तुझं माझं नातच आभासांचं

कधी खूप खूप खोल वाटणारं,
थेट जाउन हृदयाला भिडणारं,
काळजाला हात घालणारं,
पण कधी क्षणात उथळ होणारं,
अनोळखी वाटणारं !

मग खरं काय असतं ?
ते खूप खोलवर घाव घालणारं,
हृदयाला साद घालणारं ?
का पाण्याची वाफ व्हावी
त्याप्रमाणे क्षणात उडून जाणारं ?

शेवटी आभासच सारे !
त्यात खरं काय आणि खोटं काय !

तुझं माझं नातच आभासांचं

शब्दांशिवायच भावना बोलणारं,
मुकेपणानेच एकमेकांना साद घालणारं,
हुरहुर लावणारं, धुंदी आणणारं,

पण कधी कधी हे मुकेपणसुद्धा बोलेनासं होतं
निशब्दता पण अनोळखी होते.

मग खरं काय असतं ?
ते मुकेपणातून प्रेम बरसणं ?
की ती अनोळखी निशब्दता ?

शेवटी आभासच सारे !
त्यात खरं काय आणि खोटं काय