्रात नि आपल्या प्रेमात काय फरक
दोघांमधून तिसरा कधीही न जाने
यालाच म्हणत असतील का गं नरक..!!


शब्दांनी ढाळली आसवे सये
चिंब झाले ते कागद प्रेमाचे
सूर साज चढविला आठवांनी
भिजले मन या खुळ्या पामराचे

जिवलग मिञ

या जगात वाट दाखवणारे
अनेकजण असतात,पण चालणारे आपण एकटेच असतो. पडल्यावर हसणारे अनेकजण असतात,
आणि मदतीचा हात देणारे ते फक्त जिवलग मिञच असतात.....

लिहीन म्हणतोय तुझ्यावर.. गीत चंद्र ताऱ्यांचे..

पौर्णिमेच्या मागंपुढं चंद्राच्या ह्या कला,
तुझ्यासाठी सखे चंद्र कोरीचा हा झुला,
चांदण्यांच्या संगतीत चंद्रावरी झुले चंद्र,
अमावसेला मग राणी कवेत घेईल मी तुला..!!


तुला न पाहता..
तुझ्यावर रचले शब्द..
जर तुला पहिले तर..
माझे शब्दच होतील निशब्द..



लिहीन म्हणतोय तुझ्यावर..
गीत चंद्र ताऱ्यांचे..
चंद्राला हि मोहून टाकेल..
असे हे मोहक रूप तुझे सखे..


झरा जरी खळखळत असला..
तरी.. दऱ्या खोर्याचे सोसतो घाव..
तो जे जगतो त्याचेच..
तर जीवन असे नाव...

बर झाल प्रेमाच्या बंधनातुन मुक्त केलस

बर झाल प्रेमाच्या बंधनातुन मुक्त केलस,
अस बंधन जे कधी तुटनार नाही वाटत होत,
बर झाल परक मला केलस,
कारण डोळ्यातील अश्रुंचा भाव मज कळला,
आंधळ्या प्रेमाच्या विश्वाचा अर्थ मला वळला,
......वाटत होत आयुष्यात कुणाची साथ हवी
पण अशी साथ दिलीस की कोणाचा विचार देखील मनात येणार नाही,
मीच दु:खी नाहीय,
तुही रडतेस,
आता तुझे अश्रु पुसण्याचा अधिकार मी गमावलोय,
माझ्याच चुकीने मी तुला परका झालोय.

तुझ्या विषयी बोलताना .........

असच “ Search” करता करता ........
तुला “Request” गेली ......
आज उद्या करता करता ........
तू “Add” झाली ......

तुझ्या विषयी बोलताना .........
खरच वेगळ “feel” होतंय ......
पण तुलाच ऐकायचं म्हणून .......
शब्द स्वताहून “Click” होतंय ......

तुझ्या डोळ्यांमध्ये लपली........
आहे आनंदाची डबी .......
ऐकल नाही तुला कधी .......
पण जाणवते मला गोड आवाजाची छबी .......

माझ्यासाठी सुंदर आहेस तू ......
हे सांगायचीच गरज नाही.........
बोलताना तुज्याशी माझा मीच रमून जातो.......
सतत राहव “Online “बाकी काहीच सुचत नाही .......

चेहरयावर तुज हास्य.......
माझ्यासाठी असाच राहो ......
या “वेगळ्या “ अश्या मित्रासाठी .....
हृदयात मात्र एक छोटीशी जागा ठेव ........

मलमली तारुण्य माझे

मलमली तारुण्य माझे, तू पहाटे पांघरावे
मोकळ्या केसात माझ्या, तू जीवाला गुंतवावे..

लागुनि थंडी गुलाबी, शिरशिरी यावी अशी ही
राजसा माझ्यात तू अन् मी तुझ्यामाजी भिनावे..

कापर्‍या माझ्या तनूची तार झंकारुन जावी
रेशमी संगीत स्पर्शाचे, पुन्हा तू पेटवावे..

रे तुला बाहुत माझ्या, रुपगंधा जाग यावी
मी तुला जागे करावे, तू मला बिलगून जावे…

चारोळी

असं जाता जाता तुझं
मला परत वळून बघणं
तुला जाताना बघून
तुझी वाट बघत जगणं

जाणाऱ्याने जाता जाता
पाठी वळून हसू नये
हसत हसत जाता जाता
जीव घेऊन जाऊ नये

तू गेल्यावर वाट बघत
मी जगायला लागलो
तू वळून बघण्यावरही
कविता करायला लागलो

मला ठाऊक नाही माझं
तुझ्याबरोबर काय काय येतं
इतकंच ठाऊक मला की
तू जाताना सगळंच जातं

येताना समोर बघतेस
जाताना वळून बघतेस
परत यायचं असतं तरी
मला थोडंसं छळून बघतेस

प्रेमात पडल्यावर सगळेच
शहाणे वेड्यासारखं वागतात
खरे वेडे प्रेमात न पडल्यामुळे
स्वत:ला शहाणं म्हणू लागतात

खरच प्राण जाताना
तुझं वळून बघणं आठवेल
दोघात फारसा फरक नाही
हे तेव्हाच खरं जाणवेल

आठवणीत येऊन कोणीही
कोणाला रात्री जागवू नये
प्रेमात वेडेपणा केल्यामुळे
जगाने कोणावरही रागवू नये