सहनशिलतेचा येथे संग्राम आहे

सहनशिलतेचा येथे संग्राम आहे
समाजात माथेफिरुंचा सरंजाम आहे


गवताची पाती सजली भयाण राती
काजव्यांचा सूर्यास जणू शाप आहे


शुरतेचे निशान फडकते रणांगणी
पाठीत खंजीर खुपसणार्‍यांचा धाक आहे


यल्गाराचा दबला आवाज येथे
उगाच खोट्यांचाच चित्कार आहे


जरी आज भयाण शांतता इथे
येणार उद्या मोठ वादळ आहे

शहारलो मी बरसल्यावर

शहारलो मी बरसल्यावर
पाहुन तुझे ओले ते अंग
ढगांच्या धुसर राज्यातून
स्वप्न परीचाच तो मोहक संग

नाते आपुले वेगळे
सभोवताली ऊधळले होते
सृष्टिचे ते मोहक रंग
मात्र मी बरसण्यात अन तू
मला झेलण्यातच आपण दंग

म्हणायची कायम तू
बरस रे मेघा.. आता बरस तू
कर ओलेचिंब मजला
तुझ्याच मिठीत कर मज दंग

कवयत्रीच तू, मी काय बोलणार
बरसताना मात्र, ओलाव्यात मी
तुझ्या ओठांचाच वेध घेणार
ओलावा देवून त्यास मी हि चिंब होणार

रात्र तुझी , माझे सर्वस्व ही तुझेच

उशीरा येण्याची आता तुझ्या,
सख्या सवय झाली आहे
तरी टेबलावर जेवण
अन दारावर डोळे ठेवून
मी पुन्हा तुझीच वाट पहात आहे

अश्यातच ... आयुष्याच्या पानावरती
नव्यानेच लिहिलेले काही क्षण
मन पटलावर पुन्हा एकदा
थैमान घालू लागले..

अन विचारांच्या वादळात
अनेक अनुत्तरीत प्रश्न
पुन्हा एकदा ह्रदयाच्या दारावर
अस्त व्यस्त पणे धडकू लागले

का रे सख्या असा करतोस ?
माझाच असताना तू
प्रेम विसरुन फ़क्त क्षणीक सुखांसाठी
मज अवेळी बिलगतोस

रात्र तुझी , माझे सर्वस्व ही तुझेच
पण फ़क्त शरीरा साठीच
तुझे काही क्षण मजपाशी असणे
मला आता बोचते रे

तरी या स्त्रीचे हे विडंबन
सहन करीत मी
तोंडावर ताबा अन
दारावर डोळे ठेवून
पुन्हा तुझीच वाट पहात आहे
पुन्हा तुझीच वाट पहात आहे

दीपावलीच्या मनःपूर्वक लाख लाख हार्दिक शुभेच्छा ......!!

समृध्दीच्या कणाकणात सजावी, नटावी दीपावली......!!
हासत, नाचत, गात यावी दीपावली......!!
उत्कर्षाचे अत्तर सुगंधी चोहिकडे शिंपावे,....!!
सुखाचे मंगल क्षण आपणांस लाभावे......!!
श्री लक्ष्मी-नारायण घरी तुमच्या यावे.......!!
शुभेच्छांच्या समृद्धीने अवघे अंगण तुमचे भरावे........!!
!! शुभ दीपावली !!
तुम्हाला व तुमच्या परिवाराला दीपावलीच्या मनःपूर्वक लाख लाख हार्दिक शुभेच्छा ......!!

काही काळ भेटलो आपण...

काही काळ भेटलो आपण...
एक नवीन नातं जोडायला...
आपण तूटलो तरी...
ते कधीच जमलं नाही तोडायला..



भेटायचंय तुला एकदा...
अन खुप भांडायचं आहे...
खांद्यावर तुझ्या डोके ठेऊन...
मला थोडं रडायचं आहे



तू पण आठवतेस का ग मला.....
मी जसा आठवतो तुला वेड्या सारखा....
सोबत तू नसलीस तरी हि....
मी सोबत असतो तुझ्या सारखा......

स्वप्नात असतात ,पण डोळ्यात दिसतात

अनुभवलेल्या नसतात ,पण आपल्याच वाटतात
मनात असतात, पण समोर दिसतात
स्वप्नात असतात ,पण डोळ्यात दिसतात
कानात बोलतात ,पण डोळे लाजतात
पावसात भिजतात ,पण चिंब करतात
साथ देतात ,पण अदृश्य असतात
गाण्यात असतात ,पण शांत राहतात
ओठात असतात ,पण अबोल बोलतात
गंधात असतात ,पण श्वासात फुलतात
वाऱ्यात डोलतात ,पण स्वप्नात झूलतात
गर्दीत झोपतात ,पण एकट्यात जागतात
नावात नसतात ,पण गावात असतात
नात्यात नसतात ,पण भात्यात असतात

का बरं असं त्या ,कोड्यात टाकतात ?
कांही आठवणी अशा का असतात ?

गुलाबाची पाहून कळी..

गुलाबाची पाहून कळी..
तू त्याच्या सारखीच फुलून जातेस...
त्याच्या बदल्यात मग तू मला....
एक चुंबन देऊन जातेस....


लाजेने चूर होऊन तू..
माझ्या पासून दूर जायचीस....
दूर जात असलीस तरी.....
एकदा मागे वळून पहायचीस......

याच तुझ्या अदेवर ... झालो मी फिदा..

प्रेमाला तुझ्या मी...
हातावरी फोडा प्रमाणे जपतोय ....
तुला त्रास होऊन नये म्हणून.....
तुला पाहताना चोरा प्रमाणे वागतोय...



मी समोर येताच....
तू हळूच लाजतेस....
स्पर्श माझा होताच मग....
फुला सारखी फुलून जातेस...




वेड लावते मला..
हसून लाजणे तुझे......
गालावरच्या खळीतले ...
ते गोड हसणे तुझे....



याच तुझ्या अदेवर ...
झालो मी फिदा......
कुणालाही वेद लासेल..
अशी कातील तुझी अदा

मना बाहेरच्या स्मशानात

मना बाहेरच्या स्मशानात
जाळले मी प्रेमाचे प्रेत
अखात बसलो त्याच राखेत
नवीन दुःखांचे बेत....



पाहत बसतो मी क्षितिजावर
पक्षी उडत जाताना
परत येईल प्रेम तसेच
एक एक धागा तोडत जाताना...



तू फक्त हसलीस
तर शब्द फुले होतात
तुझ्या स्पर्शाने काटेही
बोथट होण्यास तरसतात...

दिवस होतात आठवडे, आठवडे महिने न महिने वर्ष,

दिवस होतात आठवडे, आठवडे महिने न महिने वर्ष,

पण काही आठवणींचा मात्र कधीच सुटत नाही स्पर्श...

आईनी गायलेली ती बेसूर अंगाई,

तिच्या कुशीत घेतलेला तो सुखाचा श्वास,

आजही कधीतरी होतो त्याचा आभास.

ओल्या मातीचा तो सुगंध,

पहिल्या पावसाचा आतुर आनंद.

शाळेत जाण्याची प्रचंड भीती,

एकदा मित्र मिळाले की परत न येण्याची विनंती.

उशिरा येणार्या बाबांची वाट पाहणं,

ते आले की त्यांना पळत जाऊन मिठी मारणं.

त्यांनी सांगितलेल्या रात्रीच्या गोष्टी

ऐकून परी राणीच्या जगात रमण.

ते लपाछापी चे डाव,

तो लपंडाव चा खेळ...

ह्या निमित्ताने होणारा ,

रोज मित्रांशी मेळ.

रोजचे तेच खेळ,

न त्यात खरचटलेले पाय...

ते नसते तर

लहानपण असत तरी काय.

अंधारात जायची अतोनात भीती,

अश्या वेळी धड धड्णारी छाती...

त्या मधून येणारा आजोबांचा हात,

तो प्रेमाचा स्पर्श करी त्या भीती वर पण मात.

खाण्याची नाटकं ,

आवडी निवडी अनेक...

त्या साठी आईनी करावे

पदार्थ कित्येक...

गरम गरम वरण भात.,

न त्यावर साजूक तूप,

आजी नी ते भरवलं की मात्र,

आपोआप भूक लागे खूप.

रोजची शाळा

न शाळे नंतर खायचे पेरू व दाणे..

त्या साठी घरून मिळणारे फक्त ४ आणे.

हिवाळ्याची सुट्टी,

त्यात दुपारचे पेप्सी न गोळा...

पत्त्यांचे डाव रचायला जमणारा मित्रांचा मेळा.

अजूनही आठवतात ते दिवस

न होऊन जाता मन अवाक

जणू कानावर ऐकू आलेली एक अलगद हाक.